یکی از پله های معراج
خواستم این را عرض کنم که "خلوت" هم در دین ماهست قبل از اینکه انسان به آن بیت نزدیک شود باید آن گوشه نشینی مثبت و خلوت نشینی را نه در دشت و بیابان! بلکه در خانه و در شهر خود تجربه کند این چیزی است که پیامبر اکرم (ص) به آن سفارش کرده است و موضوعی است که پروردگار عالم در احادیث قدسی به آن اشاره کرده است شما حدیث معراج را مطالعه کنید می فرماید که یا احمد ! خطاب به پیامبر اکرم (ص) است "لو دقت حلاوه الجوع والصمت والخلوه..." ای کاش ، می چشیدی شیرینی گرسنگی را و سکوت را و خلوت را "و ماورثوا منها.... آنچه که اینها ثمر می دهند." پیامبر (ص) سوال کرد یا رب میراث اینها چیست؟ میراث گرسنگی چیست ؟ فرمود: الحکمه...که ادامه دارد.
عرضم اینجا بود ما در شریعتمان داریم که انسان هم سکوت داشته باشد و هم خلوت بگزیند.
چرا ما دست نیاز به سوی مکاتب انحرافی – آنهم دست ساخته بشر که حاصل تجربه ناقص بشر است و هنوز افقش تجربه نشده است و معلوم نیست که در آخر به کجا ختم می شود-دراز کنیم؟ اگر ما دین خودمان را نگاه کنیم می بینیم که هم سکوت داریم هم خلوت نشینی داریم اینها فقط مال مرتاضان نیست به صورت مشروع در شریعتمان آمده است و بهترین وقتش هم در انسان حالت روزه است ما می توانیم در آن مصلایی که در خانه هایمان برای خودمان قرار دهیم در حالت روزه یک خلوتی با خدا داشته باشیم .
