به نام او
قرآن كريم كه حبل خداست، طناب ناگسستني الهي است؛ اين حبل و طناب را خدا نازل كرده است، لكن انزال قرآن همانند انزال باران نيست. اين حبل را خداي سبحان نازل كرد يعني آويخت؛ نه انداخت لذا آن طوري كه قرآن نازل شده است باران نازل نميشود و آن طوري كه باران نازل ميشود قرآن نازل نشده است. نازل كردن باران يعني انداختن اين قطرهها روي زمين ولی نازل كردن قرآن يعني آويختن اين طناب از بالا به زمين؛ چون قرآن حبل خداست و خدا اين طناب را آويخت؛ نه انداخت، لذا از عبارات تا اشارات و لطايف و حقايق درجات اين حبل است و هر كسي به اندازه علم و عملش ميتواند در خدمت این ریسمان الهي باشد. اهل بيت (عليهم السلام) و صديقه كبرا (صلوات الله عليها) اينها حبل اللهاند، حبل متيناند و حبل متين را خدا آويخت؛ نه انداخت؛ بنابراین رهبري قلوب اينها به دست خداي سبحان است و اينها جزء اولياي الهياند.
برگرفته از سخنرانی حضرت آیت الله جوادی آملی