[h=2]راز سرعت بخشيدن به ظهور[/h]
آيا ميتوان گفت ظهور حضرت مهدي(عج)، به جهت اعمال و عقايد شيعيان عقب و جلو ميافتد، اگر اينطور است چگونه ما ميتوانيم در نزديک شدن ظهور آن حضرت اقدام کنيم؟
بله؛ حضرت صاحب الامر(عج) براي شيخ مفيد مينويسند: «وَ لَوْ اَنَّ اَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلي اِجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلي حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما يَحْبِسُنا عَنْهُمْ اِلاّ ما يَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَكْرَهُهُ، وَ لا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ، وَاللهُ الْمُسْتَعان»[1] اگرشيعيان ما، که خداوند به طاعت خودش، موفقشان کند، قلبهايشان در وفاي بر توجّه به ما و توجّه به عهد با ما همدل بود، برکتِ همراه با ملاقات ما، از آنها به تأخير نميافتاد و سعادت ديدار همراه با حقِّ معرفت و صحيحبودن آن به سوي آنها ميشتافت، پس ما را از آنها پوشيده نميدارد مگر همان چيزهايي كه از آنها به ما ميرسد كه ما آن كارها را دوست نداريم و چنين اعمالي را از شيعيانمان نميپسنديم، و خدا مدد كننده است.
حضرت مهدي(عج) منتظر آمادگي ما ميباشند، منتظر اينكه دلهاي ما از پردهي غيب در آيد. اين نكتهي بسيار مهمي است که در عين حتمي بودن ظهور، زمان ظهور بستگي به شخصيت افراد جامعهي اسلامي دارد. همينطور که در عين حتميبودن اجل مُسمّي، امکان تقدم و تأخر آن به اعمال ما بستگي دارد، هر اندازه انسانها به ورع نزديک شوند و نظرها به آن امام معصوم معطوف گردد، امکان تسريع در ظهور بيشتر ميشود. اگر سطح فرهنگ انتظار را پائين بياوريم و انتظارِ خود را از باطنيترين بُعد هستي به چراغاني و شربت و شيريني تقليل دهيم، ظهور حضرت را عقب مياندازيم. با سطحي شدن انتظار عملاً از حضرت ميخواهيم تشريف بياورند و همين كارهايي را که ما ميکنيم بپذيرند و اين موجب ميشود جلوي ظهور گرفته شود.
حضرت صادق(ع) ميفرمايند: قائم در ميان کمتر از «فئه» خروج نخواهد کرد و فئه ده هزار کمتر نيست.[2] از آن طرف داريم كه ياران حضرت، سيصد و سيزده نفرند. به اين معني است که آن ده هزار نفر صاحب بيرق نيستند ولي سيصد و سيزده نفر صاحب بيرق و از تئوريسينهاي آن مكتب ميباشند که حرف حضرت صاحب الامر(عج) را ميفهمند و تا زمينهي پرورش و نفوذ چنين افرادي فراهم نشود چگونه حضرت ميتوانند در عالم مديريت کنند؟ اگر ما نتوانيم زمانه را آماده كنيم كه عدهاي از مردم زبان امام و زبان آن سيصد و سيزده نفر را بفهمند، امام باز منتظر ميمانند. البته بحمدالله احساس ميشود آن انديشههاي نوراني در حال شکلگيري است.
آيا ميتوان گفت ظهور حضرت مهدي(عج)، به جهت اعمال و عقايد شيعيان عقب و جلو ميافتد، اگر اينطور است چگونه ما ميتوانيم در نزديک شدن ظهور آن حضرت اقدام کنيم؟
بله؛ حضرت صاحب الامر(عج) براي شيخ مفيد مينويسند: «وَ لَوْ اَنَّ اَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلي اِجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلي حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما يَحْبِسُنا عَنْهُمْ اِلاّ ما يَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَكْرَهُهُ، وَ لا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ، وَاللهُ الْمُسْتَعان»[1] اگرشيعيان ما، که خداوند به طاعت خودش، موفقشان کند، قلبهايشان در وفاي بر توجّه به ما و توجّه به عهد با ما همدل بود، برکتِ همراه با ملاقات ما، از آنها به تأخير نميافتاد و سعادت ديدار همراه با حقِّ معرفت و صحيحبودن آن به سوي آنها ميشتافت، پس ما را از آنها پوشيده نميدارد مگر همان چيزهايي كه از آنها به ما ميرسد كه ما آن كارها را دوست نداريم و چنين اعمالي را از شيعيانمان نميپسنديم، و خدا مدد كننده است.
حضرت مهدي(عج) منتظر آمادگي ما ميباشند، منتظر اينكه دلهاي ما از پردهي غيب در آيد. اين نكتهي بسيار مهمي است که در عين حتمي بودن ظهور، زمان ظهور بستگي به شخصيت افراد جامعهي اسلامي دارد. همينطور که در عين حتميبودن اجل مُسمّي، امکان تقدم و تأخر آن به اعمال ما بستگي دارد، هر اندازه انسانها به ورع نزديک شوند و نظرها به آن امام معصوم معطوف گردد، امکان تسريع در ظهور بيشتر ميشود. اگر سطح فرهنگ انتظار را پائين بياوريم و انتظارِ خود را از باطنيترين بُعد هستي به چراغاني و شربت و شيريني تقليل دهيم، ظهور حضرت را عقب مياندازيم. با سطحي شدن انتظار عملاً از حضرت ميخواهيم تشريف بياورند و همين كارهايي را که ما ميکنيم بپذيرند و اين موجب ميشود جلوي ظهور گرفته شود.
حضرت صادق(ع) ميفرمايند: قائم در ميان کمتر از «فئه» خروج نخواهد کرد و فئه ده هزار کمتر نيست.[2] از آن طرف داريم كه ياران حضرت، سيصد و سيزده نفرند. به اين معني است که آن ده هزار نفر صاحب بيرق نيستند ولي سيصد و سيزده نفر صاحب بيرق و از تئوريسينهاي آن مكتب ميباشند که حرف حضرت صاحب الامر(عج) را ميفهمند و تا زمينهي پرورش و نفوذ چنين افرادي فراهم نشود چگونه حضرت ميتوانند در عالم مديريت کنند؟ اگر ما نتوانيم زمانه را آماده كنيم كه عدهاي از مردم زبان امام و زبان آن سيصد و سيزده نفر را بفهمند، امام باز منتظر ميمانند. البته بحمدالله احساس ميشود آن انديشههاي نوراني در حال شکلگيري است.