شعری جانسوز از زبان همسری جامانده در حادثه منا(حتما بخوانید)

[ناجی دلها]

نفیسه سادات موسوی شعری سروده است
در فراق همسرش که یکی از قربانیان فاجعه منا است
و ان را در زیر می خوانیم:


چمدان را که جمع می‌کردیم،​

​

هرکسی یک نفس دعا می‌خواست​

​

پسرت عاقبت به خیر شدن​

​

دخترت اذن کربلا می‌خواست...​

​

اسم‌ها را نوشته بودی تا،​

​

هییچ قولی ز خاطرت نرود​

​

مرد همسایه شیمیایی بود،​

​

همسرش وعده‌ی شفا می‌خواست!​

​

من که این سال‌ها قدم به قدم،​

​

پا به پای تو زندگی کردم​

​

در خیالم دمی نمی‌گنجید،​

​

دل بی طاقتت چه‌ها می‌خواست...​

​

تو شهادت مقدرت بوده،​

​

گرچه از جنگ زنده برگشتی​

​

ملک الموت از همان اول،​

​

قبض روح تو را مِنا می‌خواست!​

​

عصر روز گذشته در عرفات،​

​

در مناجات عاشقانه‌ی خود​

​

تو چه گفتی که من عقب ماندم؟؟​

​

که خدا هم فقط تو را می‌خواست؟!!!​

​

ما دوتن هر دو همقدم بودیم،​

​

لحظه لحظه کنار هم بودیم​

​

کاش با هم عروج می‌کردیم،​

​

کاش می‌شد...​

​

اگر​

​

خدا​

​

می‌خواست...​