ماعاشق نیستیم.اگرعاشق بودیم برایمان مهم نبوددرچه شرایطی هستیم ،درهرحال خدارادردل داشتیم .وبرای فرار،ازبه عهده گرفتن کارهایمان خودمان راتوجیه نمیکردیم.مادنبال بهانه برای گناهان واشتباهاتمان میگردیم.ماازاوفرارمیکنیم چون یاداومارابه یادوجدان میاندازد.به یادنیرویی که همیشه درکاراست ولی ازاوغافل میمانیم.چگونه است که اوعاشق ماست،ولی مابه اوتوجه نداریم.چرادنبال انکاره اوهستیم؟چرازندگیه بدونه وجدان ودروغ وفریب برایمان قابل قبول است؟برای قلبها چه اتفاقی افتاده؟فقط میخواهیم باادعاها،خودمان راپر،به حساب اوریم.عشق رابایدازاستادعاشقی ،امام حسین(ع)اموخت./نازم ان اموزگاری را که دریک نصف روز،دانش اموزان عالم راهمه دانا کند/ابتداقانون ازادی نویسدبرزمین، بعدازان باخون هفتادودوتن امضاء کند/.اوعشق واقعی رابه تصویرکشید،بعدمنتظرابرازوجودبقیه شدکه گفت:ایاکسی هست که اجابت کندمرا؟دقیقاًهمان پرسشی که درتمام مراحل زندگی بارها خدامیپرسدازما؟مادرتمام زندگی درمعرض تصمیم وانتخاب قرارداریم،وبایدبه این سوال بارها جواب دهیم.چه چیزی باعث میشودفردستاره پرست(سوره بقره )به جایگاه بالای نزدخدابرسدوراه عاشقی راپیداکند.بعدمابااین همه مطالعات واگاهی بازنمیتوانیم عاشق واقعی شویم.پس بااین همه اوصاف درجامیزنیم.جواب مافقط کوتاهی ماست .ایرادازخدانیست ،خداکمال مطلق است.به این دعابرمیخوریم که میگه خدایامارابه حال خودرهانکن،چون قدرت اختیارمارابه سمت باطل میبردوبه سخن امام حسین(ع)که میفرماید:اگردین نداریدازاده باشید.یعنی اگردین نداری انسان که هستی برای اینکه وجودت بجوشد؛به حکم انسان بودن وفطرت حق واقعی،رابپذیر.نه هرچیزی که مابرای منافعمان اسمش راحق میگذاریم .خدافقط به طی دروس مذهبی وصرف اینکه نام شیعه داریم نگاه نمیکندوباعملکردش بارها این رااثبات کرده؛چنانکه مثال فردحجت الاسلامی تمام دروس مذهبی راطی میکندتازه میفهمدجایگاهش درنزدخداخوب نیست.بایددقت کردقبل ازانکه دیرشود.
