[h=2][/h] [h=2][/h][FONT="] در فصول المهمة آمده است: آن حضرت را[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] بدين لقب (باقر) مىخواندند زيرا علوم را مىشكافت و باز مىكرد.در صحاح آمده است[/FONT][FONT="]: «[/FONT][FONT="]تبقر، يعنى توسع در علم» .و در قاموس گفته شده است : محمد بن على بن حسين را باقر[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] مىخواندند چون در علم تبحر داشت.در لسان العرب نيز ذكر شده است: آن حضرت را باقر[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] مىخواندند چرا كه علم را مىشكافت و به اصل آن پى مىبرد و فروع علم را از آن[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] استنباط مىكرد و دامنه علوم را مىشكافت و وسعت مىداد.ابن حجر در صواعق مىنويسد[/FONT][FONT="]: «[/FONT][FONT="]او را باقر مىخواندند و اين كلمه از «بقر الارض» اخذ شده است، يعنى آنكه زمين را[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] مىشكافد و مكنونات آن را آشكار مىكند.زيرا او نيز گنجينههاى نهانى معارف و حقايق[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] احكام و حكمتها و لطايف را كه جز از ديد كوته نظران و ناپاكان پنهان نبود، آشكار[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] مىكرد.»
از اين رو درباره وى گفته مىشد كه آن حضرت شكافنده علم و جامع آن و نيز[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] آشكار كننده و بالا برنده علم و دانش است.در تذكرة الخواص نيز آمده است: او را باقر[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] لقب داده بودند زيرا در اثر سجدههاى فراوان، پيشانىاش شكاف برداشته بود.برخى هم[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] گويند چون آن حضرت از دانش بسيار برخوردار بود او را باقر مىخواندند.آنگاه به نقل[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] سخن جوهرى در صحاح مىپردازد[/FONT][FONT="]. [/FONT]
[FONT="] شيخ صدوق در علل الشرايع به نقل از[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] عمرو بن شمر آورده است: از حابر جعفى پرسيدم چرا به امام پنجم، باقر مىگفتند؟ گفت[/FONT][FONT="]: «[/FONT][FONT="]چون علم را مىشكافت و اسرار آن را آشكار مىكرد» .در مناقب ابن شهر آشوب نوشته[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] شده است: گفتهاند براى هيچ يك از فرزندان حسن و حسين (ع) اين اندازه از علوم، از[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] قبيل تفسير و كلام و فتوا و احكام و حلال و حرام فراهم نشد كه براى امام باقر (ع[/FONT][FONT="]) .[/FONT][FONT="]محمد بن مسلم نقل كرده است كه از آن حضرت سى هزار حديث پرسش كردم[/FONT] [FONT="] [/FONT]
از اين رو درباره وى گفته مىشد كه آن حضرت شكافنده علم و جامع آن و نيز[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] آشكار كننده و بالا برنده علم و دانش است.در تذكرة الخواص نيز آمده است: او را باقر[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] لقب داده بودند زيرا در اثر سجدههاى فراوان، پيشانىاش شكاف برداشته بود.برخى هم[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] گويند چون آن حضرت از دانش بسيار برخوردار بود او را باقر مىخواندند.آنگاه به نقل[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] سخن جوهرى در صحاح مىپردازد[/FONT][FONT="]. [/FONT]
[FONT="] شيخ صدوق در علل الشرايع به نقل از[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] عمرو بن شمر آورده است: از حابر جعفى پرسيدم چرا به امام پنجم، باقر مىگفتند؟ گفت[/FONT][FONT="]: «[/FONT][FONT="]چون علم را مىشكافت و اسرار آن را آشكار مىكرد» .در مناقب ابن شهر آشوب نوشته[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] شده است: گفتهاند براى هيچ يك از فرزندان حسن و حسين (ع) اين اندازه از علوم، از[/FONT][FONT="] [/FONT] [FONT="] قبيل تفسير و كلام و فتوا و احكام و حلال و حرام فراهم نشد كه براى امام باقر (ع[/FONT][FONT="]) .[/FONT][FONT="]محمد بن مسلم نقل كرده است كه از آن حضرت سى هزار حديث پرسش كردم[/FONT] [FONT="] [/FONT]