@@@@ آثار معنوي روزه @@@@@
- نویسنده موضوع kyana
- تاریخ شروع
11- تقويت اراده و غلبه بر طغيان غرايز
يكي از فوائد بزرگ روزه، تربيت روح و تقويت اراده و تعديل غرايز انساني است. روزه دار در حال روزه با وجود گرسنگي و تشنگي و خودداري از ساير لذائذي كه بايد چشم بپوشد، روح و اراده خويشتن را تقويت مي كند. بر اين اساس، مقصود از روزه به دست گرفتن زمام نفس سركش و تسلط بر شهوات و هوس هاست. در حقيقت مهم ترين فلسفه روزه همين اثر اخلاقي و تربيتي است.
12- انس با معبود
انسان به بهانه روزه، بستر پرآرامش خويش را رها مي كند، از غذا و نوشيدني ها در طول روز خودداري مي كند، تمام وجود خود را براي انجام يك روزه كامل و مورد رضايت حضرت حق، از بدي ها باز مي دارد و هر لحظه به ياد او و در انديشه خشنود سازي اوست.
رهاورد چنين برنامه اي، تابش نور الهي بر دل چنين فردي است و باز شدن در روشن آشنايي و انس با خداي خوبي ها.
روزه دار در ماه رمضان، مهمان ويژه خداست و بر خوان پراز نعمت او بهترين لحظه هاي معنوي را تجربه مي كند. آنچنان كه امام باقر(علیه السّلام) فرمود: شهر رمضان، شهر اله و الصائمون فيه اضياف الله و اهل كرامته؛ ماه رمضان، ماه خداست و روزه داران در آن مهمانان خدا و مورد تكريم ويژه اويند.»روزه داران در اين ماه فرصتي براي حضور هرچه بيشتر بر سفره احسان الهي مي يابند. فرصتي كه به منظور انس او با آفريدگارش تدارك ديده شده است.
13- خويشتنداري
روزه، قطع نظر از زيبايي هاي ديگرش، يك زورآزمايي و خودشناسي است. روزه دار وقتي كه ديد مي تواند در مدت معيني از همه ضروريات بدن صرف نظر كرده و گرسنه و تشنه بماند، مي داند كه دست كشيدن از محرمات براي او ميسر است. بدين وسيله درهاي تقوا و مقاومت در برابر شهوت ها به روي شخص باز مي شود و مي تواند خود را به انجام واجبات و مستحبات وادارد.
14- شكيبايي
امام صادق(علیه السّلام) در تفسير آيه «واستعينوا بالصبر و الصلاه» فرمود: الصبر الصيام؛ صبر، روزه است. و فرمود: هنگامي كه گرفتاري شديدي به انسان رو آورد، روزه بگيرد كه خداوند خود فرموده: از روزه و نماز استمداد جوييد.
روزه، مايه رسيدن به اهداف بلندي است كه بدون تكيه بر معنويات دسترسي به آن ممكن نيست. انسان در پرتو روزه، تحمل و شكيبايي را مي آموزد و تا رسيدن به هدف، پايمردي و مقاومت نشان مي دهد، در مواجهه با دشواري ها، بي تاب نمي شود بلكه با تكيه بر لطف الهي، در آرزوي پايان آن مي نشيند و با كوشش خود، در رسيدن به هدف بزرگي كه دارد، گام برمي دارد.
15- انس با معنويات
يكي از آثار روزه خصوصا در ماه مبارك رمضان، خو گرفتن به برنامه هاي معنوي با توجه به سفارش هاي فراوان معصومان به آن برنامه هاست كه خود نقش بسزايي در انس افراد با معنويات و لذت بردن از برنامه هاي معنوي دارد. يكي از اين برنامه هاي پيشنهادي، تلاوت قرآن است كه پاداش بسيار زيادي براي آن تعيين شده است. تا جايي كه پيامبر اعظم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: من تلا فيه آيه من القرآن كان له مثل اجر من ختم القرآن في غيره من الشهور؛ خواندن يك آيه از قرآن در ماه رمضان پاداشي همانند تلاوت تمام قرآن در ديگر ماه ها دارد».
