اگر به فکر آینده هستی، بذری بکار. اگر به دهها سال دیگر می اندیشی، نهالی بکار و اگر به صدسال آینده فکر می کنی، به جامعه ات خدمت کن .
خدا عظیم نیست، او عظمت است. خدا مهربان نیست، او مهربانی ست. خدا عاشق نیست، او عشق است و این عظمت و مهربانی توسط ما فرصت حضور می یابد وقتی دست ناتوانی را می گیریم و یا با عشقی خالصانه به حرف های انسانی تنها و درمانده گوش می سپاریم و گره از کار کسی می گشاییم. جهان در انتظار ظهور همه ماست. کار خدا خلق انسان بود و رسالت انسان تجلی خداوند بر زمین. انسان نردبانی ست که از طریق آن، خداوند از فراز آسمان در زمین تجلی می یابد. ما عظیم تر از آن هستیم که می پنداریم.
مادامی که شما فکر مثبت دارید، بین تمام اجزای سلول تان عشق، مهر، صلح، وفا، صفا و خوشبینی حاکم می گردد و با تمام سلول های مجاور، هماهنگ شده و به یک خویشتن بسیار بالا می رسید.
کسی که در ذهن و قلبش، خشم و کینه و انتقام در جریان است، در آینده دچار بحران روحی می گردد. زندگی می کند، اما بیچاره در درونش غوغایی برپاست! همه انسان ها وقتی پا به این دنیا می گذارند، فرصت های شگفت انگیز و مهم و موقعیت ارزنده ای برای زندگی زیبا و با طراوت، لذت بردن و عشق ورزیدن را دارا هستند. عظمت دنیای درونی این انسان، آن قدر پیچیده و منظم است که به همان عظمت و پهناوری جهان خارج می ماند.
انسان می تواند با تفکر و ایده ی خود، به دنیای ارزشمند و بی انتهای درون خود سفر کند و اگر این سفر با تفکر مثبت و معنویت همراه باشد، به عظمت خود پی می برد و وقتی که خودش فهمید کیست، آن وقت از زندگی بیرونی خود لذت می برد. وقتی درون خویش به تمام رازهای پنهان که در پرده ای از ابهام بوده اند، دسترسی پیدامی کند، به خودشناسی رسیده و به راحتی می تواند از احساسات و هیجانات منفی دست بردارد و آنها را از قلب و ذهن خود پاک کند. وقتی ذهن از رویدادی منفی پاک شد، فرد به شگفتی های دیگر می رسد، توان انجام کارها را پیدا می کند و فکر می کند که برایش معجزه رخ می دهد.
مادامی که شما فکر مثبت دارید، بین تمام اجزای سلول تان، عشق، مهر، صلح، وفا، صفا و خوشبینی حاکم می گردد و با تمام سلول های مجاور، هماهنگ شده و به یک خویشتن بسیار بالا می رسید، زیرا این بار، سلول های شما هم به کمکتان آمده اند و شما را وادار به کار خوب، شجاعت، شهامت، صبر و ایثار می کنند و به مرور، روز به روز موفق تر و زنده تر می شود به دلیل اینکه تمام وجودتان اندیشه مثبت است، انسان ها به شما گرایش پیدا می کنند، کارهایتان بهتر پیش می رود و احساس می کنید خدا به شما رو کرده است. در حقیقت همین طور است، زیرا خدا همه مثبت گرایان را دوست دارد، چرا که خودش خدای مثبت است و همه جا از زیبایی خلقت خویش صحبت می کند ولی اگر شما انرژی منفی داشته باشید، در سلول های شما ناامیدی، دلسردی، خشونت، غم، تعارض و بدبینی رسوخ می کند و حتماً سلول های شما حق و حرمت همدیگر را رعایت نمی کنند.
این بدبینی بر همه آنها چیره می شود و آنها را در کام خود فرو می برد و در نهایت به جای اینکه شاهد معجزه باشید، خود را بیمار و منزوی می بینید، مسلماً سلول های نامتعادل، مواد سمی وارد بدن می کند و آرام آرام سلول های بدن انسان می میرند و آنجاست که شخص ناامید، آرزوی مرگ دارد، زیرا سلول ها در روح و روان او فریاد مرگ بر می آورند. پس کسی که در ذهن و قلبش خشم و کینه و انتقام در جریان است، در آینده دچار بحران روحی می گردد. زندگی می کند، اما بیچاره در درونش غوغایی برپاست! زندگی اش از تعادل و توازن خارج می شود و به دنبال گمشده ی خویش می گردد، شاید این گمشده همان سقوط و نابودی باشد!
