چگونه گناه نکنیم

Mehrdad M

دوست خوب همه
"کاربر *ویژه*"
چگونه گناه نکنیم (قسمت نهم)


در شماره پیشین، ضمن توضیح مبسوط در زمینه اصل کثرت تسبیحات در مسیر ترک گناه، به دو اصل مهم دیگر یعنی اصل دایره ترک گناه و همچنین اصل صخره نوردی اشاره نمودیم. در این شماره برآنیم، ضمن بر شمردن برخی اصول دیگر، به سه روش از روش‎های چگونگی جلوگیری از ارتکاب گناه اشاره نماییم.

بسم الله الرحمن الرحیم

• فراموش نکردن خلیفه اللهی

یکی از اساسی ترین مسائلی که می‎تواند ما را از ارتکاب به گناه بازدارد، به یاد داشتن این مهم است که ما برای این دنیا نیستیم بلکه غریبه ‎بوده و به صورت موقتی اینجا ایستاده‎ایم (انا لله و انا لیه راجعون).

باید به یاد داشته‎باشیم که آن قدر مقام ما بالاست که حتی جبرئیل به آن سجده کرد اما ممکن است ما با اعمال خود، این مقام را تا اسفل السافلین پایین بیاوریم.

ما این توانایی را داریم که بی نهایت بار به امام معصوم نزدیک شده و به ایشان شبیه شویم؛ مثل حضرت زینب و حضرت عباس.

نکته لازم به ذکر این است که که تذکر درونی و دائمی به خود در این خصوص که «اگر حجه ابن الحسن العسکری علیه السلام جای من بود این کار را انجام می‎داد یا خیر»، جلوی ارتکاب 95 درصد از گناهان را می‎گیرد.

توجه به این اصل، زمینه رشد فضائل اخلاقی را در ما هموار کرده و باعث دور شدن رذایل اخلاقی از ما میگردد.

• فاصله انداختن بین گناهان

کسی که عادت به انجام یک گناه و رذیله اخلاقی کرده است اگر فاصله بین انجام گناهان را زیاد کند بعد از مدتی می بیند که می تواند این گناه را کم کند و حتی در وعده انجام آن میل به ارتکاب در او کم می شود؛ زیرا به این طریق توانایی ایستادگی در برابر خواسته های نفس خود را می آموزد و در نتیجه زمینه را برای ترک گناه فراهم می‎کند.

می‎توان از این روش در ترک رذایل اخلاقی مانند استعمال دخانیات نیز بهره برد.

• استفاده از مکارم الاخلاق

بعضی افراد به صورتی ذاتی و تربیتی دارای مکارم اخلاق هستند و این از دوره تربیتی پیش از تولد ایشان نشأت می‎گیرد.

لازم به ذکر است در اسلام قبل از بسته شدن نطفه، با نذری که به نیت آن از خداوند فرزند می‎خواهیم تربیت شروع می‎شود که این نذر خدا را ضامن تربیت بچه می‎کند.

از سوی دیگر علمای اخلاق معتقدند اکثر مکارم اخلاق اکتسابی یعنی کسب کردنی توسط خود فرد است.

امام صادق (علیه السلام) درهمین زمینه می‎‏فرمایند: به راستی که خداوند (تبارک و تعالی) خصائل والای اخلاق را مخصوص انبیاء گردانید. پس اگر کسی (از غیر انبیاء) این صفات را داراست، باید خداوند را ستایش کند و اگر کسی فاقد آن هاست پس باید به درگاه خداوند تضّرغ کند و آن ها را بخواهد. راوی می گوید عرض کردم: جانم به فدای شما آن صفات چه چیزهایی هستند. امام فرمود: ورع و پرهیزگاری، قناعت کردن، صبر، شکرگزاری، فرو بردن خشم، حیا، بخشندگی، شجاعت، غیرت، نیکوکاری، راستگویی و ادای امانت. (الامالی، للشیخ المفید ص 192- 193)

با توجه به اینکه کدام یک از این ویژگی‎های اخلاقی در ما وجود دارد، برای ترک گناه باید همان فضیلت اخلاقی را تکیه‎گاه قرار داده و برای کسب سایر فضایل، تلاش کرده و به درگاه خدا تضرع نماییم.

اگر مرتبه ای از اخلاق و معرفت را کسب کردیم، آن را به حضرت زهرا به امانت بگذاریم تا شیطان نتواند آن را از ما بگیرد و از حضرت زهرا بخواهیم آن را به امانت نگه دارد و هر زمان که خود صلاح می‎داند و از نظر او مورد نیاز ما ست، به ما بازگرداند.

• ایجاد حس نفرت نسبت به گناه

حس نفرت نسبت گناه را در خود تقویت کنیم و به آن توجه داشته باشیم که لذت آن گذراست و لذت اصلی در گناه نکردن است.

