فرمول دوری از گناه

[!Erf@n!]

از آیات 34 تا 36 سوره مبارکه «بقره» می‌توان برداشت‌هایی درباره برتری لیاقت نسبت به سابقه، فرمول دوری از گناه و کمین شیطان برای بزرگان رسید.


قرائت همیشگی قرآن کریم از توصیه‌های مۆکد خداوند در این کتاب آسمانی و هادیان معصوم دین اسلام است؛ «فَاقْرَۆُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ».


متن و ترجمه آیات

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِیسَ أَبَى وَ اسْتَکْبَرَ وَ کَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ؛ هنگامی که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده و خضوع کنید، همگی سجده کردند جز شیطان که سر باز زد و تکبر ورزید (و به خاطر نافرمانی و تکبر) از کافران شد! (34)


وَ قُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَ کُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ؛ و گفتیم ای آدم تو با همسرت در بهشت سکونت کن و از (نعمت‌های) آن گوارا هر چه می‏خواهید بخورید (اما) نزدیک این درخت نشوید که از ستمگران خواهید شد! (35)


فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِینٍ؛ پس شیطان موجب لغزش آنها شد، و آنان را از آنچه در آن بودند (بهشت) خارج ساخت و (در این هنگام) به آنها گفتیم همگی (به زمین) فرود آئید در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود، و برای شما تا مدت معینی در زمین قرارگاه و وسیله بهره برداری است. (36)

 

[!Erf@n!]

گزیده ای پیامها


1- لیاقت از سابقه مهم‌تر است؛ فرشتگان قدیمى باید براى انسان تازه به دوران رسیده امّا لایق، سجده کنند؛ «اسْجُدُواْ لآدَمَ».


2- خطرناک‏تر از نافرمانى در عمل، بى‏اعتقادى به فرمان است؛ «أَبَى وَ اسْتَکْبَرَ ».


3- تکبّر و جسارت ابلیس، سرچشمه‏ بدبختى‏هاى او شد. «کَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ»


4- در مسکن، زن تابع مرد است؛ «أَنتَ وَ زَوْجُکَ».


5- در شیوه‏ تربیت، هرگاه خواستید کسى را از کار یا چیزى باز دارید، ابتدا راه‌هاى صحیح، باز گذاشته شود و سپس مورد نهى اعلام شود. ابتدا فرمود: «کُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا » سپس فرمود: «لاَ تَقْرَبَا»


6- نزدیک شدن به گناه همان و افتادن در دامن گناه همان؛ «لاَ تَقْرَبَا فَتَکُونَا».


7- تخلّف از راهنمایى‏هاى الهى، ظلم به خویشتن است. «فَتَکُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ» آدم و همسرش نیز براى توبه گفتند: «ظلمنا انفسنا» البتّه با توجّه به عصمت انبیا مراد از ظلم در این قبیل موارد، ترک اولى‏ است.


8- خطر شیطان، براى بزرگان نیز هست؛ او به سراغ آدم و حوّا آمد؛ «فاَزلّهما».


9- هر انسانى به خاطر استعدادها و لیاقت‏هایى که دارد بهشتى است؛ ولى خلاف‏ها او را سقوط مى‏دهد؛ «فاخرجهما».


10- از نافرمانى خداوند و عواقب تلخ وسوسه‏هاى ابلیس، عبرت بگیریم؛ تحت نفوذ شیطان قرار گرفتن برابر با خروج از مقامات الهى و محرومیّت از آنهاست؛ «فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا ».


بخش قرآنی تبیان