پس ای انسان! ای زیباترین مخلوق هستی، ای فتبارک الله احسن الخالقین! ای موجودی که خدایت بهترین هدیه – به نام عقل – به توداده! ای موجودی که در بین میلیون ها موجود، سخن می گویی! ای موجودی که در بین میلیون ها انسان می خندی، می فهمی، قدرت فهم و تفکر و تعقل داری! با خودت خلوت کن، ببین که هستی، خودت را دست کم گرفته ای، خودت را گرفتار کرده ای، خودت را با دستهای خودت خفه می کنی! چشم هایت را بازکن. دنیا خیلی زیباست، فقط مهم آن است که تو آن را زیبا ببینی.
بنگر خدا هستی را چه قدر زیبا آفریده است. هرچه بخواهی، در ید قدرت توست، همه از آن توست. فکر کینه، انتقام، بدبینی، دروغ، کلاهبرداری، دزدی و ... را از سر خود بیرون کن. برای چه خود را آزار می دهی؟ نگاهت را عوض کن. به قول گاندی: " از گناه بیزار باش، اما گناهکار را دوست داشته باش!" خوشبین باش! او خدای خیلی بزرگ و بخشنده ای دارد، شاید گناهش بخشیده شود. بنگر خدا هستی را چه قدر زیبا آفریده است. هرچه بخواهی، در ید قدرت توست، همه از آن توست. ماهیی که در دریا شنا می کند روزی در دست توست، مرغی که به امید فردا دانه می خورد، فردا مال توست. بره ای که در چراگاه خوابیده است، دانه ریحانی که سر از خاک در آورده، چشمه ای که از آن آب می جوشد، گلی که بر شاخه ی درخت است، فردا میوه اش از آن توست.
مهتاب از پشت کوه ها برای اینکه شب تو روشن باشد، بیرون می آید. همه اینها را خدا برای تو آفریده، همه و همه! هیچ چیز برای خودش نیست، همه برای توست، پس چرا سر در گریبان خود فرو برده ای، چرا بیخود فکر منفی داری، خرابش مکن! واقعاً فکر کن تا چه اندازه مهم هستی! زن یا مرد، هرچه هستی زیباترین خلقت خدایی، اما خودت را هنوز نشناخته ای، خودت را باور نداری، باورکن همه یکی هستیم، آن قدر از دست دیگران عصبی مباش! باورکن که رنج تو، رنج ماست و رنج بشریت، رنج همه ماست.
- پروازکن با بال های الهی.
- پرواز کن با پرهای معنویت.
- پرواز کن با عشق.
- پرواز کن با خدایت تا مرز موفقیت.
منبع : irannaz
خدا عظیم نیست، او عظمت است. خدا مهربان نیست، او مهربانی ست. خدا عاشق نیست، او عشق است و این عظمت و مهربانی توسط ما فرصت حضور می یابد وقتی دست ناتوانی را می گیریم و یا با عشقی خالصانه به حرف های انسانی تنها و درمانده گوش می سپاریم و گره از کار کسی می گشاییم. جهان در انتظار ظهور همه ماست. کار خدا خلق انسان بود و رسالت انسان تجلی خداوند بر زمین. انسان نردبانی ست که از طریق آن، خداوند از فراز آسمان در زمین تجلی می یابد. ما عظیم تر از آن هستیم که می پنداریم.
مادامی که شما فکر مثبت دارید، بین تمام اجزای سلول تان عشق، مهر، صلح، وفا، صفا و خوشبینی حاکم می گردد و با تمام سلول های مجاور، هماهنگ شده و به یک خویشتن بسیار بالا می رسید.
کسی که در ذهن و قلبش، خشم و کینه و انتقام در جریان است، در آینده دچار بحران روحی می گردد. زندگی می کند، اما بیچاره در درونش غوغایی برپاست! همه انسان ها وقتی پا به این دنیا می گذارند، فرصت های شگفت انگیز و مهم و موقعیت ارزنده ای برای زندگی زیبا و با طراوت، لذت بردن و عشق ورزیدن را دارا هستند. عظمت دنیای درونی این انسان، آن قدر پیچیده و منظم است که به همان عظمت و پهناوری جهان خارج می ماند.
انسان می تواند با تفکر و ایده ی خود، به دنیای ارزشمند و بی انتهای درون خود سفر کند و اگر این سفر با تفکر مثبت و معنویت همراه باشد، به عظمت خود پی می برد و وقتی که خودش فهمید کیست، آن وقت از زندگی بیرونی خود لذت می برد. وقتی درون خویش به تمام رازهای پنهان که در پرده ای از ابهام بوده اند، دسترسی پیدامی کند، به خودشناسی رسیده و به راحتی می تواند از احساسات و هیجانات منفی دست بردارد و آنها را از قلب و ذهن خود پاک کند. وقتی ذهن از رویدادی منفی پاک شد، فرد به شگفتی های دیگر می رسد، توان انجام کارها را پیدا می کند و فکر می کند که برایش معجزه رخ می دهد.
