♦♦♦♦♦♦♦♦کمرويي کودک را نزد ديگران مطرح نکنيد!♦♦♦♦♦♦♦♦

*مریم*

کاربر ویژه
"بازنشسته"
:god4:​
يکي از مشکلات رفتاري کودکان، کمرويي است که بر خلاف ساير مشکلات ظاهراً رفتاري آزار دهنده نيست
و نه براي خانواده و نه محيط مدرسه مشکل ساز نيست و گاهي نيز به عنوان يک حسن از آن ياد مي شود،
اما متأسفانه استمرار يک اختلال رفتاري است
که در بسياري از مواقع مانعي براي شکوفايي قابليت ها، خلاقيت ها و ايفاي مسئوليت هاي کودک در آينده مي شود.

در کمرويي، کودک فقط به خود توجه داشته و از مواجه شدن با ديگران دچار ترس و نگراني مي شود.
اين حالت گاهي به قطع ارتباط و گاهي به ارتباط ناقص تبديل شده و موجب آزار فرد کمرو مي شود
و کم کم اعتماد به نفس وي کاهش يافته و دچار مشکلات ديگر رفتاري نيز خواهد شد.

پيشگيري، شناسايي و درمان کمرويي امري بسيار مهم است،
چون اين اختلال با گذشت زمان پيچيده تر و درمان آن مشکل تر مي شود.
لذا اگر شناسايي زودتر انجام گيرد، درمان نيز سريع تر خواهد بود.

در درمان کودکان و افراد کمرو اجازه دادن براي اظهار نظر،
دادن فرصتي براي گفتگو و صحبت و دفاع از خود بسيار مهم است و
درمحيط خانواده، پذيرش بي قيد و شرط فرد و ايجاد فضاي گرم و صميمي مي تواند
زمينه را براي ابراز وجود وي به وجود بياورد.

به خاطر داشته باشيم اين اختلال را با مطرح کردن هاي زياد آن با ديگران تقويت نکنيم.
عنوان کردن خجالتي بودن کودک نزد ديگران موجب به وجود آمدن يک باور و تلقين غير منطقي
و افزايش اين مشکل مي شود در عوض بايد اين مشکل را نزد کودک بسيار کوچک و معمولي نشان داد
و آرام ارام و به طور غير مستقيم او را به ميان جمع برد.
واگذاري مسئوليت هاي کوچک و در حد توان در بين جمع، مقايسه نکردن کودک با ديگران،
عدم حمايت افراطي از کودک، عدم ترحم و پشتيباني زياد از او
و ...مي تواند هر چه سريع تر کودک يا فرد کمرو را در کاهش اين اختلال ياري دهد.

براي درمان بهتر، بايد به کودک روش هاي برخورد صحيح با شرايط و موقعيت هاي مختلف را آموزش داد
و کوشيد موقعيت هاي آزمايشي جهت تمرين آموخته هايش فراهم شود.

توانمندهاي جسماني و استعدادهاي کودک را بايد تقويت و از آن توانمندي ها در جمع استفاده کرد.
هنگام صحبت کردن و ارتباط کلامي با فرزندان، ارتباط چشمي را نبايد ناديده گرفت
و بايد از او خواست با پدر و مادر و ديگران ارتباط چشمي برقرار کند.

همچنين بايد کودک را در کلاس هاي مهارتي يا هنري، ورزشي و ...شرکت داد و
زمينه فعاليت او را در کارهاي گروهي و اجتماعي فراهم ساخت.

خريدهاي ساده، پاسخگويي به تلفن، افزايش ارتباط کلامي در جمع از جمله عوامل بهبود بخشيدن به اين اختلال است.
منبع:نشريه خانواده، شماره 394

: tasavir 38:​
 

*مریم*

کاربر ویژه
"بازنشسته"
بیتوجهی والدین، بچههای خجالتی انتقادهایی که جنبه توبیخ یا خاموشسازی رفتارهای کودکان را دارد،
عواملی است که باعث کاهش عزتنفس در کودک میشود.



در کودکانی که بهطور ذاتی خجالتی بوده یا از اعتماد به نفس کافی برای انجام مسئولیتهای روزانه برخوردار نیستند،
انتقاد یا سرزنش والدین و اطرافیان، پرورش مهارت عزتنفس را در آنها سرکوب میکند.



