از خدا پروا کن،اطاعت او را بگزین،اوامر خدا را که در کتابش بیان کرده از واجبات و مستحباتی که هیچکس جز با پیروی از آنها سعادتمند نشود و جز با انکار و واگذاشتن آنها بدبخت نگردد را اطاعت کن،خدای را با دست و دل و زبان یاری کن که او ضمانت کرده که هر کس را که نصرتش دهد یاری نماید،خدا توانا و عزیز است
به حاکم مصر دستور میدهم که در برابر تمایلات و خواهشهای نفسانی،خودشکن و خویشتن دار باشد که نفس فراوان به اعمال ناشایسته دستور میدهد جز آنکه پروردگارم ترحم فرماید که خدای من آمرزنده و مهربان است.
مالک باید در موارد شبهه به کتاب خدا اعتماد کنی که هر چیز در آن بیان گردیده و برای مردم با ایمان،رهبر و رحمت است،رضای خدا را بجو،پیرامون غضب او نگرد و بر معصیت اصرار نورز که از عذاب خدا به هیچ جا نتوان پناه برد جز به درگاه خودش.
تو را به کشوری می فرستم که پیش از تو زمامدارانی دادگر و بیدادگر بر آن حکومت می کردند و آن چنان که تو در کار پیشوایان پیشین می نگریستی،اینک مردم در کار تو می نگرند و چنان که تو در کارهای آنان قضاوت می کردی درباره ی تو قضاوت خواهند کرد.
مردان صالح را از آن ستایشها که خدا به زبان بندگانش جاری کند توان شناخت،پس باید محبوبترین اندوخته در نظرت،عمل صالح به میانه روی در جمع مال و اصلاح حال رعیت باشد.
بر هوا و هوس مسلط باش ، نفس را بخیلانه از ناروا بازدار که بخل به نفس انصاف درباره ی آن است در آنچه دوست دارد یا ندارد ، مهر و محبت و لطف و احسان به رعیت را در دل بپرور ، برای آنها درنده ی شکاری نباش که خوردنشان را غنیمت دانی ، آنها دو گروه بیشتر نیستند: یا با تو در دین برابرند یا در خلقت برابر.
لغزشها از آنان سر میزند ، عذرها پیدا میکنند ، گاه به عمد و گاه به خطا دست به نافرمانی میزنند ، تو باید چنان که از خدا امید عفو و بخشش داری ، درباره ی آنها گذشت داشته باشی چون تو بالا دست آنهایی ، حاکم بر تو مافوق توست و خدا از او بالاتر است که کتاب را بر تو آموخته و به سنت های پیغمبرش تو را بینا کرده.پس از آنچه در این عهدنامه می نگارم دست مکش.
اگر قدرت و مقامی که به دستت رسیده برایت خودپسندی و عجب آورد و کبریا و عظمتی برای خود پنداشتی و هویت خود را فراموش کردی،شکوه ملک خدا را بالای سرت بنگر،بیندیش که چگونه در قبضه ی قدرت اویی و قدرتهایی که تو در حق خود نداری او درباره ی تو دارد،این فکر،کبر و سرکشی تو را فرو نشاند،حدت و تندیت را مهار کرده و عقل گمگشته را به تو بازگرداند.
مبادا در عظمت و مقام،با خدا همسری و رقابت کنی،یا در جبروت و قدرت،خود را همانند وی دانی که خدا هر جباری را ذلیل گرداند و هر گردنفراز فخر فروشی را زبون سازد.
ای مالک!
حق خدا و حقوق خلق را بر خود،خاصان و کسان خود و آن عده از رعیت که با آنان روابط دوستانه داری رعایت کن،که هر روشی غیر از این ستم است و هر که به بندگان خدا ستم کند دشمنش خداست نه بندگان و هر که را که خدا دشمنش باشد،حجت و دلیلش باطل شود و در جنگ با خداست تا دست بردارد و توبه کند.
ای مالک! هیچ چیز همانند ادامه ی ظلم باعث زوال نعمت نمیشود.
خدا دعای ستمدیدگان را میشنود و در کمین ستمکاران است و هر آن که خدایش در کمین است،دنیا و آخرتش هلاک است.
تو باید آن کار را بیشتر دوست بداری که:
به حق نزدیکتر و عدلش همگانی تر باشد و رعیت را بیشتر گرد آورد.
چرا که خشم و نارضایتی عمومی،خشنودی و رضای مشتی ویژگان و خاصان درگاه را خنثی و بی اثر کند چنانکه قهر نزدیکان با رضایتمندی
عموم بخشوده است...
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)