علامه می فرمودند:همه ی امامان لطف دارند ، اما لطف حضرت رضا علیه السلام محسوس است. و در نقلی دیگر، بیان می کردند : همه ی امامان معصوم رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا علیه السلام ظاهر است. و نیز می فرمودند :
انسان هنگامی که وارد حرم رضوی علیه السلام می شود، مشاهده می کند که از در و دیوار حرم آن امام(علیه السلام) رأفت می بارد.
ایشان هر ساله به مشهد مشرف می شد حتی در پنج، شش ماه آخر عمر با همه ی کسالتی که داشت به مشهد مشرف شد. یکی از بستگان نزدیک ایشان می گفت: با آغوش باز با آن کهولت سن و کسالت، جمعیت را می شکافت و با علاقه ضریح را می بوسید و توسل می جست که گاهی به زحمت او را از ضریح جدا می کردیم... او می گفت :من به حال این مردم که این طور عاشقانه ضریح را می بوسند، غبطه می خورم....
یکی از شاگردان علامه ی طباطبایی می گوید : ... هیچ به خاطر ندارم که از اسم هر یک از ائمه(ع) بدون ادای احترام گذشته باشند. در مشهد که همه ساله مشرف می شدند و تابستان را در آنجا می ماندند وقتی وارد صحن حضرت رضا علیه السلام می شدند، بارها که در خدمتشان بودم و می دیدم که دستهای مرتعش را روی آستانه در می گذاشتند و با بدن لرزان از جان و دل آستانه در را می بوسیدند، گاهی از محضرشان التماس دعا درخواست می شد می گفتند : بروید از حضرت بگیرید؛ ما اینجا کاره ای نیستیم؛ همه چیز آنجاست!