باید توجه داشت برخی کودکان بهطور ذاتی در دوران کودکی و بویژه نوجوانی گوشهگیر یا خجالتی هستند
و این ویژگی به معنای ناتوانی آنها در انجام مسئولیتها نیست و در مقطعی از زمان این مشکل برطرف میشود.


اما سرزنش یا بی توجهی به اظهارنظرهای کودکان و نادیده گرفتن نقش
هرچند به ظاهر بی اهمیت کودکان در محیط خانواده،
آینده آنها را دستخوش آسیب می کند و عزتنفس آنها را کاهش میدهد.

: tasavir 38:

 

*مریم*

کاربر ویژه
"بازنشسته"
کمکش کنید احساساتش را بیان کند کودکان خجالتی از اینکه مورد قضاوت دیگران قرار بگیرند، ترسان اند اضطراب ناشی از این موضوع سبب بروز حس حقارت در آنها می شود. لازم است به طور مرتب به حرف های کودک و چیزهایی که از اطرافیان شنیده گوش کنید.به او اعتماد به نفس بدهید.هرچه شما بیشتر با او صحبت کنید، برقراری ارتباط با دیگران نیز برای او راحت تر خواهد شد.


از انگ زدن به کودک پرهیز کنید از گفتن جملاتی نظیر «او را ببخشید،کمی خجالتی است!» خودداری کنید. بیان چنین جملاتی سبب می شود کودک شما گمان کند دچار مرضی درمان ناپذیر است و خجالتی بودن جزو ذات اوست. بیان این جملات حتی توجیهی برای او می شود تا نخواهد تغییر کند و از هر موقعیت اجتماعی که برایش سخت است، بگریزد.




از خجالتی بودن او در جمع حرفی به میان نیاورید کودکان خجالتی در برابر حرف های اطرافیان بسیار حساس اند. حرف زدن در مقابل او با مادر دوستش تنها وضعیت را وخیم تر خواهد کرد. کودکان خجالتی بیش از قضاوت های منفی به قضاوت های مثبت محتاج اند.




او را مجبور به برقراری ارتباط نکنید تشویق کردن کودکان خجالتی برای پیوستن به دیگران تنها وضعیت را بدتر می کند. باعث می شود این حس به کودک منتقل شود که والدین او را نمی فهمند و او بیشتر در خود فرو می رود و منزوی می شود. کنار آمدن با خجالت باید به تدریج و به آرامی صورت پذیرد.




حامی خجالت او نباشید ثبت نام نکردن کودک در کلاس ورزش به این بهانه که او خجالتی است، موضوع را اسفناک تر از آن چیزی می کند که هست. ترس والدین به کودک القا می شود و همین امر سبب ترس او و خجالتی تر شدنش می شود. باید اجازه داد کودک با مشکلاتش کنار بیاید و جایگاهی در میان دیگران برای خود باز کند. مراقب نکته ای دیگر نیز باشید. خجالتی بودن نباید ادب را از کودک بگیرد. وقتی جایی می روید یا با کسی روبه رو می شوید، از او بخواهید سلام کند یا بابت کادویی که دریافت کرده تشکر کند.






از او بخواهید برایتان شعر بخواند در خانه، خاله بازی کنید. اجازه بدهید در قالب یک بازی صحنه های زندگی واقعی تکرار شود. این نوع بازی ها اضطراب او را کم کرده و سبب صمیمی شدن او می شود. خواندن شعر یا تئاتر بازی کردن سبب می شود به مرور اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند.




برای او ارزش قایل شوید در پی هر پیشرفت کوچکی او را تحسین کنید. کودکان خجالتی همیشه فکر می کنند دیگران در مورد آنها بد قضاوت می کنند. پس هر بار کار درستی انجام می دهد، او را تشویق کنید. مثلا بگویید «من به تو افتخار می کنم. تو توانستی از ترست فاصله بگیری.»، «چه قدر شجاعی!» و ... این امر سبب می شود حس عشق در او جان بگیرد.


نگذارید منزوی شود لازم نیست برایش تولد بگیرید و تمامی دوستان را دعوت کنید. او را مجبور نکنید به تولد دوستانش برود و در جمعی از بچه ها حاضر شود.معمولا کودکان خجالتی ترجیح می دهند فقط با یک نفر بازی کنند. سعی کنید کودکی که به عنوان هم بازی برای او انتخاب می کنید کوچک تر از او باشد تا بتواند بر وی تسلط یابد و اعتماد به نفس پیدا کند. در صورتی که بیش از حد خجالتی شده او را پیش یک روان شناس ببرید و مشورت کنید.