توصيه ديگر پيشوايان هدايتگر، آمرزش خواهي و دعاست. امام علي(علیه السّلام) در اين باره فرمود: «در ماه رمضان بسيار استغفار كنيد و دعا فراوان نماييد كه با دعا، بلا از شما دور مي گردد و با استغفار گناهانتان پاك مي گردد».
به جا آوردن نمازهاي مستحبي نيز توصيه اي است كه در سرعت سير معنوي مهمان رمضان، تأثير فراواني دارد. علي بن حمزه، از ياران امام صادق(علیه السّلام) مي گويد: به اتفاق عده اي از دوستان نزد امام رفتيم. ابوبصير، نظر امام را درباره ماه رمضان پرسيد. حضرت فرمود: ان لرمضان لحرمه. و حقا لايشبهه شيء من الشهور، صل ما استطعت في رمضان تطوعا بالليل و النهار؛ ماه رمضان را احترامي ويژه و حقي شايان است، هر آنچه مي تواني در شب روز اين ماه نماز مستحبي بگذار.»
16- تقواپيشگي
قرآن كريم مهم ترين ثمره روزه را تقوا مي داند و مي فرمايد: «اي كساني كه ايمان آورده ايد، روزه بر شما واجب شده، چنانچه بر كساني كه قبل از شما بودند واجب شد، شايد پرهيزگار شويد.”
اين آيه شريفه فلسفه اين عبادت انسان ساز را در يك جمله كوتاه و پرمحتوا با «لعلكم تتقون» بيان مي كند. روزه عامل مؤثري در پرورش روح تقوا و پرهيزگاري در تمام زمينه ها است.
روزه ابعاد گوناگوني دارد كه از همه مهم تر، بعد معنوي و اخلاقي و تربيتي آن است. روزه اراده انسان را قوي و غرايز او را تعديل مي كند. روزه دار بايد در حال روزه با وجود گرسنگي و تشنگي از غذا و آب و همچنين لذت جنسي چشم بپوشد و ثابت كند كه مي تواند زمام نفس سركش را به دست گيرد و برهوس هاي خود مسلط گردد. در حقيقت بزرگترين فلسفه روزه همين اثر روحاني آن است. انسان هايي كه انواع غذاها و نوشيدني ها را در اختيار دارند و هر لحظه كه تشنه و گرسنه مي شوند به سراغ آنها مي روند، مانند درختاني هستند كه در پناه ديوارهاي باغ بر لب نهرها مي رويند. اين درختان نازپرورده بسيار كم مقاومت هستند و اگر چند روزي آب از پاي آنها قطع شود، پژمرده مي شوند. اما درختاني كه از لابلاي صخره ها و در دل كوه ها و بيابان ها مي رويند و از همان طفوليت با انواع محروميت ها دست به گريبان هستند، محكم و پراستقامت هستند.
روزه نيز با روح و جان انسان چنين مي كند و با محدوديت هاي موقت به او مقاومت و توان مبارزه با حوادث سخت مي بخشد و به واسطه كنترل غرايز سركش، قلب انسان را نور و صفا مي بخشد و اين است مهم ترين اثر روزه.
حكمت روزه داشتن مگذار
باز هم گفته و شنيده شود
صبرت آموزد و تسلط نفس
وزتو شيطان تو رميده شود (ديوان شهريار ج 2 ص 1014)
علامه طباطبايي در ذيل تفسير آيه شريفه «... لعلكم تتقون» مي فرمايد: تعاليم عاليه اسلام و بيانات وافيه، چنين افاده مي كند كه ساحت قدس پروردگار منزه از اين است كه نياز به چيزي داشته باشد و از هرگونه نقص و نيازي مبرا است. پس عبادت، اثرش تنها متوجه بنده خواهد شد نه خدا، چنان كه گناهان نيز چنين هستند. خداوند درباره روزه مي فرمايد: لعلكم تتقون، يعني تشريع اين حكم براي اين است كه شما پرهيزگار شويد، نه اين كه پروردگار به روزه گرفتن شما نيازمند باشد.
