افرادی که دائماًدرحال جستجوی خداهستندوبه دنبال اوحیران وسرگرداننداورانمی یابندولی انهایی که به جای جستجو،شروع به زندگی براساس انچه خداوندخواسته میکنندخدارامیابندافتن خدابازندگی براساس انچه اومیخواهدامکانپذیره،نه باجستجوی او.جستجو،نوعی فلسفه بافیست وفلسفه به هیچ وجه پل ارتباطی میان انسان وخدانیست بلکه دیواریست مانع برقراری ارتباط.خداشناسی وعرفان حالتیست ازمستی؛مست وبیخودازهستی وانچه دران موجوداست.عرفان حالتیست که دردل ادمی میوفتدودل کیفیت خاص خودراداردسیروسلوک درراه عرفان ارتباطی باذهن ندارد.باپیربودن یعنی رابطه بااستادخداهمیشه تازه وهستی همیشه جوان است،زیراهمیشه درلحظه اکنون است.تعدادانگشت شماری درحال زندگی میکنندمثل:مسیح،بودا،....جوانی انها هیچ رابطه ای باسن فیزیکی انهاندارد،تازگی انها به علت دیدگاه روحانیست که نسبت به هستی د ارند/قرنهاست اموزش میدهندزمان دارای سه بخش:حال وگذشته وایندست،امااشتباهه،زمان دارای دوبخش است:گذشته واینده.لحظۀ حال اصلاًمربوط به زمان نمیشود.لحظۀ حال مربوط به جاودانگیست.گذشته واینده مربوط به زمین وزمینیان وذهن است.اما لحظۀ حال به اگاهی وهوشیاری بازمیگردد.