منبع : روزنامه مردم سالاری


: tasavir 38:





 

*مریم*

کاربر ویژه
"بازنشسته"
اولین گام در پرورش كودك خجالتی پذیرش او است. كودك خود را آن طور كه هست بپذیرید، نه آن طور كه دوست داشتید یا انتظار دارید باشد. كودك با دانستن این مطلب كه «همین طور كه هست» بسیار دوست داشتنی است، اعتماد به نفس اش ترمیم خواهد شد. البته این مطلب در مورد بزرگترها نیز صدق می كند.


دوم: سعی در تغییر رفتار خجالت كودكتان داشته باشید با تأكید بر این نكته كه مجبور نیست كاری را كه دوست ندارد، انجام دهد زیرا اصرار بر انجام كار، روحیه تدافعی در كودك را افزایش می دهد.


سوم: احساسات كودك خود را شناخته و اجازه دهید خودش باشد. اطمینان داشته باشید با صرف وقت، عشق و حمایت شما، او می تواند بر ترس های خود غلبه كند. به عبارت دیگر فرزند خود را باور كنید تا او نیز خود را باور كند.

چهارم: كودك خود را در یافتن فرصت های زمانی كه می تواند خارج از محیط آشنای خود قدم بردارد یاری دهید. همه ما در موقعیت های سخت و مبهمی برای تصمیم گیری درباره مسائل قرار گرفته ایم. ما دوست داریم كاری را انجام دهیم ولی می ترسیم و همین ترس ما را منصرف می كند. زمانی كه چنین موقعیت هایی هم برای كودكتان پیش می آید او را تشویق به پریدن از مانع و سعی در رسیدن به مقصود كنید. اگر او سعی كرد، از او تقدیر كرده و تشویق كنید ولی اگر سعی نكرد، مشكلی نیست و به او بگویید همچنان مقبول نظر شماست.


پنجم: پرخاشگری نسبت به كودكی كه با ترس هایش درگیر است به هیچ وجه مناسب نیست. پذیرش، عشق ورزی و تشویق از نكات كلیدی پرورش كودك خجول است. بنابراین درك این نكته كه موفقیت یا شكست او در رفع خجالت و كم رویی آن قدر مهم نیست تا یادگیری دوست داشتن خود، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

: tasavir 38:​
 

*مریم*

کاربر ویژه
"بازنشسته"
راهبردهای کمک به بچه خجول


بچه را بهعنوان یک فرد با تمام خصوصیات انسانی قبول کنید. حساس بودن نسبت به علایق و احساسات کودک به شما اجازه میدهد تا با وی رابطه برقرار کنید که نشان میدهد به وی احترام میگذارید. این امر سبب میشود که بچه مطمئنتر و کمتر دچار بازدارندگی شود.


عزت نفس ایجاد کنید. بچههای خجالتی ممکن است تصویر ذهنی ضعیفی از خود داشته باشند و احساس کنند که کسی آنها را نمیپذیرد. نشان دادن مهارتهای کودک را تقویت و آنان را به خاطر خودمختاری تشویق کنید. اغلب آنان را تحسین کنید. بچههایی که احساس خوبی درباره خودشان داشته باشند، بعید است که خجالتی شوند.


مهارتهای اجتماعی را رشد دهید. رفتار اجتماعی کودکان خجالتی را تقویت کنید. کارشناسان توصیه میکنند عبارات مربوط به مهارتهای اجتماعی را به کودکان بیاموزید (مانند آیا میتوانم منم بازی کنم؟). همچنین، فرصتهای بازی با کودکان در موقعیتهای یکنفره باعث میشود تا کودکان خجالتی بیشتر بتوانند احساس خود را بیان کنند.
بچهها را تشویق کنید با بچههای تازه آشنا شوند و با آنها بازی کنند.به یاد داشته باشید که خجالت خیلی هم بد نیست. لازم نیست که هر بچهای کانون توجه باشد. برخی صفات خجالت مانند فروتنی و توداری مثبت تلقی میشود تا زمانی که کودکی ناراحت بهنظر نمیرسد یا در جوار دیگر بچهها احساس تنهایی نمیکند، نیازی به اتخاذ اقدامات مداخلهگرانه نیست.
 
بالا