آیین سنتی خیمه سوزان در مقابل جایگاه هیئت فاطمیون
گستردگی حضور مردم عزادار در آیین سنتی خیمه سوزان به یاد اضطراب و پریشانی زنان و کودکان آتشگرفته ی بی دفاع حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از یورش بی صفتان گرگ منش به خیام آل الله در غروب وحشت زای صحرای تفتیده کرب و بلا ،نشان از دلسوختگی عمیق این خیل از جمعیت بود که در بارش قطرات اشک از چشمانشان ،آسمان نیز همپا و همراهشان گریه و ندبه می کرد.
مراسمی سراسر از اشک و اندوه،که خادمان و دلسوختگان ارباب عالمیان حضرت حسین بن علی(ع) در ظهر عاشورای حسینی با برپایی خیمه های سبز و سفید رنگ،به یاد غریب ترین نماز جماعت تاریخ و بااقتدا به سالار شهیدانی که غربتش آب از دل سنگ می چکاند،اقامه صلاه نموده سپس قبل از غروب آفتاب ، به یاد خیام مشتعل از آتش در دشت کربلا آیین خیمه سوزان برگزار نموده و به یاد غروب غمگین عاشورای حسینی ناله و زاری سر می دهند.
در این زمان است وقتی فریادˈ وا حسین ˈ و ˈ وا زینب ˈ طنین انداز می شود و مردم همنوا با اسرای کربلا به عزاداری و سوگواری می پردازند، زمین و زمان را در هاله ای از دود می بینی و ناخودآگاه یادآور غربت و اضطرار عمه جان امام زمان(عج)می شوی و زیر لب زمزمه میکنی:
گیرم حسین سبط رسول خدا نبود
گیرم که نور دیده ی خیرالنساء نبود
گیرم یکی ز زمره ی اسلام بود و بس
از مسلم این ستم به مسلمان روا نبود
گیرم نبود سینه ی او مخزن علوم
آخر ز مهر بوسه گه مصطفی نبود؟
گیرم که خون حلق شریفش مباح بود
شرط بریدن سر کس از قفا نبود
گیرم نبود عترت او عترت رسول
گیرم حریم او حرم کبریا نبود
آتش به آشیانه ی مرغی نمیزنند
گیرم که خیمه خیمه ی آل عبا نبود
آیا اجر و مزد رسالت رسول خاتم این گونه و بدین شکل باید پاسخ داده می شد؟
گستردگی حضور مردم عزادار در آیین سنتی خیمه سوزان به یاد اضطراب و پریشانی زنان و کودکان آتشگرفته ی بی دفاع حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از یورش بی صفتان گرگ منش به خیام آل الله در غروب وحشت زای صحرای تفتیده کرب و بلا ،نشان از دلسوختگی عمیق این خیل از جمعیت بود که در بارش قطرات اشک از چشمانشان ،آسمان نیز همپا و همراهشان گریه و ندبه می کرد.
مراسمی سراسر از اشک و اندوه،که خادمان و دلسوختگان ارباب عالمیان حضرت حسین بن علی(ع) در ظهر عاشورای حسینی با برپایی خیمه های سبز و سفید رنگ،به یاد غریب ترین نماز جماعت تاریخ و بااقتدا به سالار شهیدانی که غربتش آب از دل سنگ می چکاند،اقامه صلاه نموده سپس قبل از غروب آفتاب ، به یاد خیام مشتعل از آتش در دشت کربلا آیین خیمه سوزان برگزار نموده و به یاد غروب غمگین عاشورای حسینی ناله و زاری سر می دهند.
در این زمان است وقتی فریادˈ وا حسین ˈ و ˈ وا زینب ˈ طنین انداز می شود و مردم همنوا با اسرای کربلا به عزاداری و سوگواری می پردازند، زمین و زمان را در هاله ای از دود می بینی و ناخودآگاه یادآور غربت و اضطرار عمه جان امام زمان(عج)می شوی و زیر لب زمزمه میکنی:
گیرم حسین سبط رسول خدا نبود
گیرم که نور دیده ی خیرالنساء نبود
گیرم یکی ز زمره ی اسلام بود و بس
از مسلم این ستم به مسلمان روا نبود
گیرم نبود سینه ی او مخزن علوم
آخر ز مهر بوسه گه مصطفی نبود؟
گیرم که خون حلق شریفش مباح بود
شرط بریدن سر کس از قفا نبود
گیرم نبود عترت او عترت رسول
گیرم حریم او حرم کبریا نبود
آتش به آشیانه ی مرغی نمیزنند
گیرم که خیمه خیمه ی آل عبا نبود
آیا اجر و مزد رسالت رسول خاتم این گونه و بدین شکل باید پاسخ داده می شد؟
محل