هر کس بگوید مرا دیده، دروغ می گوید!!!

  • نویسنده موضوع RSS
  • تاریخ شروع

RSS

ربات انجمن
"کاربر *ویژه*"
در حدیث داریم كه حضرت مهدی‌ عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید: «هر كس بگوید مرا دیده، دروغ گفته است»؛ در حالی كه در بسیاری موارد، از شخصیت های بزرگ نقل شده است كه امام زمان را دیده اند. تناقض را حل كنید؟

برای آن كه بتوان به درستی در این‌باره گفت و گو كرد و به قضاوت نشست، ابتدا لازم است متن كلام حضرت را به دقت مرور كرد، تا روشن شود مراد امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چیست. حدیثی كه بحث مشاهده و دروغگو بودن مدعی مشاهده را مطرح می كند، آخرین توقیع و نامه ای است كه امام زمان‌ عجل الله تعالی فرجه الشریف به چهارمین و آخرین نایب خاص خود، چند روز پیش از مرگ او نوشته است. متن نامه چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم؛ ای علی بن محمد سمری! خداوند، اجر برادرانت را در عزای تو عظیم گرداند. به درستی كه تو تا شش روز دیگر از دنیا می‌روی. پس به كارها ی خود رسیدگی كن و به احدی وصیت مكن كه پس از وفات، جانشین تو شود. به تحقیق، دومین غیبت (غیبت كامل) واقع شده است. پس ظهوری نیست. مگر بعد از اذن خدای عزّوجّل و آن، بعد از مدّتی طولانی و قساوت دل ها و پرشدن زمین از ظلم خواهد بود. به زودی نزد شیعیان من می آید، كسی كه ادعای مشاهده می كند. بدانید كسی كه ادعای مشاهده كند، پیش از خروج سفیانی و ندا، او دروغگو و افترا زننده است. و لاحول و لاقوة‌ إلا بالله العلی العظیم.(1)

این حدیث، در بردارنده نكاتی است، از جمله:
1. مدعیان مشاهده، در این دوره، وجود خواهند داشت.

2. مدعی مشاهده، پیش از خروج سفیانی و ندا (دو علامت حتمی ظهور) هم دروغگو است و هم افترا‌زننده‌.

علمای ما كه موفق به دیدار حضرت شده بودند، آن را برای مردم بازگو نمی كردند؛ بلكه اطرافیان و خواص آنان، از روی شواهد و قراینی یا در زمان های بعد، متوجه وقوع دیدار آن عالم با امام می شدند؛ لذا عالمان تحت «عنوان مدعی مشاهده» قرار نمی گیرند و این روایت، با داستان ملاقات برخی بزرگان تنافی ندارد

افترا یا تهمت، آن است كه فردی به شخص دیگر، عملی یا قولی را نسبت دهد، در حالی كه او چنین نكرده باشد؛ بنابراین، بین دروغگو بودن و تهمت زدن، تفاوت است. هر دروغگویی، تهمت‌زننده نیست. اگر كسی فقط مدعی دیدن باشد؛ ولی به حضرت، نسبتی ندهد، ممكن است دروغگو باشد؛ ولی تهمت زننده نیست. امام، در این نامه هر دو صفت ناپسند را به مدعی مشاهده، وارد كرده است؛ یعنی، مدعی مشاهده، نسبتی نیز به حضرت می دهد.

این نكات در نامه‌، بزرگان را بر آن داشت، تا با تأمل و تدبّر دقیق تر، به محتوای نامه بنگرند و سپس اظهار نظر كنند.

عده ای با توجه به این‌كه نامه، در آخرین روزهای عمر نایب چهارم صادر شده و در آن، به پایان نیابت خاصه تصریح شده است، چنین گفته اند كه مراد از مدعی مشاهده، ادعای نیابت خاصه و ارتباط با حضرت است؛ زیرا نیابت خاص یعنی حضور نزد حضرت، همراه شناخت آن بزرگوار و رساندن سۆالات مردم و ابلاغ پاسخ ها و پیام ها. این فرد، هم ادعای دیدار دارد و هم آنچه می گوید را از جانب حضرت بیان می كند و حرف ها را پیام حضرت اعلام می كند.(2)

اگر كسی فقط مدعی دیدن باشد؛ ولی به حضرت، نسبتی ندهد، ممكن است دروغگو باشد؛ ولی تهمت زننده نیست. امام، در این نامه هر دو صفت ناپسند را به مدعی مشاهده، وارد كرده است؛ یعنی، مدعی مشاهده، نسبتی نیز به حضرت می دهد

حضرت امام خمینی‌ رحمه الله علیه می گوید: مراد از تكذیب مدعی مشاهده این است كه فردی، مدعی ملاقات باشد؛ ولی شاهد و دلیلی نداشته باشد.(3) شهید صدر می گوید: مراد، ادعای انحرافی است كه شخصی با ادعای مشاهده و ارتباط، بخواهد عقاید و نظر خود را با نام پیام های امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به مردم القا كند.(4) برخی نیز گفته اند: مراد از تكذیب مدعی مشاهده، تكذیب مدعی ظهور است.(5) بنابراین می توان دریافت كه در روایت، صِرف دیدار، منتفی نشده است و عالمان نیز نفی اصل دیدار را استفاده نكرده اند. به علاوه، روایت، مدعی مشاهده را كذّاب می داند؛ حال اگر كسی امام را ببیند و به دیگران نگوید، تحت این روایت قرار نمی گیرد؛ لذا اصل دیدار، امر ممكنی خواهد بود.

نكته آخر این‌كه علمای ما كه موفق به دیدار حضرت شده بودند، آن را برای مردم بازگو نمی كردند؛ بلكه اطرافیان و خواص آنان، از روی شواهد و قراینی یا در زمان های بعد، متوجه وقوع دیدار آن عالم با امام می شدند؛ لذا عالمان تحت «عنوان مدعی مشاهده» قرار نمی گیرند و این روایت، با داستان ملاقات برخی بزرگان تنافی ندارد.

تذكر: این‌كه در این دوران مدعیان دروغین فراوان‌اند، بنابراین باید متوجه بود و فریب آنان را نخورد.



پی نوشت:
1. بحار الانوار، ج52، ص151.
2. كمال الدین، ج2، ب45، ح 45.
3. انوار الهدایة، ج1، ص256.
4. تاریخ الغیبة الصغری، ج1، ص639-654.
5. مهدی منتظر، ص93.



منبع :
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=233958
 
بالا