• کنترل چشم و گوش

این روش بسیار مهم است. چشم و گوش خود را به گونه‎ای تربیت کنیم که نگاه نکند و گوش نکند. دیدن و شنیدن با نگاه کردن و گوش دادن که در آن اختیار وجود دارد متفاوت است.

• ترک فکر گناه

فکر گنا،ه گناه می آورد خدا فکر گناه را گناه نمی‎نویسد اما فکر ثواب را ثواب می‎نویسد. بسیاری از گناهان که راحت انجام می‎شود به این دلیل است که بارها شرایط انجام آن در فکر فراهم شده‎است تا فکر گناه به سمت ما آمد، استغفار بگوییم و اگر از آن رها نشدیم دو رکعت نماز بخوانیم و به یکی از معصومین و اولیاءالله تقدیم نماییم و این‎گونه از گناه دو شویم.

سه مورد فوق جزء اصول نبوده و روش‎هایی می‎باشد که می‎توان با آن از ارتکاب به گناه جلوگیری کرد.

نکته

هربار که یک گناه ترک می‎کنیم یک هدیه می‎گیریم. حتی اگر آنجا هم متوجه آن هدیه نشویم اما در فرصتی بعد که زمینه استفاده از آن هدیه فراهم گردید، متوجه داشتن آن موهبت می‎شویم. این هدیه، اصولا معنوی است و زمینه رشد بیشتر ما را فراهم می‎آورد. از این رو قرآن می فرماید:

پرهیزگاران چون گرفتار وسوسه شیطان شوند همان‏دم متذکر (یاد خدا) شده و بصیرت یابند(اعراف 201)

یعنی با تذکر در هنگام ترک گناه خداوند به آنها بصیرت می‎دهد.



ادامه دارد ... .

برگرفته از سخنرانی استاد رائفی پور (سلسله جلسات چگونه گناه نکنیم)
 

Mehrdad M

دوست خوب همه
"کاربر *ویژه*"
چگونه گناه نکنیم (قسمت دهم)
در سلسله مقالات گذشته از مجموعه نوشتارهای چگونه گناه نکنیم، به بررسی اصول ترک گناه اشاره نمودیم و در نهایت برخی روش‎های عملی برای اجرای این اصول را مورد بررسی قرار دادیم. در این شماره در نظر داریم با ارائه چند روش دیگر برای کاربردی ساختن اصول ترک گناه، به تدریج، توان خود را در مسیر مبارزه با نفس، افزایش داده و بتوانیم در این مسیر، موفق شویم.

بسم الله الرحمن الرحیم

مدیریت زمان و برنامه ریزی داشتن

مدیریت زمان، یکی از راهکارهای مهم برای جلوگیری از ارتکاب به گناه می‎باشد. فردی که بی‎کار بوده و برنامه‎ریزی مناسبی برای وقت و زمان خود ندارد، در اثر این بی‎کاری به دنبال امور باطلی که منجر به گناه می‎شود می‎رود؛ از سوی دیگر کسی که برای زمان و وقت خود ارزش قائل بوده و به مدیریت دقیق آن می‎پردازد، به اندازه‎ای وقت و خود را پر می‎کند که دیگر فرصتی برای اشتغال به امور باطل نداشته و در نتیجه گناه او کم می‎گردد؛ بنابراین باید توجه داشت که از بی‎کاری و بی‎برنامه‎گی پرهیز کرد.

روزه گرفتن

روزه گرفتن آثار مهم مادی و معنوی در انسان داشته و زمینه تربیت نفس را فرام می‎آورد. روزه گرفتن در غیر از ماه مبارک رمضان، می‎تواند بسیار موثر باشد؛ زیرا در آن ایام، دیدن غذا در جامعه و روزه‎درای سخت است. بنابراین به تدریج نفس ما تحت تربیت قرار می گیرد. از سوی دیگر خود روزه نیز در اثر وضعی و معنوی فراوانی دارد.

یاد مرگ

یکی از مواردی که اثر بسیار زیادی در ترک گناه دارد، یاد مرگ است. رفتن به قبرستان و دیدن قبرهای خالی و تشییع مردگان باعث تذکر نفس و دوری از گناه می گردد؛ زیرا فراموشی مرگ، زمنیه سرکشی در انسان را فراهم می‎آورد؛ به این دلیل است که خدا در قرآن، مشکل اصلی یهود را فراموشی مرگ می‎داند.

امیرالمؤمنین على(ع) فرمود: «یاد کنید (مرگ را) درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده جدایى‏ها را» (غررالحکم-ج ۲، ص ۱۵۹)

زیرا مرگ راه بازگشت نداشته و به یاد داشتن این مطلب، باعث دوری از گناه و آماده ساختن خود برای آن روز می‎گردد.