اما اين كه از روزه اميد يافتن تقوا مي توان داشت جاي شك نيست چون انسان اين مطلب را در فطرت خود مي يابد كه اگر كسي بخواهد با عالم قدس ارتباط برقرار كند و به مرتبه كمال برسد، نخستين چيزي كه بر او لازم است اين است كه از شهوتراني بپرهيزد و جلوي نفس سركش را بگيرد و از هرچه كه او را از خدا بازمي دارد، دوري گزيند و اين تقوا از راه خودداري از شهوت و دوري از هواهاي نفساني به دست مي آيد و آنچه با حال عموم مردم مناسب است اين است كه در امور مورد نياز همگان مانند خوردن و آشاميدن و تمايل جنسي مشروع هم خودداري كند تا به واسطه اين تمرين، اراده شان تقويت شود...
مبارزه با سلطه شهوت ها كه در اسلام جهاد اكبر ناميده مي شود، به پايمردي و اراده نياز دارد. انسان با روزه داري، در واقع با خواهش هاي نفساني خود مي جنگد و در برابر غريزه هاي كم ارزش خود مقاومت مي كند. پيشوايان اسلام فرموده اند: بهترين مردم كسي است كه با هواي نفس مبارزه كند و نيرومندترين آنان كسي است كه بر آن پيروز شود.
روزه اي كه انسان را به چنين موقعيتي نرساند، روزه كامل نيست. امام علي (عليه السلام) مي فرمايد: «روزه دل از روزه زبان و روزه زبان از روزه شكم بهتر است.”
17- تحصيل اخلاص
ماه مبارك رمضان، ماه ايجاد و تقويت بسياري از ملكات اخلاقي است و آدمي مي تواند با نهادينه كردن اين ملكات راه خود را براي حركت در اين مسير در ماه هاي بعد فراهم كند.
حاصل اين ملكات اخلاقي رسيدن به اخلاص است. اخلاص آدمي را آينه صفات و اسماء الهي مي كند: «رنگ خدايي بپذيريد و چه رنگي از رنگ خدايي بهتر است؟»
امام علي (عليه السلام) مي فرمايد: «خداوند روزه را واجب كرد تا به وسيله آن اخلاص مردم را بيازمايد.”
و در خطبه حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمده است: «خداوند روزه را براي تثبيت اخلاص واجب كرد.”
از مجموع اين روايت ها استفاده مي شود كه روزه با اخلاص رابطه دارد و اين كه وجوب روزه به خاطر اخلاص بندگان باشد، حاكي از اهميت بيش از اندازه اخلاص است.
معيار قبولي عبادتي همچون روزه عمل به اخلاص است. هرچه اخلاص بيشتر باشد، عمل نيز كامل تر خواهد بود. در حقيقت شرط رسيدن به تقوا، اخلاص است. بنابراين اگر فردي توانست در عبادت ماه مبارك رمضان اخلاص داشته باشد، مهمان واقعي حق تعالي شده است و به مقام قرب الهي نايل گرديده است.
18- چند برابر شدن پاداش ها
روزه باعث زياد شدن پاداش ساير اعمال نيك است. تضاعف ثواب بدين معناست كه اگر در حال روزه داري يك عمل را انجام دهد، همان عمل را اگر در غير حالت روزه داري انجام دهد، ثواب آن دو عمل يكسان نيست.
از امام صادق (علیه السّلام) روايت شده كه فرمود: «هنگامي كه مؤمن عمل خويش را نيكو انجام داد، خدا اعمال او را مضاعف مي كند و هر عمل نيكي را هفتصد برابر اجر و ثواب مرحمت مي فرمايد، و اين قول خداوند در قرآن است كه مي فرمايد: “و خداوند براي كسي كه بخواهد، اضافه تر و بيشتراز هفتصد برابر مي گرداند» پس اعمالتان را كه براي رسيدن به پاداش الهي انجام مي دهيد، نيكو به جاي آوريد.”
راوي مي گويد پرسيدم چگونه اعمالمان را نيكو انجام دهيم؟ امام فرمود: «هرگاه نماز به جاي آوري ركوع و سجده آن را درست انجام بده. هر وقت روزه گرفتي از تمام آنچه روزه را باطل مي كند دوري كن. هرگاه حج و عمره به جاي آوردي از تمام آنچه درحال حج و عمره حرام است، اجتناب كن.”