كسانى كه چهره ی دینى و اجتماعى دارند و كارشان براى دیگران سرمشق است ، اگر گناه كنند، كیفرشان بیش از دیگران است .
بنابراین خانواده و بستگان مسئولان نظام اسلامى باید بدانند كه اگر مرتكب خلافى شدند ، نه تنها آزاد نمىشوند ، بلكه چند برابر دیگران مجازات خواهند شد . و مسئله مهمتر اینكه اگر كیفر بستگان متخلّفِ یك مسئول چند برابر است ، كیفر خود مسئولِ متخلّف چه میزان است؟!
چرا گناه بعضی از افراد از جمله بزرگان ، مضاعف است؟
«یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیراً ؛
اى همسران پیامبر! هر كس از شما كار زشت (و گناهى) آشكار مرتكب شود، عذابش دو چندان خواهد بود و این(كار) براى خدا آسان است.» (احزاب 30)
آیاتى كه با زنان پیامبر اكرم (صلى اللَّه علیه و آله) سخن مىگوید، از طریق مقام رسالت است نه آن كه مستقیماً به خود آنان خطاب و وحى شود ، بر خلاف حضرت مریم كه به خودش خطاب مىشد :
«یا مَرْیَمُ» (آل عمران، 42 43)
گناهان دو دستهاند : كبیره و صغیره .
سرچشمهى این تقسیم ، آیه مباركهى
«إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئاتِكُمْ ؛
اگر شما از گناهان بزرگ دورى كنید ما سیّئات و گناهان كوچك شما را مىبخشیم .»
(نساء، 31)
است ، لكن در مواردى گناه صغیره حكم گناه كبیره پیدا مىكند ، نظیر گناه در زمان خاص مانند ماه رمضان كه جرم و مجازات آن بیشتر می باشد ، یا گناه در مكان خاص ، تكرار گناه و اصرار بر آن ، گناه همراه با شادى ، گناهِ آشكارا و گناهِ افراد برجسته و الگو نظیر همسران پیامبر ؛
به هر حال مسائل جنبى مىتواند در گناه و كیفر آن اثر بگذارد .
گر چه آیات 30 و 31 سوره احزاب پیرامون همسران پیامبر (صلى اللَّه علیه و آله) سخن مىگوید كه اگر اطاعت خدا كنند پاداشى مضاعف دارند ، و اگر گناه آشكارى مرتكب شوند كیفر آنان نیز مضاعف خواهد شد ، ولى از آنجا كه ملاك و معیار اصلى همان داشتن مقام و شخصیت و موقعیت اجتماعى است ، این حكم درباره افراد دیگر كه موقعیتى در جامعه دارند نیز صادق می باشد .
چرا که این گونه افراد تنها متعلق به خویشتن نیستند ، بلكه وجود آنها داراى دو بعد است، بعدى تعلق به خودشان دارد ،
و بعدى تعلق به جامعه ، و برنامه زندگى آنها مىتواند جمعى را هدایت یا عدهاى را گمراه كند.
بنا بر این اعمال آنها دو اثر دارد؛ یك اثر فردى و دیگر اثر اجتماعى، و از این لحاظ هر یك داراى پاداش و كیفرى می باشد .
در روایات آمده است كه گناه بزرگان، حساب دیگرى دارد، حتّى اگر از انبیا یك «ترك اولى» سر زند تنبیه مىشوند .
در حدیثى معروف آمده است :
«یغفر للجاهل سبعون ذنبا قبل أن یغفر للعالم ذنب واحد ؛
هفتاد گناه جاهل بخشیده مىشود، قبل از آن كه یك گناه عالم بخشیده شود.»
(كافى، ج 1، ص 47)
بنابراین خانواده و بستگان مسئولان نظام اسلامى باید بدانند كه اگر مرتكب خلافى شدند ، نه تنها آزاد نمىشوند ، بلكه چند برابر دیگران مجازات خواهند شد . و مسئله مهمتر اینكه اگر كیفر بستگان متخلّفِ یك مسئول چند برابر است ، كیفر خود مسئولِ متخلّف چه میزان است؟!
چرا گناه بعضی از افراد از جمله بزرگان ، مضاعف است؟
«یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیراً ؛
اى همسران پیامبر! هر كس از شما كار زشت (و گناهى) آشكار مرتكب شود، عذابش دو چندان خواهد بود و این(كار) براى خدا آسان است.» (احزاب 30)
آیاتى كه با زنان پیامبر اكرم (صلى اللَّه علیه و آله) سخن مىگوید، از طریق مقام رسالت است نه آن كه مستقیماً به خود آنان خطاب و وحى شود ، بر خلاف حضرت مریم كه به خودش خطاب مىشد :
«یا مَرْیَمُ» (آل عمران، 42 43)
گناهان دو دستهاند : كبیره و صغیره .
سرچشمهى این تقسیم ، آیه مباركهى
«إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئاتِكُمْ ؛
اگر شما از گناهان بزرگ دورى كنید ما سیّئات و گناهان كوچك شما را مىبخشیم .»
(نساء، 31)
است ، لكن در مواردى گناه صغیره حكم گناه كبیره پیدا مىكند ، نظیر گناه در زمان خاص مانند ماه رمضان كه جرم و مجازات آن بیشتر می باشد ، یا گناه در مكان خاص ، تكرار گناه و اصرار بر آن ، گناه همراه با شادى ، گناهِ آشكارا و گناهِ افراد برجسته و الگو نظیر همسران پیامبر ؛
به هر حال مسائل جنبى مىتواند در گناه و كیفر آن اثر بگذارد .
گر چه آیات 30 و 31 سوره احزاب پیرامون همسران پیامبر (صلى اللَّه علیه و آله) سخن مىگوید كه اگر اطاعت خدا كنند پاداشى مضاعف دارند ، و اگر گناه آشكارى مرتكب شوند كیفر آنان نیز مضاعف خواهد شد ، ولى از آنجا كه ملاك و معیار اصلى همان داشتن مقام و شخصیت و موقعیت اجتماعى است ، این حكم درباره افراد دیگر كه موقعیتى در جامعه دارند نیز صادق می باشد .
چرا که این گونه افراد تنها متعلق به خویشتن نیستند ، بلكه وجود آنها داراى دو بعد است، بعدى تعلق به خودشان دارد ،
و بعدى تعلق به جامعه ، و برنامه زندگى آنها مىتواند جمعى را هدایت یا عدهاى را گمراه كند.
بنا بر این اعمال آنها دو اثر دارد؛ یك اثر فردى و دیگر اثر اجتماعى، و از این لحاظ هر یك داراى پاداش و كیفرى می باشد .
در روایات آمده است كه گناه بزرگان، حساب دیگرى دارد، حتّى اگر از انبیا یك «ترك اولى» سر زند تنبیه مىشوند .
در حدیثى معروف آمده است :
«یغفر للجاهل سبعون ذنبا قبل أن یغفر للعالم ذنب واحد ؛
هفتاد گناه جاهل بخشیده مىشود، قبل از آن كه یك گناه عالم بخشیده شود.»
(كافى، ج 1، ص 47)
