دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۹۲، یکی از نقاط عطف در سیاست گذاری فرهنگ کشور بود.
در این دیدار رهبر انقلاب یک بار دیگر از دغدغههای فرهنگی خود و خطراتی که فرهنگ ما را تهدید می کند سخن گفتند و آن چنان وارد مصادیق شدند که به مرز گلایه و شکایت نزدیک شد.
اما از همه ی اینها مهم تر این بود که وضعیت دو مورد را از جایگاه رهبری نظام اسلامی تعیین تکلیف کردند.
مورد یکم، جایگاه بحث فرهنگ بود:
«فرهنگ، هویت یک ملت است. ارزش هاى فرهنگى روح و معناى حقیقى یک ملت است.
همه چیز مترتب بر فرهنگ است. فرهنگ، حاشیه و ذیلِ اقتصاد نیست، حاشیه و ذیلِ سیاست نیست، اقتصاد و سیاست، حاشیه و ذیل بر فرهنگند؛
به این باید توجه کرد. نمیتوانیم فرهنگ را از عرصه هاى دیگر منفک کنیم.»
و مورد دوم اصلاح این شائبه ی غلط بود که عرصهی فرهنگ را نباید کنترل و راهبری کرد.
انگارهی غلطی که از مدتی قبل از آن دیدار، از سوی برخی در فضای رسانهای مطرح میشد:
«فرهنگ، برنامهریزى هم لازم دارد؛ نباید انتظار داشت كه فرهنگ كشور - چه فرهنگ عمومى؛ چه فرهنگ نخبگانى، دانشگاهها و غیره و غیره - به خودىِ خود خوب بشوند و پیش بروند؛ نه، این برنامهریزى میخواهد.
حالا مسأله ى نظارت و رصد و این چیزها را عرض خواهیم کرد
نمیشود مسئولین کشور مسئولیتى احساس نکنند در زمینه ى هدایت فرهنگى جامعه.»
(1392/9/19)
تأکید بر موج تازهی تهاجم فرهنگی، خطرات و آسیب هایی که زبان فارسی را تهدید میکند،
موضوع فیلم و سریالهای ایرانی و حتی بازی کودکان و عروسک هایی که برای بازی بچه های مان باید می ساختیم و حالا دیگران برای شان ساخته اند،
از مصادیق و نمونه هایی بود که در آن دیدار با آن سطح کلان از سوی فرمانده جبهه ی فرهنگ انقلاب اسلامی مطرح شد.
اما در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری یک بار دیگر زنگ خطر فرهنگی توسط رهبر حکیم انقلاب به صدا درآمد.
انگار جلسات خصوصی و مدام رهبر انقلاب با مدیران ارشد فرهنگی، تذکرات پی در پی و اتمام حجتها، خاطر رهبر انقلاب را هنوز جمع نکرده بود
که با تأکید بر توجه به جوان انقلابی چنین گفتند: «بنده هم نگرانم. مسأله ی فرهنگ، مسأله ی مهمی است.
اساس این ایستادگی، این حرکت و در نهایت ان شاء الله پیروزی،
بر حفظ فرهنگ اسلامی و انقلابی است و تقویت جناح فرهنگی مؤمن، تقویت این نهالهایی که روییده است
در عرصه ی فرهنگ و هنر؛»
.gif)
