حجة الاسلام و المسلمين حاج سيد اسماعيل شرقي مي گويد: به عتبات عاليات مشرف شده بودم و در حرم مطهر حضرت سيد الشهداء عليه السلام مشغول زيارت بودم. چون دعاي زائرين در قسمت بالا سر حرم مطهر مستجاب است در انجا از خداوند خواستم مرا به محضر مبارك مولايم حضرت مهدي عليه السلام مشرف گرداند و ديدگانم را به جمال نوراني و بي مثال آن بزرگوار روشن نمايد.
همين طور كه مشغول زيارت و مشتاق ديدار مولايم بودم ناگهان خورشيد جهان تاب جمالش ظاهر شد، گرچه در ابتدا آن حضرت را نشناختم ولي به شدت مجذوب آن امام عزيز شدم. پس از سلام از ايشان سؤال كردم آقا جان شما كيستيد؟
آن حضرت فرمود: من مظلوم ترين فرد عالم هستم!.
من در آن لحظه متوجه نشدم و با خود گفتم شايد ايشان از علماي بزرگ نجف هستند و چون مردم به ايشان گرايش نكرده اند خود را مظلوم ترين فرد عالم مي دانند. در اين هنگام ناگهان متوجه شدم كه كسي در كنارم نيست.
اينجا بود كه يقين كردم آن شخص بزرگوار كسي جز يوسف گم گشته حضرت زهراعليهما السلام نبوده است و آن حضرت مظلوم ترين فرد عالم هستند
همين طور كه مشغول زيارت و مشتاق ديدار مولايم بودم ناگهان خورشيد جهان تاب جمالش ظاهر شد، گرچه در ابتدا آن حضرت را نشناختم ولي به شدت مجذوب آن امام عزيز شدم. پس از سلام از ايشان سؤال كردم آقا جان شما كيستيد؟
آن حضرت فرمود: من مظلوم ترين فرد عالم هستم!.
من در آن لحظه متوجه نشدم و با خود گفتم شايد ايشان از علماي بزرگ نجف هستند و چون مردم به ايشان گرايش نكرده اند خود را مظلوم ترين فرد عالم مي دانند. در اين هنگام ناگهان متوجه شدم كه كسي در كنارم نيست.
اينجا بود كه يقين كردم آن شخص بزرگوار كسي جز يوسف گم گشته حضرت زهراعليهما السلام نبوده است و آن حضرت مظلوم ترين فرد عالم هستند
منتخب صحيفه مهديه، ص25