عشق و ادب در زیارت امام رضا(ع) از منظر علامه طباطبایی

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
:alla1:

79905972998281987705.gif

علامه می فرمودند:همه ی امامان :S (31): لطف دارند ، اما لطف حضرت رضا علیه السلام محسوس است. و در نقلی دیگر، بیان می کردند : همه ی امامان معصوم :S (31): رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا علیه السلام ظاهر است. و نیز می فرمودند :
انسان هنگامی که وارد حرم رضوی علیه السلام می شود، مشاهده می کند که از در و دیوار حرم آن امام(علیه السلام) رأفت می بارد.

ایشان هر ساله به مشهد مشرف می شد حتی در پنج، شش ماه آخر عمر با همه ی کسالتی که داشت به مشهد مشرف شد. یکی از بستگان نزدیک ایشان می گفت: با آغوش باز با آن کهولت سن و کسالت، جمعیت را می شکافت و با علاقه ضریح را می بوسید و توسل می جست که گاهی به زحمت او را از ضریح جدا می کردیم... او می گفت :من به حال این مردم که این طور عاشقانه ضریح را می بوسند، غبطه می خورم....
یکی از شاگردان علامه ی طباطبایی می گوید : ... هیچ به خاطر ندارم که از اسم هر یک از ائمه(ع) بدون ادای احترام گذشته باشند. در مشهد که همه ساله مشرف می شدند و تابستان را در آنجا می ماندند وقتی وارد صحن حضرت رضا علیه السلام می شدند، بارها که در خدمتشان بودم و می دیدم که دستهای مرتعش را روی آستانه در می گذاشتند و با بدن لرزان از جان و دل آستانه در را می بوسیدند، گاهی از محضرشان التماس دعا درخواست می شد می گفتند : بروید از حضرت بگیرید؛ ما اینجا کاره ای نیستیم؛ همه چیز آنجاست!


07410404759657242899.gif
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
79905972998281987705.gif


زمانی نویسنده ی مشهوری بوسیدن ضریح امامان :S (31): و این قبیل احترام نهادن ها را تشنیع می کرد. وقتی سخن او را به مرحوم علامه در حرم رضوی علیه السلام عرض کردند، ایشان فرمود : اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را می بوسیدم. و روزی در صحن حرم امام رضا علیه السلام شخصی به علامه [ که اصلاً اذن نمی داد کسی دست ایشان را ببوسد] عرض کرد: از راه دور آمده ام و می خواهم دست شما را ببوسم. علامه فرمو د: زمین صحن را ببوس که از سر من هم بهتر است!
***
یک بار علامه می خواستند به روضه ی رضوی علیه السلام مشرف شوند. به ایشان عرض شد: آقا! حرم شلوغ است؛ وقت دیگری بروید! فرمودند : خوب، من هم یکی از شلوغ ها! و رفتند. مردم هم که ایشان را نمی شناختند تا راهی برایشان بگشایند و در نتیجه، هر چه سعی کردند دستشان را به ضریح مبارک برسانند، نشد و مردم ایشان را به عقب هل دادند. وقتی بازگشتند، اطرافیان پرسیدند: چطور بود؟ فرمودند: خیلی خوب بود! خیلی لذت بردم!
***
حجت الاسلام معزّی نقل می کند که یک بار در ایام طلبگی به مشهد رفته بودم و در صحن های حرم رضوی علیه السلام گام می زدم و به بارگاه امام علیه السلام می نگریستم اما داخل رواقها و روضه نمی رفتم. ناگهان دست مهربانی بر روی شانه هایم قرار گرفت و با لحنی آرام فرمود: حاج شیخ حسن! چرا وارد نمی شوی؟! نگاه کردم و دیدم علامه ی طباطبائی است. عرض کردم : خجالت می کشم با این آشفتگی روحی بر امام رضا علیه السلام وارد شوم. من آلوده کجا و حرم پاک ایشان کجا! آنگاه مرحوم علامه فرمود: طبیب برای چه مطب باز میکند؟ برای اینکه بیماران به وی مراجعه کنند و با نسخه او تندرستی خود را بیابند. این جا هم دارالشفای آل محمد ـ :S (31): ـ است. داخل شو که امام رضا علیه السلام طبیب الأطباء است.

منبع: کاروان قم
07410404759657242899.gif
 
بالا