روضه شب ششم محرم ذکر مصیبت قلسم ابن الحسن
امشب ای مردم بیایید یتیم نوازی کنید دست توسل به دامن نوجوان آقا امام حسن .قاسم بزنیم
همان آقایی که که تا شب عاشورا ابی عبدالله مژده ی شهادت را به یارانش داد. بلند شد صدا زد عمو جان آیا فردا منهم شهید می شوم؟
امام حسین یک نگاهی به صورت قاسم انداخت فرمود قاسمم یادگار برادر بگو بدانم مرگ در نظر تو چگونه است؟صدا زد احلی من العسل.
مرگ در نظر من از عسل شیرین تر است
دادن جان گر به ره رهبر است
از عسل ناب مرا خوش تر است
جام اگر جام شهادت بود
مرگ به از روز ولادت بود
بی تو حیلتم همه شرمندگی است
بل تو مرا کشته شدن زندگی است
آری کسی که در راه حسین در کنار حسین با عشق حسین جان دهد چیزی غیر از این نمیگوید
گذشت تا روز عاشورا یک لحظه امد نوبت نوبت قاسم شد.حسین نگاه کند ببیند یادگار برادر آماده ی جنگ شده .ای وای خدا میداند چه بر دل ابی عبدالله گذشت.قلسم را در اغوش کشید دو نفری شروع به گریه کردن کردن
هر دو بریدند دل از بود و هست
هر دو گشودند به یکباره دست
هر دو ربودند ز سر هوش هم
هر دو فتادند در اغوش هم
در مقاتل می نویسند .انقدر گریه کردند که بیهوش شدند .قاسم بهوش امد اجازه ی میدان گرفت .قربان غریبی و مظلومیتت حسین جان.قاسم چه کنه
خون دل از دیده روان ساختی
خویش به گای عمو انداختی
کای به تو حاجات .مرادم بده
جان عمو اذن جهادم بده
امام به سختی اجازه داد .قاسم مثل ماه پاره ای میان قلب دشمن زد .اما چیزی نگذشت صدایش بلند شد یا عماه به فریادم برس
ابی عبدالله با سرعت خودش را بالای سر قاسم رساند ای وای
کاش نمی دید عمو پیکرت
تا ببرد هدیه بر مادرت
کاش نمی دید تنت کاین چنین
جان دهی و پای زنی در زمین
دیده به روی عمو انداختی
صورت او دیدی و جان باختی
جنازه قاسم را در بغل گرفت از شدت درد و زخم پای بر زمین می کشد.اقا صدا زد عمو جانم بخدا سخت است تو عمو را صدا بزنی اما کاری از دست او بر نیاید
الا لعنت الله علی القوم الظالمین فسیعلمو الذین ای منقلب ینقلبون
امشب ای مردم بیایید یتیم نوازی کنید دست توسل به دامن نوجوان آقا امام حسن .قاسم بزنیم
همان آقایی که که تا شب عاشورا ابی عبدالله مژده ی شهادت را به یارانش داد. بلند شد صدا زد عمو جان آیا فردا منهم شهید می شوم؟
امام حسین یک نگاهی به صورت قاسم انداخت فرمود قاسمم یادگار برادر بگو بدانم مرگ در نظر تو چگونه است؟صدا زد احلی من العسل.
مرگ در نظر من از عسل شیرین تر است
دادن جان گر به ره رهبر است
از عسل ناب مرا خوش تر است
جام اگر جام شهادت بود
مرگ به از روز ولادت بود
بی تو حیلتم همه شرمندگی است
بل تو مرا کشته شدن زندگی است
آری کسی که در راه حسین در کنار حسین با عشق حسین جان دهد چیزی غیر از این نمیگوید
گذشت تا روز عاشورا یک لحظه امد نوبت نوبت قاسم شد.حسین نگاه کند ببیند یادگار برادر آماده ی جنگ شده .ای وای خدا میداند چه بر دل ابی عبدالله گذشت.قلسم را در اغوش کشید دو نفری شروع به گریه کردن کردن
هر دو بریدند دل از بود و هست
هر دو گشودند به یکباره دست
هر دو ربودند ز سر هوش هم
هر دو فتادند در اغوش هم
در مقاتل می نویسند .انقدر گریه کردند که بیهوش شدند .قاسم بهوش امد اجازه ی میدان گرفت .قربان غریبی و مظلومیتت حسین جان.قاسم چه کنه
خون دل از دیده روان ساختی
خویش به گای عمو انداختی
کای به تو حاجات .مرادم بده
جان عمو اذن جهادم بده
امام به سختی اجازه داد .قاسم مثل ماه پاره ای میان قلب دشمن زد .اما چیزی نگذشت صدایش بلند شد یا عماه به فریادم برس
ابی عبدالله با سرعت خودش را بالای سر قاسم رساند ای وای
کاش نمی دید عمو پیکرت
تا ببرد هدیه بر مادرت
کاش نمی دید تنت کاین چنین
جان دهی و پای زنی در زمین
دیده به روی عمو انداختی
صورت او دیدی و جان باختی
جنازه قاسم را در بغل گرفت از شدت درد و زخم پای بر زمین می کشد.اقا صدا زد عمو جانم بخدا سخت است تو عمو را صدا بزنی اما کاری از دست او بر نیاید
الا لعنت الله علی القوم الظالمین فسیعلمو الذین ای منقلب ینقلبون