Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒمشاعره ی خاص منجی دوازدهم (عج)Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

[شیخ رجبعلی]

گیرم که رد کنی دل ما را خدا که هست
باشد محل نده قسم مرتضی که هست
وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست
چادر نماز حضرت خیر النسا که هست
یک گوشه می نشینم و حرفی نمی زنم
بیرون مکن مرا تو از این خانه جا که هست​

 

[شیخ رجبعلی]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد بسر آید شب هجران تو یا نه
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه ​

 

[بابک]

هر كه محروم است از تو مَحرمِ مِیخانه نیست

هر كه با آتش نمی جوشد دلش پروانه نیست

من اویسم قسمتم انگار دیدارت نشد

از قَرَن می آیم و ارباب امّا خانه نیست​

 

[گمنام]

تنها مسیح عالم، تنها نجات آدم

تنها وصی خاتم، تنها امید مایی

ای انس و جان فدایت، محتاج یک نگاهت

چشم همه به راهت، شاید ز در درآیی



​

 

[بابک]

یادم اگر کنی به دعای سحرگَهَت

من نیز می شود که ز عصیان جدا شوم


من نذر کرده ام که به صبح ظهور تو

آیی و پیش مقدم پاکت فدا شوم​

 

[گمنام]

مهدی موعودی ام خورشید ِ پشت ِ ابرهاست

او برای مرگ ِ ظلمت، جمعه ای خواهد رسید

​

 

[شیخ رجبعلی]

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

شوقست در جدایی و جورست در نظر
هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم

روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست
بازآ که روی در قدمانت بگستریم

ما را سریست با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من
از خاک بیشتر ، نه که از خاک کمتریم

ما خود نمی‌رویم دوان در قفای کس
آن می‌برد که ما به کمند وی اندریم



​

 

[بابک]

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا

گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست

قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم

شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین!

اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمیکنم

حق میدهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام

وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است

هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی

وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین

شاید غلام خانه زهرا کنی مرا...!​

 

[montazer]

اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت»

امّا هنوز منتظرم دوست دارمت ...

 

[گمنام]

تو ای صفای ضمیرم، چرا نمی آیی؟

چرا بهانه نگیرم؟ چرا نمی آیی؟ ​

​