برترین ها: در قرن شانزدهم، رنه دکارت، فیلسوف و ریاضیدان، گفت که حیوانات مثل ماشین های خودکار هستند یعنی ماشین هایی که خون در رگ هایشان جاری است، بدون فکر یا تمایل و آرزو. از آن پس، دانشمندان رشته رفتار حیوانی متوجه شدند که این موجودات حیات عاطفی غنی و حتی حسی ابتدائی در مورد غلط و درست دارند.
از مراسم تشییع جنازه در میان فیل ها گرفته تا خشم پرنده های آبی، در اینجا حیواناتی را می بینید که عواطف کاملاً انسانی از خود نشان می دهند.
فیل ها در میان حیوانات دیگر، مبسوط ترین مراسم گروهی تشییع جنازه را دارند. وقتی یکی از اعضای عزیز دسته فیل ها می میرد، بازماندگان با دفن کردن جسد آن با برگ و علف و شب زنده داری بالای سر جسد به مدت یک هفته، برای عزیز از دست رفته خود سوگواری می کنند. درست همانطور که انسان ها بر سر قبر رفتگان خود می روند، فیل ها هم تا سالها بر سر استخوان های فیل های مرده می روند.
این موجودات جونده کثیف که در کنار سطل های آشغال و متروها وول می خورند، نسبت به هم احساس دلسوزی دارند. در آزمایش معروفی در سال 1958، به موش های گرسنه فقط در صورتی غذا داده می شد که اهرمی را فشار داده و همنوع خود را بترسانند، ولی موش ها اینکار را نکردند و این نشان می دهد که موش ها حس دلسوزی و شفقت نسبت به همنوعان خود دارند. یک مطالعه دیگر که در سال 2006 در مجله ساینس منتشر شد کشف کرده بود که موش ها در صورتی که ببینند همنوعشان درد می کشد، واکنش نشان می دهند، البته در صورتی که آن موش را بشناسند.
انسان ها تنها موجوداتی نیستند که حسادت را تجربه می کنند. طبق پژوهشی که در سال 1975 در مجله ساینس منتشر شد، وقتی پرنده آبی برای جستجوی غذا برای جفتش بیرون می رود، پرنده ماده با پرنده نر دیگر بیرون می رود. پرنده نر وقتی جفتش به آشیانه برمی گردد، آن را کتک می زند، پرهایش را می کند و به آن نوک می زند.
دلفین ها معمولاً به موجوداتی غیر از خودشان محبت نشان می دهند. دلفین های بسیاری با نجات دادن شناگران از کوسه های سرچکشی، اعمال تصادفی مهربانانه ای از خود نشان داده اند. چند دلفین مهربان هم با نشان دادن راه دریا به نهنگ های گمشده به آنها کمک کرده اند. ولی این موجودات بیش از همه به موجوداتی حسن نیت نشان می دهند که در مقابل با آنها مهربان باشند – درست مثل انسان ها که یک اصل اخلاقی دارند که می گوید، پشت منو بخارون تا پشتتو بخارونم.
اگر دلسوزی و شفقت در انسان ها و حیوانات یک حس مشترک باشد، احساس گناه یک حس کاملاً منحصر به انسان هاست. پژوهشی که در مجله فرآیندهای رفتاری در سال 2009 منتشر شد نشان داد که نگاه های گناهکارانه سگ ها نشان دهنده پشیمانی در آنها نیست.
در این پژوهش، به صاحبان سگ ها گفته شده بود که سگ هایشان غذای ممنوعه ای که در خانه بود را در غیاب آنها خورده اند. فقط بعضی از سگ ها واقعاً این کار را کرده بودند. ولی سگ ها همه نگاه های گناهکارانه ای داشتند، چه آن غذای ممنوعه را خورده بودند و چه نخورده بودند. و این نشان می داد که سگ ها خشم را در نگاه صاحب خود خوانده و بر طبق آن واکنش نشان می دهند و این ربطی به احساس پشیمانی ندارد. در عین حال امکان دارد که سگ ها نسبت به بعضی چیزها احساس گناه کنند، ولی نه درباره خوردن کیکی که روی کابینت است.
برترینها