استاد پناهیان:
آرامــش بـه ایـن نـیـسـت که گـناهان گــذشــتــه را فــرامــوش کـنـی
و یا بـه مرگ و مـجازات آینده فکر نکنی.
غـفلـت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سـطـحی و کـاذب مـیآورد.
آرامش عمیق و واقعی در این است که
دربارۀ گذشته و آینـدهات بارها با خدا حرف بزنی و مـنـاجـات کنی...
آنگاه این خداست که به تو آرامش میدهد و تو را نوازش میکند...