بسم الله الرحمن الرحیم
«الزّانِي لا يَنْكِحُ إِلاّ زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلاّ زان أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ»
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى كند; و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك، به ازدواج خود در نمى آورد; و اين كار بر مؤمنان حرام شده است.
(سوره نور، آیه3)
بعضى از مفسران بزرگ در شأن نزول آيه چنين نوشته اند: «مردى از مسلمانان از پيامبر(صلى الله عليه وآله) اجازه خواست كه با «ام مهزول» ـ زنى كه در عصر جاهليت به آلودگى معروف بود، و حتى پرچمى براى شناسائى بر در خانه خود نصب كرده بود! ـ ازدواج كند، آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت».(1)
در حديث ديگرى نيز از امام باقر(عليه السلام) و امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «اين آيه در مورد مردان و زنانى است كه در عصر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آلوده زنا بودند، خداوند مسلمانان را از ازدواج با آنها نهى كرد، و هم اكنون نيز مردم مشمول اين حكمند هر كس مشهور به اين عمل شود، و حدّ الهى به او جارى گردد، با او ازدواج نكنيد تا توبه اش ثابت شود».(2)
منابع:
1. مجمع البيان - بحار الانوار، ج 66، ص119 - قرطبى، ج 12، ص168
2. مجمع البيان - كافى، ج 5، ص355 - نور الثقلين، ج 3، ص572
