امام جواد(ع) از منجی دوازدهم میگوید...

شيخ صدوق در كمال الدين از حضرت عبد العظيم حسنى نقل ميكند كه گفت:
خدمت امام محمد تقى (عليه السلام) رسيدم تا در باره قائم از وى سؤال كنم كه آيا مهدى اوست؟


حضرت پيش از من بسخن پرداخت و فرمود:
اى ابو القاسم! قائم ما همان مهدى است كه بايد در غيبتش منتظر او باشند!
و در موقع ظهورش فرمانبردارى او كنند. او فرزند سومى من است.
بخدائى كه محمد را بپيغمبرى و ما را بامامت برگزيده است، قسم ياد ميكنم كه اگر جز يك روز، از عمر دنيا نمانده باشد، خداوند آن روز را چندان دراز گرداند تا او ظهور كند و زمين را پر از عدل و داد نمايد چنان كه پر از ظلم و جور شده باشد.
خداوند متعال كار او را در يك شب اصلاح نمايد چنان كه مشكل موسى كليم را در يك شب اصلاح كرد،
يعنى از ساحل مصر بوادى ايمن آمد تا مگر براى گرم كردن زنش آتشى ببرد ولى وقتى آمد خداوند در همان جا او را پيغمبر گردانيد و چون مراجعت كرد پيغمبر بود. آنگاه فرمود: بهترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج امام زمان است.




بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏51، ص: 156

 

روزى حضرت عبدالعظیم حسنى چنان مجذوب و تحت تاثیر عظمت حضرت جواد قرار گرفته بود که آرزو و عشق قلبى خود را چنین ابراز مى کند:
روزى به امام محمد بن على بن موسى عرض کردم که : همانا من امیدوارم حضرتعالى همان قائم از اهل بیت محمد صلى الله علیه و آله و سلم باشى که زمین را از عدل و داد پر مى کند همانطور که از ظلم و جور پر شده .
حضرت فرمود: اى اباالقاسم احدى از ما اهل بیت نیست مگر آنکه به امر خدا قیام کند و به دین خدا هدایت مى کند، ولى من آن قائمى که خداوند به واسطه او زمین را پاک مى کند از اهل کفر و انکار، و بواسطه او زمین را از عدل و داد پر مى کند نیستم .
او شخصیتى است که تولدش بر مردم مخفى مى شود و شخص ایشان از مردم غایب مى شوند و نام بردن از ایشان بر مردم حرام است و او همنام و هم کنیه رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم است . او شخصیتى است که زمین بر او طى مى شود و هر کار سختى بر او آسان می شود اصحاب او سیصد و سیزده نفر به عدد سپاهیان اسلام در جنگ بدر است که براى کمک به ایشان از دورترین نقاط زمین جمع مى شوند و این فرمایش خداى عزوجل است :
هرکجا باشید خداوند همگى شما را بیاورد همانا خداوند بر هر چیزى تواناست .(بقره148)
پس زمانى که این جمعیت با اذن الهى براى کمک به ایشان اجتماع کردند، همواره با دشمنان خدا جنگ مى کند تا زمانى که خداى تبارک و تعالى راضى شود.
جناب عبدالعظیم حسنى مى گوید: به ایشان عرض کردم : مولاى من چگونه مى داند که خدا راضى شده است؟
فرمودند: خداوند در قلبش رحم مى اندازد.
بحارالانوار، ج 51، ص 157.

​

 

در همین رابطه حدیثى دیگر از یازدهمین معصوم و نهمین امام شیعیان نقل شده است که ترجمه آن به شرح ذیل مى باشد.
صقربن ابى دلف نقل مى کند که از اباجعفر محمد بن على الرضا شنیدم که مى فرمود: امام بعد از من پسرم على است ، امرش ‍ امر من و سخن او سخن من و اطاعت از او، اطاعت از من است ، و امام بعد از او پسرش حسن است که امر او امر پدرش و سخن او سخن پدرش و اطاعت از او پیروى از پدرش مى باشد. سپس سکوت کرد.
پس عرض کردم : اى فرزند رسول خدا امام بعد از حسن کیست ؟
پس امام جواد گریه اى شدید کرد و سپس فرمود:
همانا امام بعد از حسن پدرش که قائم به حق منتظر است .
پرسیدم اى فرزند رسول خدا: براى چه قائم خوانده مى شود؟ فرمود:
براى آنکه او بعد از فراموش شدن نامش و مرتد شدن اکثر قائلان به امامتش ‍ قیام مى کند.
پرسیدم و براى چه منتظر نامیده مى شود؟
فرمود: همانا براى او غیبتى است که روزهاى آن زیاد و مدت آن طولانى مى شود، پس مسلمانان مخلص انتظارش را مى کشند و افراد شکاک انکارش ‍ مى کنند و منکران ، اعتقاد به او را مسخره مى کنند و کسانیکه وقت معلوم مى دارند دروغ مى گویند و عجله کنندگان در عصر غیبت هلاک مى شوند و تسلیم شدگان در برابر قضاى الهى در عصر غیبت نجات مى یابند.
بحارالانوار ج 51، ص 158 157.

​