آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

خدایا.. این سر درگمی این روزهایم را ختم به خیر بگردان..
آرامم کن که تنها تو آرامش بخش حقیقی دلها هستی..

خدایا.. تو می دانی که ته ِ ته دلم چه می خواهم از تو.. می دانی که گاهی این خواسته های زبانی ام با آنچه در دلم به دنبال آن می گردم فرق می کند..می دانی که ...خدایا..
​

 

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

راستش خودم هم نمیدانم چه شده. اما چند روز است مدام بهانه می گیرد دلم.
نمیدانم بهانه ی چه. اما می دانم سخت می خندم. می ترسم.
زود شکن شده ام. فقط کافی است یک انگشت به سمتم دراز شود ، بغض است که می ترکد و.. آخرش هم که معلوم است. بغض تبدیل می شود به یک آب باریکه شوری که گهگاهی لازم است از گوشه و کنار چشم هایت بیاید بیرون تا شاید این بغض را با خودش ببرد تا چند روز یا شاید چند ساعت.!
منتظرم زود تر آرامش بیاید..

 

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

وای ؛ باران باران​

شیشه ی پنجره را بَاران شست.​

از دل من اما ،​

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟​

آسمان سربی رنگ ،​

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.​

می پرد مرغ نگاهم تا دور​

وای باران باران​

پرمرغان نگاهم را شست.​

 

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

كاش بارانی ببارد قلبها را تر كند​

بگذرد از هفت بند ما صدا را تر كند​

قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه ها​

رشته رشته مویرگهای هوا را تر كند​

بشكند در هم طلسم كهنه ی این باغ را​

شاخه های خشك بی بار دعا را تر كند​

مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت​

سرزمین سینه ها تا نا كجا را تر كند​

چترها تان را ببندید ای به ساحل مانده ها​

شاید این باران كه می بارد شما را تر كند​

 

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

مي توان در قاب خيس پنجره

چك چك آواز باران را شنيد

مي توان دلتنگي يك ابر را

در بلور قطره ها بر شيشه ديد

مي توان لبريز شد از قطره ها

مهربان و بي ريا و ساده بود

مي توان با واژه هاي تازه تر

مثل ابري شعر باران را سرود

مي توان در زير باران گام زد

لحظه هاي تازه اي آغاز كرد

پاك شد در چشمه هاي آسمان
زير باران تا خدا پرواز كرد.

 

[TarannoM e BaraN]

پاسخ : آروم باش باهات حرف ها دارم...آروم باش

یک حس عجیب ، یک غزل ، بارانی​

غمهای بزرگ یک بغل ، بارانی​

هر روز به روی ریل بی تابی ها​

درگیر هزار و یک شتل ، بارانی​

از کودکیش چقدر دور است اما​

عاشق شدنش چه بی محل ، بارانی​

ای کوچه ی خاطرات ، من هم بازی​

گرگم به هوا ، اتل متل ، بارانی​

یک ظهر صدای شیشه ی همسایه​

با شیطنت حسن کچل ، بارانی​

بعد از گذر تمام آنها امروز​

آلوده به ذهن مبتذل ، بارانی
​

 

[آسمان]

آخرین برگ سفر نامه ی باران این است


که زمین چرکین است

​