اشعار مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه

[شیخ رجبعلی]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت​

جانم بسوختی و به دل دوست دارمت​

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

محراب ابرویت بنما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت
گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه جادویی بکنم تا بیارمت

خواهم که پیش میرمت ای بی ‌وفا طبیب
بیمار بازپرس که در انتظارمت
صد جوی آب بسته‌ام از دیده بر کنار
بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت

خونم بریخت و از غم عشقم خلاص داد
منت پذیر غمزه خنجر گذارمت
می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار
تخم محبت است که در دل بکارمت

بارم ده از کرم سوی خود تا به سوز دل
در پای دم به دم گهر از دیده بارمت
حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
فی الجمله می‌کنی و فرو می‌گذارمت


.​

​

 

[شیخ رجبعلی]

هرکس به غبار کف پای تو رسیده
مانند کسی هست که تا عرش پریده

انگار نشسته است خدا را به تماشا
هرکس به تماشای نگاه تو رسیده

با میل به پابوسی آن قامت طوبا
هر سرو خرامان بشود سرو خمیده

هرشب به تمنای وصال قدم تو
جارو شده با مژۀ من صحن دو دیده

تا جلب کنم دیدۀ صیاد دلم را
در جست گریزم چو غزالی که رمیده

دریا شده غرق دل آنکس که به دستش
یک قطره کرم از سر دست تو چکیده

در عالم زر خاطر من نیست چه دیدم
کاینگونه شده از سرمن عقل پریده

مست است جهان از سخن شیخ مفیدت
میخانه شده آن که صدای تو شنیده

​

 

[شیخ رجبعلی]

 

[شیخ رجبعلی]

خراب کرده ام آقا خودت درستش کن
امید آخر دنیا خودت درستش کن

نمانده پشت سر من پلی که برگردم
خراب کرده ام آقا خودت درستش کن

ببین چگونه به هم خورده کار من ماندم
به حق حضرت زهرا خودت درستش کن

گرفت دست مرا هرکسی ، زمینم زد
شکست بال و پرم را خودت درستش کن

سفال توبه خود را شکسته ام از بس
تر ک ترک شده اما خودت درستش کن

اگرچه پیش تو در خلوت آبرویم رفت
برای محشر کبری خودت درستش کن

ثمر نداده درخت الهی العفوم
به پیش صاحب نجوا خودت درستش کن

شکسته بال و پر من ولی دلم تنگ است
سفر به کرببلا را خودت درستش کن​