به نظر من آنچه که ملت ایران در باب عید نوروز انجام داده است، یکى از زیباترین و شایستهترین کارهایى است که مىشود با یک مراسم تاریخى و سنّتى انجام داد. اوّلِ سال شمسى ما ایرانیها، - یعنى اوّل بهار - عید نوروز است. اوّلاً ملت ایران افتخار دارد که سال شمسى او هم سال هجرى است؛ یعنى همچنانکه سال قمرى ما - که سال 1418 است - از مبدأ هجرت خاتم الانبیاء علیه و على آله الصّلاة والسّلام است، سال شمسى ما هم از مبدأ هجرت است. بقیهى ملتهاى مسلمان براى سال شمسى خود، از سال میلادى استفاده مىکنند؛ ولى ما ایرانیها، هجرت نبىّ اکرم را، هم مبدأ سال قمرى قرار دادیم، هم مبدأ سال شمسى.
این، مطلبِ اوّل که به نظر من نشانگر هنر و عشق و علاقهى ایرانى به تعالیم مقدّس اسلام و به آثار مطهّر و مقدّس نبوى است. در ضمن، اوّلِ سال را اوّلِ فصل بهار انتخاب کردهایم، در حالى که مسیحیان، اوّلِ زمستان را اوّلِ سال قرار مىدهند! البته فرق آنها با ما این است که ولادت حضرت مسیح، تاریخ مشخّصى ندارد و یک مطلب حدسى است؛ در حالىکه هجرت نبىّ مکرّم اسلام، از نظر تاریخى کاملاً دقیق و مشخّص است. بههرحال ما اوّلِ بهار را اوّلِ سال خودمان قرار دادهایم که این هم یک ذوق و سلیقهى ایرانى است. اوّلِ بهار، اوّلِ رویش طبیعت، اوّلِ بیدارى باغ و راغ و بوستان و اوّلِ بالندگى همهى موجودات زنده است. این بهتر از زمستان است که وقت مردن و انجماد طبیعت و گیاه و نباتات است.
نوروز ایرانی به جای نوروز باستانی
در تعالیم اسلام نکتهاى وجود دارد که خوب است برادران و خواهران به آن توجّه کنند. اسلام با سنّتهایى که از قبل از اسلام باقى مانده است، دو نوع رفتار مى کند. اوّلاً بعضى سنّتهاى غلط را به کلّى از بین مىبرد و نابود مى کند؛ چون سنّتهاى درستى نیست. مثل اینکه عربها قبل از اسلام، دختران خودشان را نگه نمىداشتند، یا بیشترِ ملتهاى غیرمسلمان، جنس زن را تحقیر و اهانت مى کردند! اسلام این سنّت را به کلّى از بین برد؛ چون به کلّى غلط بود
