حکمت های نهج البلاغه
- نویسنده موضوع گمنام
- تاریخ شروع
کسی که از دنیا اندوهناک می باشد، از قضای الهی خشمناک است؛
و آن کس که از مصیبت وارد شده شکوه کند از خدا شکایت کرده؛
و کسی که نزد توانگری رفته و به خاطر سرمایه اش برابر او فروتنی کند، دو سوم دین خود را از دست داده است؛
و آن کس که قرآن بخواند و وارد آتش جهنم شود، حتما از کسانی است که آیات الهی را بازیچه قرار داده است،
و آن کس که قلب او با دنیا پرستی پیوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشکل است: اندوهی رها نشدنی، حرصی جدا نشدنی، و آرزویی نایافتنی.
نهج البلاغه - حکمت 228
.gif "گل :gol:")
ضراربن ضمره ضبایی از یاران امام به شام رفت بر معاویه وارد شد. معاویه از او خواست از حالات امام بگوید، گفت علی علیه السلام را در حالی دیدم که شب پرده های خود را افکنده بود، و او را در محراب ایستاده، محاسن را بدست گرفته، چون مار گزیده به خود می پیچد، و محزون می گریست و می گفت:
ای دنیا! ای دنیای حرام! از من دور شو، آیا برای من خودنمایی می کنی؟ یا شیفته من شده ای تا روزی در دل من جای گیری؟ هرگز مباد! غیر مرا بفریب، که مرا در تو هیچ نیازی نیست، تو را سه طلاقه کرده ام، تا بازگشتی نباشد، دوران زندگی تو کوتاه، ارزش تو اندک، و آرزوی تو پست است. آه از توشه اندک، و درازی راه، و دوری منزل، و عظمت روز قیامت!
نهج البلاغه - حکمت 77
ای دنیا! ای دنیای حرام! از من دور شو، آیا برای من خودنمایی می کنی؟ یا شیفته من شده ای تا روزی در دل من جای گیری؟ هرگز مباد! غیر مرا بفریب، که مرا در تو هیچ نیازی نیست، تو را سه طلاقه کرده ام، تا بازگشتی نباشد، دوران زندگی تو کوتاه، ارزش تو اندک، و آرزوی تو پست است. آه از توشه اندک، و درازی راه، و دوری منزل، و عظمت روز قیامت!
نهج البلاغه - حکمت 77
