پاسخ : مفهوم انتظار
انتظار از ریشه نظر به معنای چشم دوختن، نگاه کردن، نظر نمودن و نیز توجه و نگاه قلب را به جانب محبوب و یا مطلوب، معطوف داشتن مشق شده است و در ادبیات عرب وقتی فعلی به باب افتعال برده می شود معنای تمام و کمال را می رساند. پس انتظار یعنی تمام قلب را به سوی مطلوب و یا محبوب و به قصد ادراک او متوجه ساختن به طوری که از توجه به سایر جهات و اشیا باز بماند و در این قلب جای توجه به هیچ کس و هیچ چیز باقی نماند.
عاشورا، تصویری زیبا و بی نظیر از این حال انتظار و توجه کامل به محبوب و عشق و اردت و اخلاص و دلدادگی نسبت به خلیفه الله و امام معصوم زمان را به دست می دهد. در روایات متعدد راجع به یاران باوفای اباعبدالله الحسین آمده است که هرچه به ظهر عاشورا نزدیکتر می شدند چنان غرق توجه به وجود مقدس اباعبدالله می گردیدند که درد تیر و خنجر را احساس نمی کردند چرا که آنان به راستی منتظر الحسین بودند.
انتظار یعنی تمام دل را به امام زمان دادن و عاشورا تمام و کمال این معنا را به تصویر می کشد. یاران حضرت اباعبدالله بر خلاف اکثر اهل زمانه خویش امام زمانشان را یاری نمودند و اصلی ترین درسی که از مکتب عاشورا می توان فرا گرفت همین درس یاری رساندن به امام هر زمان و تاثیر مهمی است که شیعیان و یاوران ائمه در هر عصری بر سرنوشت داشته و دارند. خداوند تعالی در عالم میثاق از همه افراد حتی انبیا عظام نسبت به معرفت، محبت و اطاعت از اهل بیت(ع) پیمان غلیظ و شدید گرفته است و از همین روست که در زیارت آل یاسین خطاب به حضرت ولی عصر(عج) عرضه می داریم:
سلام بر تو ای پیمان الهی که خداوند بر وفای به آن از مردم پیمان محکم گرفت و بر آن تاکید نمود.
و برجسته ترین ویژگی یاران سیدالشهدا(ع) همین پایبندی آنان به عهد و پیمان خویش تا سر حد جان و دفاع از حجت خدا و امام عصر خویش تا مرز قطعه قطعه شدن و زیر سم اسب ها رفتن است. حضرت اباعبدالله الحسین امامی واجب الاطاعه و منصوب از جانب خدای تبارک و تعالی بود و جامعه هم عصر با ایشان وظایفی در قبال آن حضرت بر عهده داشتند. قصور و تقصیر آن مردم نسبت به امام عصرشان فاجعه کربلا را آفرید و اینک ما هستیم و اما عصر خویش. امامی که هم اکنون هزار و صد و هفتاد سال از غیبتش می گذرد. امامی که زندانی غفلت و معصیت بشریت است.
بیایید همچون حر شهامت عذرخواهی از امام زمانمان را داشته باشیم. آقا امام زمان کریم است. فرزند همان سیدالشهدا است. گذشته های ما را می بخشد. بیایید از اصحاب حضرت سیدالشهدا درس وفاداری، اخلاص و جانفشانی بیاموزیم و بر یاری امام زمانمان از آنان الگو بگیریم.
.
.
.
و امروز ماییم و حسینی دیگر و "هل من ناصر"ی به وسعت زمین و کربلای به وسعت جهان. حضرت اباعبدالله الحسین در مسیر کربلا به عبدالله بن حر جعفی که از یاری امام سرباز زد و به بهانه های واهی لیاقت ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام را از دست دادند فرمودند:
...اگر بتوانی کاری کنی که فریاد ما را نشونی و در این درگیری ها شاهد نباشی همان کن. به خدا سوگند! اگر کسی صدای کمک خواهی ما را بشنود و ما را یاری نکند خدای تعالی او را هلاک خواهد کرد.
و آیا کسی هست که در عصر ارتباطات و در زمانه ی ما "هل من ناصر" امام زمان(عج) را نشنیده باشد؟ آیا وقت آن نرسیده است که امام مظلوم خویش را یاری کنیم؟! ایا کسی هست که امام طرد شده و تنهای خود را یاری کند؟!
آیا مردان غیرت مندی هستند که از حرم فرزند رسول خدا(ص) دفاع کنند؟
آیا آزاد مردی موحدی هست که همچون حر بن یزید ریاحی دلش از خوف خدا و ترس قیامت بلرزد و امام مظلوم خویش را یاری کند؟
کیست مهدی(عج) را یاری کند؟
شیعیان بس نیست غفلت هایمان؟
غربت و تنهایی مولایمان؟
مهدی زهرا حسینی دیگر است
آخرین معصوم نسل حیدر است
ای که از ال عبا دم می زنی
دم ز مهدی پس چرا کم می زنی؟
آن که نشناسد امام خویش را
داده بر شیطان بر شیطان زمام خویش را
برگرفته از کتاب عاشورا مکتب انتظار، مولف: دکتر علی هراتیان، نشر سبط النبی(ص).
