شايد مرا به ياد نياوري
اما من تو را خوب مي شناسم ما همسايه شما بوديم و شما همسايه ما
و همه مان همسايه خدا
يادم مي آيد گاهي وقت ها مي رفتي و زير بال فرشته ها قايم مي شدي ومن همه آسمان را دنبالت مي گشتم
تو مي خنديدي و من از پشت خنده پيدايت مي كردم
خوب يادم هست كه آن روزها عاشق آفتاب بودي
توي دستت هميشه قاچي از خور شيد بود
نور از لاي انگشت هاي نازكت مي چكيد
راه كه مي رفتي ردي از روشني روي كهكشان مي ماند
يادت مي آيد؟
گاهي شيطنت مي كرديم و ميرفتيم و ميرفتيم سراغ شيطان
تو گلي بهشتي به سمتش پرت مي كردي و او كفرش در مي آمد اما زورش نمي رسيد
فقط مي گفت:
همين كه پايتان به زمين برسد
مي دانم چطور از راه به درتان كنم
تو شلوغ بودي آرام و قرار نداشتي
آسمان را روي سرت مي گذاشتي و شب تا صبح از اين ستاره به آن ستاره مي پريدي و صبح كه مي شد در آغوش نور به خواب مي رفتي
اما هميشه خواب زمين را مي ديدي آرزويي روياهاي تورا قلقلك مي داد
دلت مي خواست به دنيا بيايي و هميشه اين را به خدا مي گفتي
و آن قدر گفتي و گفتي تا خدا به دنيا آورد
من هم همين كار را كردم
بچه هاي ديگر هم
ما به دنيا آمديم و همه چيز تمام شد
تو اسم مرا از ياد بردي و من اسم تو را
ما ديگر نه همسايه هم بوديم نه همسايه خدا
ما گم شديم و خدا را گم كرديم
دوست من
همبازي بهشتي ام
نمي داني چقدر دلم برايت تنگ شده
هنوز آخرين جمله خدا توي گوشم زنگ مي زند
از قلب كوچك تو تا قلب من يك راه مستقيم است اگر گم شدي از اين راه بيا
بلند شو
از دلت شروع كن
شايد دوباره همديگر را پيدا كنيم !
عرفان نظرآهاری
اما من تو را خوب مي شناسم ما همسايه شما بوديم و شما همسايه ما
و همه مان همسايه خدا
يادم مي آيد گاهي وقت ها مي رفتي و زير بال فرشته ها قايم مي شدي ومن همه آسمان را دنبالت مي گشتم
تو مي خنديدي و من از پشت خنده پيدايت مي كردم
خوب يادم هست كه آن روزها عاشق آفتاب بودي
توي دستت هميشه قاچي از خور شيد بود
نور از لاي انگشت هاي نازكت مي چكيد
راه كه مي رفتي ردي از روشني روي كهكشان مي ماند
يادت مي آيد؟
گاهي شيطنت مي كرديم و ميرفتيم و ميرفتيم سراغ شيطان
تو گلي بهشتي به سمتش پرت مي كردي و او كفرش در مي آمد اما زورش نمي رسيد
فقط مي گفت:
همين كه پايتان به زمين برسد
مي دانم چطور از راه به درتان كنم
تو شلوغ بودي آرام و قرار نداشتي
آسمان را روي سرت مي گذاشتي و شب تا صبح از اين ستاره به آن ستاره مي پريدي و صبح كه مي شد در آغوش نور به خواب مي رفتي
اما هميشه خواب زمين را مي ديدي آرزويي روياهاي تورا قلقلك مي داد
دلت مي خواست به دنيا بيايي و هميشه اين را به خدا مي گفتي
و آن قدر گفتي و گفتي تا خدا به دنيا آورد
من هم همين كار را كردم
بچه هاي ديگر هم
ما به دنيا آمديم و همه چيز تمام شد
تو اسم مرا از ياد بردي و من اسم تو را
ما ديگر نه همسايه هم بوديم نه همسايه خدا
ما گم شديم و خدا را گم كرديم
دوست من
همبازي بهشتي ام
نمي داني چقدر دلم برايت تنگ شده
هنوز آخرين جمله خدا توي گوشم زنگ مي زند
از قلب كوچك تو تا قلب من يك راه مستقيم است اگر گم شدي از اين راه بيا
بلند شو
از دلت شروع كن
شايد دوباره همديگر را پيدا كنيم !
عرفان نظرآهاری