18. سُوّاربن ابی عُمَیرِ النَّهْمی
سلام به همه محبین اهل بیت(ع):
ایشون ابتدا در کوفه ساکن بودن و بعدا به کربلا میرن و به امام ملحق می شن. ایشون هم مثل بقیه اصحاب، برای رفتن به میدون، از امام حسین(ع) کسب اجازه می کنن و پا به میدون میذارن. سُوّار از مردان شجاع زمان خودشون بودن و اگر غیر این بود که در کربلا جایی نداشتن. نبرد سختی با دشمن می کنن و سرانجام نقش بر زمین می شن.
رویات در مورد نحوه شهادتشون متفاوته، بنا به روایتی بلافاصله در همون روز عاشورا به شهادت می رسن، اما روایت مشهورتر اینه که ایشون زخمی می شن و در میان کشتگان از اسب به زمین می افتن و چون به قلب لشگر کوفه حمله کرده بودن و از خیمه گاه امام دور شده بودن،به به اسارت دشمن در میان و ایشون رو پیش عمر بن سعد می برن. عمر سعد دستورمی ده سُوّار رو بکشن، ولی بزرگان قبیله اش پا در میونی میکنن، بنابراین عمر سعد از کشتن ایشون صرف نظر می کنه، اما سُوّار در حال اسارت و جراحت باقی می مونن و بعد از شش ماه به شهادت می رسن.
سُوّاربن ابی عُمَیرِ النَّهْمی، کسی بودن که اسارت و شهادت رو با هم تجربه کردن، درد اسارت اونم بعد شهادت مولا و مقتدا، خوش به حال چنین انسان های آزاده ای که گرچه ممکنه برای خیلی از ماها، حتی اسمشون ناآشنا باشه، اما پیش خدا و ائمه اطهار(ع) رو سفیدن.
در زیارت ناحیه مقدسه امام زمان علیه السلام با عنوان "زخمی اسیر" بر سُوّار سلام می دن:
والسلام علي الچرح الماسور
چه سعادتی از این بالاتر که کسی در رکاب امام حسین(ع) به شهادت برسه و امام زمان(عج) بهش سلام بده.
خوش به حال سُوّاربن ابی عُمَیرِ النَّهْمی.
باز طبق روال همیشه، منتظر حضور شما در تاپیک شهدا هستیم.
بسم الله...
سلام به همه محبین اهل بیت(ع):
ایشون ابتدا در کوفه ساکن بودن و بعدا به کربلا میرن و به امام ملحق می شن. ایشون هم مثل بقیه اصحاب، برای رفتن به میدون، از امام حسین(ع) کسب اجازه می کنن و پا به میدون میذارن. سُوّار از مردان شجاع زمان خودشون بودن و اگر غیر این بود که در کربلا جایی نداشتن. نبرد سختی با دشمن می کنن و سرانجام نقش بر زمین می شن.
رویات در مورد نحوه شهادتشون متفاوته، بنا به روایتی بلافاصله در همون روز عاشورا به شهادت می رسن، اما روایت مشهورتر اینه که ایشون زخمی می شن و در میان کشتگان از اسب به زمین می افتن و چون به قلب لشگر کوفه حمله کرده بودن و از خیمه گاه امام دور شده بودن،به به اسارت دشمن در میان و ایشون رو پیش عمر بن سعد می برن. عمر سعد دستورمی ده سُوّار رو بکشن، ولی بزرگان قبیله اش پا در میونی میکنن، بنابراین عمر سعد از کشتن ایشون صرف نظر می کنه، اما سُوّار در حال اسارت و جراحت باقی می مونن و بعد از شش ماه به شهادت می رسن.
سُوّاربن ابی عُمَیرِ النَّهْمی، کسی بودن که اسارت و شهادت رو با هم تجربه کردن، درد اسارت اونم بعد شهادت مولا و مقتدا، خوش به حال چنین انسان های آزاده ای که گرچه ممکنه برای خیلی از ماها، حتی اسمشون ناآشنا باشه، اما پیش خدا و ائمه اطهار(ع) رو سفیدن.
در زیارت ناحیه مقدسه امام زمان علیه السلام با عنوان "زخمی اسیر" بر سُوّار سلام می دن:
والسلام علي الچرح الماسور
چه سعادتی از این بالاتر که کسی در رکاب امام حسین(ع) به شهادت برسه و امام زمان(عج) بهش سلام بده.
خوش به حال سُوّاربن ابی عُمَیرِ النَّهْمی.
باز طبق روال همیشه، منتظر حضور شما در تاپیک شهدا هستیم.
بسم الله...
