بابالحوائج، باب المراد، جواد الأئمه و تقی از القابی است که بهواسطه ظهور معنوی و یا حضور اجتماعی امام نهم به آنها مشهور شدهاند. به هریک از این لقبها و صفتها در جای خود پرداختهشده است ولی یکی از القابی که کمتر شنیدهشده "کوثر ثانی" است. لقبی که همگان را به یاد حضرت زهرا سلامالله علیها میاندازد و زمزمه قرآنی "إِنّا أعطَیناکَ الکَوْثَر" را بر لبان جاری میکند. به اذعان قرآن و نقلهای قرآنی فرزندان پیامبر اکرم عمر کوتاهی داشتند تا جایی که بددلان و کژ اندیشان پیامبر را ابتر یا بدون نسل میخواندند و تبلیغات سنگینی علیه پیامبر به راه انداخته بودند. اما قرآن بسیار روشن و با صدایی بلند و رسا پیامبر را صاحب کوثر معرفی نمود و خبر از خیر کثیر به رسول خاتم داد. حضرت زهرا متولد شد و از این ناز دانه هستی بهترین خلایق پا به عرصه وجود نهادند و تا امروز دامنه آن نسل ادامه یافته است.
این مکر قدیمی و شبهه کهنه بار دیگر گریبان اسلام ناب را گرفت و به تاریک کردن افکار عمومی نسبت به اهلبیت پرداخت. حضرت رضا بهعنوان هشتمین امام از ائمه دوازدهگانه عمری نزدیک به ۵۰ سال را پشت سر میگذاشت؛ اما از داشتن فرزند محروم بود. فرزندی که باید جانشینش در امامت باشد. یاوهگویان جاهلیت پدران گذشته خود را زنده کردند و به حضرت رضا نسبت ابتر بودن را دادند. در پس این شبهه بود که حتی شیعیان نیز نسبت به مکتب خود و حقانیت آن دچار تردید شدند. جامعه اسلامی دچار تردید بزرگی شده بود که ابر ناامیدی بر سر سست اعتقادان سایه انداخت و باران سیلآسایی ایمانهای شیعیان را تهدید میکرد که به ناگاه خبر میلاد حضرت جواد دلها را شادمان نمود و درختهای ایمان را جانی دوباره بخشید. آری میلاد حضرت جواد همان اندازه برای مکتب امامت و ولایت مبارک بود که میلاد فاطمه زهرا آن تأثیر را داشت. به همین دلیل هردو را کوثر دانستهاند. یکی کوثر نبوی و دیگری کوثر رضوی.
هنگامیکه امام جواد متولد شد، پدر او را مولود مبارک خواند و فرمود:
تو همان مولود مبارک هستی که جدم رسول خدا از آن خبر داد و فرمود: من فدای او گردم. [۱]
در حدیثی دیگر حضرت علی بن موسی علیهالسلام به ابن اسباط و عباد بن اسماعیل ضمن معرفی فرزند خود فرمودند:
«هذا المولود الذی لم یولد فی الاسلام اعظم برکه منه»[۲]
این طفلی است که مبارکتر از او در اسلام متولد نشده است.
آری خداوند طفلی به حضرت رضا عطا نمود که چشمه جوشان جود و بخشش بود. در عنفوان کودکی و ظاهر خردسالی مانند حضرت عیسی بار مسئولیت الهی را به دوش گرفت و مکتب ولایت را هدایت نمود. به شهادت قرآن حضرت عیسی در کودکی اعجازی بزرگ را نشان داد و در گهواره چنین سخن گفت:
« قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا ﴿۳۰﴾ وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنتُ...»[۳]
]کودک [گفت منم بنده خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است. و هر جا که باشم مرا بابرکت ساخته
پس از قرنها طفل مبارک دیگری نیز متولد گردید و آنچه برای حضرت عیسی جاریشده بود، به خواست خداوند در حق حضرت جواد نیز جاری شد و در خردسالی او نیز امام امت گردید تا شاهدی دیگر بر الهی بودن این مقام باشد.
این امام بزرگوار علیرغم عمر کوتاه ۲۵ ساله مانند مادرشان حضرت فاطمه منشأ خیرات بزرگی بودند. حضور در عرصههای گوناگون نیز روی دیگری از مبارک بودن و کوثر بودن ایشان را نشان میدهد.
مقابله با اهل حدیث که قائل به جسمانی بودن خدا بودند، مقابله با واقفیه یا هفت امامیها، مناظرههای علمی مثل مناظره با یحیی بن اکثم، مقابله با شبهه افکنان در امامت ایشان، مبارزه با حدیثسازان، فرستادن نمایندگانی به دستگاه حکومت تنها بخشی از فعالیتهای امام در ۱۷ سال امامتشان است. [۴]
امام جواد علیهالسلام در بیان رهبری بهعنوان یک الگوی ویژه برای مردم انقلابی ایران ذکر میشود. ایشان با عنوان کردن شهادت این امام در ۲۵ سالگی پرده از مبارزات امام با طاغوت برداشته وبیان داشتند:
او مظهر مبارزهی با باطل بود، او کوشش گر برای حکومت الله بود. او برای خدا و قرآن مبارزه میکرد، او از قدرتها نمیترسید، او در حقیقت امام و الگو و پیشاهنگ این حرکتی بود که امروز ملت ایران همگی دستبهدست آن را تعقیب میکند. [۵]
آری این چشمه خیروبرکت از سال ۱۹۵ هـ ق تاکنون در حال جوشش است و کوثری دیگر برای ملتها به شمار میرود.
------------
پینوشت
[۱] - ارشاد، ج ۲، ص ۲۷۹ و بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲۱
[۲] - بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲
[۳] - سوره مریم آیه ۳۰ و ۳۱
[۴] - مبارزات فرهنگی امام جواد علیهالسلام
[۵] - سخنرانی به مناسبت ۱۷ شهریور در مصلی نماز جمعهی تبریز ۱۷ شهریور ۱۳۶۲