جواب بده و سوال کن ؟؟؟
- نویسنده موضوع نورا
- تاریخ شروع
پاسخ : جواب بده و سوال کن ؟؟؟
| چهار آیه از چهار سوره قرآن سجده واجب دارند که عبارتند از: الف: سوره نجم آیه آخر 62. ب: سوره علق: آیه آخر 19. ج: سوره سجده (الم تنزیل) آیه 15. د: سوره فصلت آیه 37. احکام وشرایط خاصّ آنها به این صورت است که: اگر انسان به آیات مذکور گوش فرا دهد واجب است که سجده کند و اگر تنها آنها را بشنود (به گوش او بخورند بدون این که قصد شنیدن داشته باشد) اگر چه سجده واجب نیست ولی احتیاط آن است باز سجده کند. آنچه موجب وجوب سجده می شود شنیدن تمام آیه است ولی اگر بخشی از آیه را هم شنید احتیاطا سجده کند. سجده در هنگام شنیدن این آیات واجب فوری است و نباید تأخیر بیفتد و اگر احیانا تأخیر افتاد در اولین فرصت باید آن را بجا آورد. شنیدن از بچه یا کسی که قصد تلاوت ندارد یا ضبط صوت، سجده کردن را واجب نمی کند اگر چه احتیاط در آن است که سجده بجا آورد. در سجده واجب قرآن نمیشود بر چیزهای خوراکی و پوشاکی سجده کرد، ولی سایر شرایط سجده را که در نماز است لازم نیست مراعات کنندhttp://hawzah.net/FA/questionview.html?QuestionID=10965#_edn1. ذکر گفتن در این سجده لازم نیست ، بلکه مستحب است و هر ذکری بگوید کافی است. سوره های سجده دار را نباید در نماز خواند و موجب بطلان نماز می شود.[ii] بر فرد جنب و حائض حرام است که حتی یک آیه و کلمه از این سوره ها را قرائت کند چه آیه سجده باشد یا آیات دیگر این چهار سوره.[iii] http://hawzah.net/FA/questionview.html?QuestionID=10965#_ednref1 توضیح المسائل(المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص: 595 مسأله 1097. [ii]تحریر الوسیله امام خمینی(ره) ج 1،ص169. [iii]تحریر الوسیله امام خمینی(ره) ج 1،ص40. |
پاسخ : جواب بده و سوال کن ؟؟؟
حقیقت آسمانهای هفتگانه چگونه است؟
در قرآن مجيد آمده است:«فقضاهنّ سبع سموات في يومين; آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفريد.» عدد هفت ممكن است در اينجا عدد تكثير باشد يعني آسمانهاي فراوان و كرات بيشماري آفريديم و نيز ممكن است به معني اين باشد كه عدد آسمانها درست هفت است با اين قيد كه تمام آنچه از كواكب و ستارگان ثوابت و سيارات را ميبينيم جزء آسمان اول است. به اين ترتيب عالم آفرينش از هفت مجموعة بزرگ تشكيل يافته كه تنها يك مجموعة آن در برابر ديدگان انسانها قرار گرفته، دستگاههاي علمي و تحقيقاتي انسان به ماوارء اين منطقه يعني غير از آسمان اول نفوذ نكرده است. اما شش عالم ديگر چگونه است و از چه تشكيل يافته، جز خدا نميداند. ولي ممكن است علوم از روي آن در آينده پرده بردارد. به اين دليل كه علوم ناقص بشر به هر نسبت كه پيش ميرود، از عجائب آفرينش تازه هايي را به دست ميآورد.
انسان هم پس از مرگ به آسمان ـ به معني آسمانهاي هفتگانه كه مادي هستند ـ نميرود بلكه وارد عالم برزخ ميشود يعني عالمي كه بين دنيا و آخرت است.
حقیقت آسمانهای هفتگانه چگونه است؟
در قرآن مجيد آمده است:«فقضاهنّ سبع سموات في يومين; آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفريد.» عدد هفت ممكن است در اينجا عدد تكثير باشد يعني آسمانهاي فراوان و كرات بيشماري آفريديم و نيز ممكن است به معني اين باشد كه عدد آسمانها درست هفت است با اين قيد كه تمام آنچه از كواكب و ستارگان ثوابت و سيارات را ميبينيم جزء آسمان اول است. به اين ترتيب عالم آفرينش از هفت مجموعة بزرگ تشكيل يافته كه تنها يك مجموعة آن در برابر ديدگان انسانها قرار گرفته، دستگاههاي علمي و تحقيقاتي انسان به ماوارء اين منطقه يعني غير از آسمان اول نفوذ نكرده است. اما شش عالم ديگر چگونه است و از چه تشكيل يافته، جز خدا نميداند. ولي ممكن است علوم از روي آن در آينده پرده بردارد. به اين دليل كه علوم ناقص بشر به هر نسبت كه پيش ميرود، از عجائب آفرينش تازه هايي را به دست ميآورد.
