توبه

montazer

ناظر کل
پرسنل مدیریت
"ناظر کل"
باز آی.jpg
هر شخصی که مرتکب گناهی می شود تا وقتی مأیوس نباشد در صدد توبه بر آمده و با استغفار آمرزیده می¬شود ولی شخص مأیوس آمرزیده شدنی نیست زیرا امیدی به آمرزش و مغفرت الهی ندارد تا توبه نماید.

داوند تبارک و تعالی خودش را در قرآن به قبول کننده توبه توصیف می¬فرماید : او کسی است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد و بدیها را می‏بخشد، و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند.(سوره شورا آیه 25)

و اسماء شریفه تواب، غفار، غفور، غافرالذنب، قابل التوب را از اسماء خود قرار داده است و به طور عموم گناهکاران را به سوی خود دعوت فرموده و آنها را امر به توبه کرده و برای علاج یأس در این مورد تامل در مفاد این آیه شریفه کافی است که فرمود:(قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ، بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است

سوره زمر آیه53
 

sadat313

دوست خوب همه
"منجی دوازدهمی"
static5_cloob_com__public_user_data_gen_thumb_n_15_07_6_17_184d06253c961d0ccd3d90373b31e451_425_.jpg


یا اله العاصین .....
حضرت موسى (علیه السلام) در مناجات خود در كوه طور عرض كرد: یا اله العالمین (اى معبود جهانیان)

ندا آمد: لبیك (نداى تورا پذیرفتم )

سپس عرض كرد: یا اله المحسنین (اى خداى نیكوكاران )

همان جواب را شنید

باز فریاد زد: یا اله المطیعین (اى خداى اطاعت كنندگان)

و برای بار سوم همان پاسخ را شنید

این بار گفت: یا اله العاصین (اى خداى گنهكاران)

ناگهان ندا رسید: لبیك ، لبیك لبیك

موسى (علیه السلام) پرسید: خدایا چرا این بار سه بار پاسخم را دادى ؟!

خطاب آمد: عارفان به معرفت خود، و نیكوكاران و اطاعت كنندگان به نیكى و اطاعت خود، اعتماد دارند، ولى گنهكاران جز به فضل من، پناهى ندارند، اگر از درگاه من ناامید شوند، به درگاه چه كسى پناه ببرند

منتخب قوامیس الدرر(ملا حبیب الله كاشانى ) ص 268
 

sadat313

دوست خوب همه
"منجی دوازدهمی"
static5_cloob_com__public_user_data_gen_thumb_n_15_06_4_19_7517cab4b3e7924c949c8ee825f593ec_425_.jpg

از کسانی مباش که بدون عمل امید به آخرت دارند و با آرزوهای دور و دراز
توبه را به تأخیر می اندازند.
.
.
.
.
.
لاتَکُن مِمَّن یَرجُو الآخِرَهَ بِغَیرِ عَمَلٍ، و یُرجّی التَّوبَهَ بِطُولِ الآمَلِ؛
امام علی (علیه السلام)
نهج البلاغه، حکمت 142​
 
بالا