دعوای يهودیان و مسیحیان!

معین

خودمونی
"منجی دوازدهمی"


مفسران از «ابن عباس» نقل كرده اند: هنگامی كه گروهى از مسيحيان خدمت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمدند، عده اى از علماى يهود نيز در آنجا حضور يافتند.

بين یهودیان و مسيحيان در محضر پيامبر(صلى الله عليه وآله) نزاع و مشاجره در گرفت.

«رافع بن حرمله» يكى از يهوديان، رو به جمعيت مسيحيان كرده گفت: آئين شما پايه و اساسى ندارد. و نبوت عيسى(عليه السلام) و كتاب او انجيل را انكار كرد.

مردى از مسيحيان نجران نيز عين اين جمله را در پاسخ آن يهودى تكرار نموده گفت: آئين يهود پايه و اساسى ندارد.


در اين هنگام (آيه 113 سوره بقره) نازل شد و هر دو دسته را به خاطر گفتار نادرستشان ملامت نمود:





«وَ قالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصارى عَلى شَيْء وَ قالَتِ النَّصارى لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلى شَيْء وَ هُمْ يَتْلُونَ الْكِتابَ كَذلِكَ قالَ الَّذينَ لايَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ فَاللّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فيما كانُوا فيهِ يَخْتَلِفُونَ»



يهوديان گفتند: «مسيحيان هيچ موقعيتى (نزد خدا) ندارند»، و مسيحيان نيز گفتند: «يهوديان هيچ موقعيتى ندارند (و بر باطلند)»; در حالى كه هر دو دسته، كتاب آسمانى را مى خوانند (و بايد از اين گونه تعصب ها بر كنار باشند). افراد نادان (ديگر، همچون مشركان) نيز، سخنى همانند سخن آنها داشتند! خداوند، روز قيامت، درباره آنچه در آن اختلاف داشتند، داورى مى كند.




منابع:

تفسير مجمع البيان

بحار الانوار، ج 9، ص67

تفسير امام حسن عسكرى(عليه السلام)، ص544، ح 325

 
بالا