انسان هم پس از مرگ به آسمان ـ به معني آسمانهاي هفتگانه كه مادي هستند ـ نميرود بلكه وارد عالم برزخ ميشود يعني عالمي كه بين دنيا و آخرت است.
پاسخ : جواب بده و سوال کن ؟؟؟
منظور از عدد هفت در اين جا تكثير است; يعنى، آسمانهاى متعدّد; يعنى، كرات فراوانى آفريده است; و بسيار مى شود كه در زبان عربى و فارسى يا زبان هاى ديگر، اعدادى را به عنوان تكثير ذكر مى كنند; يعنى، عدد را مى گويند و منظور از آن خصوص مقدار معّينى نيست; بلكه مقصود از آن بيان زيادى يك موضوع است. مثلا، بسيار مى شود كه در فارسى مى گوييم پنجاه مرتبه اين سخن را به تو گفتم; يا ده مرتبه از او مطالبه كردم; در حالى كه نظر خاصّى روى عدد پنجاه و ده نيست، بلكه منظور اين است كه بسيار آن مطلب را گفته ايم يا از طرف خود مطالبه نموده ايم. قرآن درباره كلمات خدا - معلومات خدا - چنين مى فرمايد: «وَلَوْ اَنَّمَا فِى الاَرْضِ مِنْ شَجَرَة اَقْلام وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ اَبْحُر مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ; و اگر همه درختان روى زمين قلم شود و دريا براى آن مركّب گردد و هفت درياچه به آن افزوده شود، اينها همه تمام مى شود ولى كلمات خدا پايان نمى گيرد».(1) بديهى است عدد هفت در اين جا به منظور بيان كثرت و تعدّد است، والاّ مى دانيم اگر ده يا صد دريا هم به آن اضافه شود معلومات بى پايان خداوند را نمى توانند بنويسند. زيرا اساساً خدا از هر جهت لايتناهى است. همچنين اعداد ديگرى مانند سبعين (هفتاد) يا مانند آن در قرآن يا ساير كلمات عرب و زبان هاى ديگر به منظور تكثير به كار برده مى شود و چنين عدد خاصّى را نمى رساند، بلكه منظور اشاره به زيادى يك چيز است. 2- منظور از آسمان هاى هفتگانه، سيّاراتى بود كه در موقع نزول قرآن براى مردم آن روز معلوم بوده، يا سيّاراتى است كه اكنون با چشم عادى و غير مسلّح براى عموم قابل رؤيت است. 3- منظور از آسمان هاى هفتگانه همان طبقات مختلف هوا و گازهاى گوناگونى است كه زمين را احاطه كرده است. 4- امّا به عقيده بعضى از دانشمندان بزرگ، كواكب و ستارگان و كهكشان هايى كه ديده مى شود همه جزء آسمان اوّلند و در ماوراى آن شش جهان بزرگ ديگر هست. منظور قرآن از آسمان هاى هفتگانه مجموع عوالم هفتگانه اى است كه در جهان هستى وجود دارد، گرچه علم و دانش امروز انسان فقط پرده از روى يكى از آنها برداشته ولى هيچ مانعى ندارد كه در آينده در اثر تكميل علم انسان عوالم ششگانه عظيم ديگرى در پشت اين جهان محسوس امروز كشف گردد. طرفداران اين عقيده به اين آيه استشهاد نموده اند: «اِنَّا زَيَّنّا السَّمَاَ الدُّنْيَا بِزِينَة الْكَوَاكِبِ; ما آسمان نزديك [پايين] را با ستارگان آراستيم.»(2) از اين آيه استفاده مى شود كه ستارگان همه در آسمان اوّلند (بايد توجّه داشت كه كلمه «دنيا» در لغت عرب به معناى پايين و نزديك است). به هر حال، ذكر اين نكته لازم به نظر مى رسد: از آيات و رواياتى كه عدد آسمانها را هفت معرفى كرده به هيچ وجه تأييد نظريّه هيئت بطلميوس كه آسمانها را به صورت افلاكى مانند طبقات پوست پياز معرّفى مى كرد، استفاده نمى شود (زيرا مطابق هيئت بطلميوس عدد افلاك و آسمانها نُه مى باشد). امّا راجع به زمين هاى هفتگانه كه در قرآن بطور اشاره و در بعضى احاديث با صراحت ذكر شده نظريّاتى شبيه نظريّات بالا داده شده، از جمله اين كه عدد هفت به