زودت دیر شد...
خزان ز راه می رسد، جوانه پیر می شود
نَفَس چه زود می رود، بیا که دیر می شود
شب است و باد می وزد، چگونه صبح می کنی؟
دلم چه شور می زند؛ به غم اسیر می شود
چه راه ها که بی عبور تو غبار می خورد
چه دشت ها که بی حضور تو کویر می شود
همیشه در تخیلم ز شوقِ وصل، خُــــرّمم
نگو ز هجر با دلم، بهانه گیر می شود
اگر نیایی ای بهار آرزوی فاطمه!
مرام تازیانه خدشه ناپذیر می شود
که گفت زود می رسی؟ چه دیر زود می شود!
نَفَس نمانده زود باش! بیا که دیر می شود...
حسن بیاتانی
خزان ز راه می رسد، جوانه پیر می شود
نَفَس چه زود می رود، بیا که دیر می شود
شب است و باد می وزد، چگونه صبح می کنی؟
دلم چه شور می زند؛ به غم اسیر می شود
چه راه ها که بی عبور تو غبار می خورد
چه دشت ها که بی حضور تو کویر می شود
همیشه در تخیلم ز شوقِ وصل، خُــــرّمم
نگو ز هجر با دلم، بهانه گیر می شود
اگر نیایی ای بهار آرزوی فاطمه!
مرام تازیانه خدشه ناپذیر می شود
که گفت زود می رسی؟ چه دیر زود می شود!
نَفَس نمانده زود باش! بیا که دیر می شود...
حسن بیاتانی