مادامی که شما فکر مثبت دارید، بین تمام اجزای سلول تان، عشق، مهر، صلح، وفا، صفا و خوشبینی حاکم می گردد و با تمام سلول های مجاور، هماهنگ شده و به یک خویشتن بسیار بالا می رسید، زیرا این بار، سلول های شما هم به کمکتان آمده اند و شما را وادار به کار خوب، شجاعت، شهامت، صبر و ایثار می کنند و به مرور، روز به روز موفق تر و زنده تر می شود به دلیل اینکه تمام وجودتان اندیشه مثبت است، انسان ها به شما گرایش پیدا می کنند، کارهایتان بهتر پیش می رود و احساس می کنید خدا به شما رو کرده است. در حقیقت همین طور است، زیرا خدا همه مثبت گرایان را دوست دارد، چرا که خودش خدای مثبت است و همه جا از زیبایی خلقت خویش صحبت می کند ولی اگر شما انرژی منفی داشته باشید، در سلول های شما ناامیدی، دلسردی، خشونت، غم، تعارض و بدبینی رسوخ می کند و حتماً سلول های شما حق و حرمت همدیگر را رعایت نمی کنند.
این بدبینی بر همه آنها چیره می شود و آنها را در کام خود فرو می برد و در نهایت به جای اینکه شاهد معجزه باشید، خود را بیمار و منزوی می بینید، مسلماً سلول های نامتعادل، مواد سمی وارد بدن می کند و آرام آرام سلول های بدن انسان می میرند و آنجاست که شخص ناامید، آرزوی مرگ دارد، زیرا سلول ها در روح و روان او فریاد مرگ بر می آورند. پس کسی که در ذهن و قلبش خشم و کینه و انتقام در جریان است، در آینده دچار بحران روحی می گردد. زندگی می کند، اما بیچاره در درونش غوغایی برپاست! زندگی اش از تعادل و توازن خارج می شود و به دنبال گمشده ی خویش می گردد، شاید این گمشده همان سقوط و نابودی باشد!
پس ای انسان! ای زیباترین مخلوق هستی، ای فتبارک الله احسن الخالقین! ای موجودی که خدایت بهترین هدیه – به نام عقل – به توداده! ای موجودی که در بین میلیون ها موجود، سخن می گویی! ای موجودی که در بین میلیون ها انسان می خندی، می فهمی، قدرت فهم و تفکر و تعقل داری! با خودت خلوت کن، ببین که هستی، خودت را دست کم گرفته ای، خودت را گرفتار کرده ای، خودت را با دستهای خودت خفه می کنی! چشم هایت را بازکن. دنیا خیلی زیباست، فقط مهم آن است که تو آن را زیبا ببینی.
بنگر خدا هستی را چه قدر زیبا آفریده است. هرچه بخواهی، در ید قدرت توست، همه از آن توست. فکر کینه، انتقام، بدبینی، دروغ، کلاهبرداری، دزدی و ... را از سر خود بیرون کن. برای چه خود را آزار می دهی؟ نگاهت را عوض کن. به قول گاندی: " از گناه بیزار باش، اما گناهکار را دوست داشته باش!" خوشبین باش! او خدای خیلی بزرگ و بخشنده ای دارد، شاید گناهش بخشیده شود. بنگر خدا هستی را چه قدر زیبا آفریده است. هرچه بخواهی، در ید قدرت توست، همه از آن توست. ماهیی که در دریا شنا می کند روزی در دست توست، مرغی که به امید فردا دانه می خورد، فردا مال توست. بره ای که در چراگاه خوابیده است، دانه ریحانی که سر از خاک در آورده، چشمه ای که از آن آب می جوشد، گلی که بر شاخه ی درخت است، فردا میوه اش از آن توست.
مهتاب از پشت کوه ها برای اینکه شب تو روشن باشد، بیرون می آید. همه اینها را خدا برای تو آفریده، همه و همه! هیچ چیز برای خودش نیست، همه برای توست، پس چرا سر در گریبان خود فرو برده ای، چرا بیخود فکر منفی داری، خرابش مکن! واقعاً فکر کن تا چه اندازه مهم هستی! زن یا مرد، هرچه هستی زیباترین خلقت خدایی، اما خودت را هنوز نشناخته ای، خودت را باور نداری، باورکن همه یکی هستیم، آن قدر از دست دیگران عصبی مباش! باورکن که رنج تو، رنج ماست و رنج بشریت، رنج همه ماست.
- پروازکن با بال های الهی.
- پرواز کن با پرهای معنویت.
- پرواز کن با عشق.
- پرواز کن با خدایت تا مرز موفقیت.
منبع : irannaz