آیامیشوداندوه راجشن گرفت؟دراندوه غرق نشو،بلکه نظاره گرآن باش وازآن لذت ببر،زیرااندوه زیبایی های خاص خودرادارد.توتابه حال نظاره گرنبوده ای،توبه قدری دراندوه غرق میشوی که به زیبای های لحظات غم واندوه پی نمیبری.اگریک بارتوجه کنی،متوجه خواهی شدکه تا به حال چه گنج گرانبهایی راازکف داده ای.وقتی که ادم شاداست،هیچگاه مانند زمانی که غمگین است،عمیق نیست.اندوه عمق دارد،درحالی که شادی،سطحی است.بروواین ادمهای ظاهراًشادراتماشاکن،همیشه لبخندبه لب دارندودارندازخوشحالی بال درمیاورند.متوجه خواهی شدکه انها همیشه سطحی وکم مایه اند.انها هیچ عمق ندارند.شادی مانند موج دریاست که برروی سطح اب روان است.درحالی که اندوه عمیق مثل اقیانوس است.به درون این عمق گام بردارونظاره کن که شادی،شلوغ وپرسروصداست.ولی غم دارای سکوت خاصیست.انوقت اندوه رامثل شاهد نظاره گری ویکدفعه حس شادی داری چون خدامیداند.چه اندوه زیبایی! ارمغان تاریکی،همچون گلی برامده ازعمق لایتناهی؛
یاحق.