معناى تكثير است و يا اين كه اشاره به طبقات مختلف زمين است، يا اين كه منظور از زمين هاى هفتگانه، سيّارات عطارد، زهره، زحل، زمين، مريخ، مشترى و ماه مى باشد; يعنى، همان كرات منظومه شمسى كه براى ما قابل رؤيت است (البتّه كرات يا اقمار متعدّد ديگرى در منظومه شمسى هستند ولى آنها با چشم عادى قابل رؤيت نيستند); و بنابراين تفسير، منظور از آسمان هاى هفتگانه، همان فضايى است كه در بالاى هريك از اين كرات هفتگانه قرار دارد. به عبارت ديگر: خود اين كرات هفتگانه، زمين محسوب مى شود و «جو» يا فضاى اطرافشان، آسمان آنهاست (بايد توجّه داشت كه «سما» در لغت عرب به معناى هر چيزى است كه در طرف بالا قرار دارد). اين بود خلاصه تفسيرهاى مختلفى كه دانشمندان و مفسّران ما درباره آسمانهاى هفتگانه و زمين هاى هفتگانه گفته اند، البتّه توضيح درباره قرائنى كه هر يك از اين نظريّات را تأييد مى كند، مخصوصاً تفسير اخير كه از همه نزديكتر به نظر مى رسد و ذكر شواهد آن نيازمند به شرح و بسط بيشترى است. 1. سوره لقمان، آيه 27. با تشکر از آیت الله مکارم /نقل از سایت آیت الله مکارم شیرازی 2. الصّافّات، آيه 6.
منظور از عدد هفت در اين جا تكثير است; يعنى، آسمانهاى متعدّد; يعنى، كرات فراوانى آفريده است; و بسيار مى شود كه در زبان عربى و فارسى يا زبان هاى ديگر، اعدادى را به عنوان تكثير ذكر مى كنند; يعنى، عدد را مى گويند و منظور از آن خصوص مقدار معّينى نيست; بلكه مقصود از آن بيان زيادى يك موضوع است. مثلا، بسيار مى شود كه در فارسى مى گوييم پنجاه مرتبه اين سخن را به تو گفتم; يا ده مرتبه از او مطالبه كردم; در حالى كه نظر خاصّى روى عدد پنجاه و ده نيست، بلكه منظور اين است كه بسيار آن مطلب را گفته ايم يا از طرف خود مطالبه نموده ايم. قرآن درباره كلمات خدا - معلومات خدا - چنين مى فرمايد: «وَلَوْ اَنَّمَا فِى الاَرْضِ مِنْ شَجَرَة اَقْلام وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ اَبْحُر مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ; و اگر همه درختان روى زمين قلم شود و دريا براى آن مركّب گردد و هفت درياچه به آن افزوده شود، اينها همه تمام مى شود ولى كلمات خدا پايان نمى گيرد».(1) بديهى است عدد هفت در اين جا به منظور بيان كثرت و تعدّد است، والاّ مى دانيم اگر ده يا صد دريا هم به آن اضافه شود معلومات بى پايان خداوند را نمى توانند بنويسند. زيرا اساساً خدا از هر جهت لايتناهى است. همچنين اعداد ديگرى مانند سبعين (هفتاد) يا مانند آن در قرآن يا ساير كلمات عرب و زبان هاى ديگر به منظور تكثير به كار برده مى شود و چنين عدد خاصّى را نمى رساند، بلكه منظور اشاره به زيادى يك چيز است. 2- منظور از آسمان هاى هفتگانه، سيّاراتى بود كه در موقع نزول قرآن براى مردم آن روز معلوم بوده، يا سيّاراتى است كه اكنون با چشم عادى و غير مسلّح براى عموم قابل رؤيت است. 3- منظور از آسمان هاى هفتگانه همان طبقات مختلف هوا و گازهاى گوناگونى است كه زمين را احاطه كرده است. 4- امّا به عقيده بعضى از دانشمندان بزرگ، كواكب و ستارگان و كهكشان هايى كه ديده مى شود همه جزء آسمان اوّلند و در ماوراى آن شش جهان بزرگ ديگر هست. منظور قرآن از آسمان هاى هفتگانه مجموع عوالم هفتگانه اى است كه در جهان هستى وجود دارد، گرچه علم و دانش امروز انسان فقط پرده از روى يكى از آنها برداشته ولى هيچ مانعى ندارد كه در آينده در اثر تكميل علم انسان عوالم ششگانه عظيم ديگرى در پشت اين جهان محسوس امروز كشف گردد. طرفداران اين عقيده به اين آيه استشهاد نموده اند: «اِنَّا زَيَّنّا السَّمَاَ الدُّنْيَا بِزِينَة الْكَوَاكِبِ; ما آسمان نزديك [پايين] را با ستارگان آراستيم.»