خندیدن یک نیایش است.
اگر بتوانی بخندی ، آموخته ای که چگونه نیایش کنی.
جدی نباش.
عبوس هرگز نمی تواند متفکر باشد.
کسی که می تواند بخندد
کسی که طنز آمیزی و تمامی بازی زندگی را می بیند ، می خندد.
و در بطن همین خنده به اشراق خواهد رسید.
بگذار خنده ات خنده ای از ژرفای دل باشد.
چنین خنده ای پدیده ای نادر است.
هنگامی که هر سلول بدن تو بخندد،
هنگامی که هر بافت وجودت از شادی بلرزد،
به آرامشی عظیم دست میابی.
کارهای اندکی را سراغ داریم که بی نهایت با ارزشند،
خنده یکی از این کارهاست……