نکته مهم این است که شفاعت اهل بیت نیز تحت هر شرایطی نصیب شیعیان نمی‎گردد و در این زمینه احادیث و روایات مختلفی از ایشان عنوان شده‎است.

امیرالمومنین علی علیه السلام در این زمینه می‎فرمایند: «فاعلموا وأطیعوا لا تتلکوا ولا تستصغروا عقوبه الله عزَّ وجلَّ فإنَّ من المسرفین من لا تلحقه شفاعتنا إلاَّ بعد عذاب ثلاثمائه ألف سنه» به دستورات خدا عمل کرده و اطاعت کنید و به پشتوانه شفاعت ما گناه نکنید و کیفر خدای بزرگ را کوچک نشمارید؛ زیرا به برخی از گناهکاران (از شیعه) شفاعت ما نمی رسد مگر بعد از اینکه سیصد هزار سال عذاب شوند. (معانی الأخبار: ۲۸۸/ ح ۲؛ بحار ۶: ۱۵۴/ ح ۹)

باید توجه داشته باشیم، فرد گنه‎کار، به بهشت نمی‎رود حتی اگر شیعه باشد و باید در ۵ مرحله تصفیه شده و سپس وارد بهشت گردد؛ این مراحل به شرح زیر است:

۱٫ در همین دنیا با ابتلاء به بلایا

۲٫ لحظه مرگ

۳٫ جهنم برزخی

۴٫ روز حشر و هنگام سوال و جواب

۵٫ در جهنم (برای شیعه مطابق با حدیث فوق از حضرت امیر)

باید توجه داشت امام صادق می فرماید: « لَن تَنالوُا شَفاعَتُنا مَن استَخَفَّ بالصّلاه» در این حدیث، «لن» حرف ابد است یعنی اگر نماز را سبک بشماریم هیچ گاه شفاعت اهل بیت به ما نخواهد رسید.

نکته مهم این است که محبت اهل بیت :S (31): و امام حسین علیه السلام باید زمینه شبیه‎تر شدن ما به امام معصوم را فراهم آورد و در غیر این صورت، نمی‎تواند به ما کمک کند.

تقویت محبت خدا

اهل بیت در نگاه ما به انداز‎ه‎ای بخشنده و بزگوار هستند که حتی اگر کسی به آنها جسارتی نماید و سپس از آنان درخواست پوزش کند مورد عفو قرار خواهد گرفت و باید توجه داشت که اهل بیت خلیفه الهه و نور خدا در زمین هستند؛ و خداوند به طریق اولی بخشنده و خطاپذیر است.

ما باید با این نگاه که از خداییم و به سوی او باز می‎گردیم، محبت خود به او را افزایش دهیم و با نگاه عاشقانه به خدا، از ارتکاب به گناه، خودداری نماییم. در همان لحظه است که نور به دل ما می بارد و حس کرامت نفس به انسان می رسد.

امام سجاد علیه‌السلام در این زمینه می‌فرمایند که خداوند به موسی وحی فرمود: «موسی! کاری کن که آفریده های من، مرا دوست بدارند و خلق را محبوب من ساز.»
موسی علیه‌السلام پرسید: «پروردگار من! چگونه این کار را انجام دهم؟ فرمود: نعمت‌های ظاهری و باطنی مرا به یادشان آور» (علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۲ (کتاب العلم)، ص ۴)

این‎گونه تفکر و تعمق در نعمت‎های الهی، زمینه شکرگزاری در ما را افزایش می‎دهد؛ از این‎رو باید دم به دم برای نعمت‎های ظاهری مثل سلامتی باطنی و معنوی (مثل محبت اهل بیت و شیعه اثنی عشری بودن)، خداوند را شکر نماییم و با تفکر در این نعمات، محبتمان به او بیشتر می شود.

پرهیز از مجالست و هم‌نشینی با اهل دنیا و دور از معنویت

از رسول اکرم(صلی الله علیه و آ له) در این زمینه نقل شده است که: «به خاطر برخورد با اهل دنیا قلبم زنگار گرفته و مکدر می‌شود و برای جبران آن روزی هفتاد مرتبه استغفار می‌کنم.» خداوند نیز در سوره «نجم آیه ۲۹»می‌فرماید: «فاعرض عن من تولی عن ذکرنا و لم یرد الا الحیوه الدنیا. پس از کسانی که از یاد ما روی گرداندند و جز زندگی دنیا را نخواستند اعراض کن و روی بگردان.»



ادامه دارد … .

برگرفته از سخنرانی استاد رائفی پور(سلسله جلسات چگونه گناه نکنیم)
 

شیخ رجبعلی

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
از رسول اکرم(صلی الله علیه و آ له) در این زمینه نقل شده است که: «به خاطر برخورد با اهل دنیا قلبم زنگار گرفته و مکدر می‌شود و برای جبران آن روزی هفتاد مرتبه استغفار می‌کنم.»
عالی
 
بالا