اعتقاد به موضوع مهدویت اختصاص به شیعه ندارد، بلکه بر اساس روایات فراوانى که از پیامبر اکرم(ص) رسیده، علماى اهل سنت نیز این موضوع را قبول دارند. منتها آنان نوعاً تولد حضرت مهدى را انکار مىکنند و مىگویند: شخصیتى که پیامبر اسلام از قیام او (پس از غیبت) خبر داده، هنوز متولد نشده است و در آینده تولد خواهد یافت!(1)
با این حال تعداد قابل توجهى از مورخان و محدّثان اهل سنت، تولد آن حضرت را در کتب خود ذکر کرده و آن را یک واقعیت دانسته اند. بعضى از پژوهشگران بیش از صد نفر از آنان را معرفى کرده اند.(2)
تعدادى از این منابع که در دسترس است و تولد حضرت مهدى به صراحت در آنها بیان شده، به قرار زیر است:
1ـ ابن حجر هیتمى، الصواعق المحرقه، ط 2، قاهره، 1385 ه". ق، ص 208 .
2ـ شبراوى، الاتحاف بحبّ الاشراف، ط 2، قم، منشورات الرضى،، 1363 ه". ش، ص 179.
3ـ محمد امین بغدادى سویدى، سبائک الذهب فى معرفه قبائل العرب، بیروت دارصعب، ص 78.
5ـ مومن شبلنجى، نور الابصار، قاهره، مکتبه المشهد الحسینى ،، ص 168.
6ـ شیخ محمد صبّان، اسعاف الراغبین، (در حاشیه نور الابصار)، ص 141.
7ـ ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، بیروت، دارصادر، ج 7، ص 274 (حوادث سال 260)
8ـ حمدالله مستوفى، تاریخ برگزیده، چاپ دوّم، تهران، انتشارات امیر کبیر، 1362 ه". ش، ص 207.
9ـ ابن طولون، الائمه الاثنى عشر، قم، منشورات الرضى،، ص 117.
10ـ ابن صبّاغ مالکى، الفصول المهمه، (بى تا)، ص 310.
11ـ شیخ سلیمان قندوزى، ینابیع المودّه، بیروت، موسسه الاعلمى للمطبوعات، ج 3، ص 36.(3)
پی نوشت:
(1). ابن أبى الحديد، شرح نهج البلاغه، قاهره، دار احيأ الكتب العربيه، 1960 م، ج 7، ص 94 و ج 10، ص 96.
(2). فقيه ايمانى، مهدى، مهدى، منتظر در نهج البلاغه، اصفهان، كتابخانه عمومى امير المؤمنين على - عليه السلام -، ص 23، .39
(3). گردآوري از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390هـ.ش، ص 668.
با این حال تعداد قابل توجهى از مورخان و محدّثان اهل سنت، تولد آن حضرت را در کتب خود ذکر کرده و آن را یک واقعیت دانسته اند. بعضى از پژوهشگران بیش از صد نفر از آنان را معرفى کرده اند.(2)
تعدادى از این منابع که در دسترس است و تولد حضرت مهدى به صراحت در آنها بیان شده، به قرار زیر است:
1ـ ابن حجر هیتمى، الصواعق المحرقه، ط 2، قاهره، 1385 ه". ق، ص 208 .
2ـ شبراوى، الاتحاف بحبّ الاشراف، ط 2، قم، منشورات الرضى،، 1363 ه". ش، ص 179.
3ـ محمد امین بغدادى سویدى، سبائک الذهب فى معرفه قبائل العرب، بیروت دارصعب، ص 78.
5ـ مومن شبلنجى، نور الابصار، قاهره، مکتبه المشهد الحسینى ،، ص 168.
6ـ شیخ محمد صبّان، اسعاف الراغبین، (در حاشیه نور الابصار)، ص 141.
7ـ ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، بیروت، دارصادر، ج 7، ص 274 (حوادث سال 260)
8ـ حمدالله مستوفى، تاریخ برگزیده، چاپ دوّم، تهران، انتشارات امیر کبیر، 1362 ه". ش، ص 207.
9ـ ابن طولون، الائمه الاثنى عشر، قم، منشورات الرضى،، ص 117.
10ـ ابن صبّاغ مالکى، الفصول المهمه، (بى تا)، ص 310.
11ـ شیخ سلیمان قندوزى، ینابیع المودّه، بیروت، موسسه الاعلمى للمطبوعات، ج 3، ص 36.(3)
پی نوشت:
(1). ابن أبى الحديد، شرح نهج البلاغه، قاهره، دار احيأ الكتب العربيه، 1960 م، ج 7، ص 94 و ج 10، ص 96.
(2). فقيه ايمانى، مهدى، مهدى، منتظر در نهج البلاغه، اصفهان، كتابخانه عمومى امير المؤمنين على - عليه السلام -، ص 23، .39
(3). گردآوري از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390هـ.ش، ص 668.