(2) از اين آيه استفاده مى شود كه ستارگان همه در آسمان اوّلند (بايد توجّه داشت كه كلمه «دنيا» در لغت عرب به معناى پايين و نزديك است). به هر حال، ذكر اين نكته لازم به نظر مى رسد: از آيات و رواياتى كه عدد آسمانها را هفت معرفى كرده به هيچ وجه تأييد نظريّه هيئت بطلميوس كه آسمانها را به صورت افلاكى مانند طبقات پوست پياز معرّفى مى كرد، استفاده نمى شود (زيرا مطابق هيئت بطلميوس عدد افلاك و آسمانها نُه مى باشد). امّا راجع به زمين هاى هفتگانه كه در قرآن بطور اشاره و در بعضى احاديث با صراحت ذكر شده نظريّاتى شبيه نظريّات بالا داده شده، از جمله اين كه عدد هفت به معناى تكثير است و يا اين كه اشاره به طبقات مختلف زمين است، يا اين كه منظور از زمين هاى هفتگانه، سيّارات عطارد، زهره، زحل، زمين، مريخ، مشترى و ماه مى باشد; يعنى، همان كرات منظومه شمسى كه براى ما قابل رؤيت است (البتّه كرات يا اقمار متعدّد ديگرى در منظومه شمسى هستند ولى آنها با چشم عادى قابل رؤيت نيستند); و بنابراين تفسير، منظور از آسمان هاى هفتگانه، همان فضايى است كه در بالاى هريك از اين كرات هفتگانه قرار دارد. به عبارت ديگر: خود اين كرات هفتگانه، زمين محسوب مى شود و «جو» يا فضاى اطرافشان، آسمان آنهاست (بايد توجّه داشت كه «سما» در لغت عرب به معناى هر چيزى است كه در طرف بالا قرار دارد). اين بود خلاصه تفسيرهاى مختلفى كه دانشمندان و مفسّران ما درباره آسمانهاى هفتگانه و زمين هاى هفتگانه گفته اند، البتّه توضيح درباره قرائنى كه هر يك از اين نظريّات را تأييد مى كند، مخصوصاً تفسير اخير كه از همه نزديكتر به نظر مى رسد و ذكر شواهد آن نيازمند به شرح و بسط بيشترى است. 1. سوره لقمان، آيه 27. با تشکر از آیت الله مکارم /نقل از سایت آیت الله مکارم شیرازی 2. الصّافّات، آيه 6.
پاسخ : جواب بده و سوال کن ؟؟؟
ماهیت از "ماهویت" میآید که به چیستی بر میگرده یعنی موجود از آن جهت که چیست .
و وجود به هستی بر میگرده یعنی موجود از آن جهت که هست .
ولی ماهیت عین وجود نیست , داخل در وجود هم نیست .
ماهیت غیر از وجوده , وجود هم غیر از ماهیته . نه ماهیت داخل در وجوده و نه وجود داخل در ماهیته . نه جزء همند و نه عین هم . بلکه دو تا مفهوم علی حده هستن که به هم عارض میشن . با این تفاوت که :
وجود نمیشود که نباشد
ماهیت هم میشود که باشد و هم میشود که نباشد .
سوال انتخابی من:
براي استجابت دعا توصيه شده كه ابتدا و انتهاي دعا چه ذكري بيان شود؟
ماهیت از "ماهویت" میآید که به چیستی بر میگرده یعنی موجود از آن جهت که چیست .
و وجود به هستی بر میگرده یعنی موجود از آن جهت که هست .
ولی ماهیت عین وجود نیست , داخل در وجود هم نیست .
ماهیت غیر از وجوده , وجود هم غیر از ماهیته . نه ماهیت داخل در وجوده و نه وجود داخل در ماهیته . نه جزء همند و نه عین هم . بلکه دو تا مفهوم علی حده هستن که به هم عارض میشن . با این تفاوت که :
وجود نمیشود که نباشد
ماهیت هم میشود که باشد و هم میشود که نباشد .
سوال انتخابی من:
براي استجابت دعا توصيه شده كه ابتدا و انتهاي دعا چه ذكري بيان شود؟
