حرکات نماز هم نام پیامبر(ص) است....
- نویسنده موضوع !Erf@n!
- تاریخ شروع
احمد(صلى الله عليه وآله): نام پيامبر اسلام، يادشده از زبان عيسى(عليه السلام)
واژه احمد در قرآن كريم فقط يك بار و به صورت يكى از نامهاى پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)به كار رفته است: «واِذ قالَ عيسَى ابنُ مَريَمَ يـبَنى اِسرءيلَ اِنّى رَسولُ اللّهِ اِلَيكُم مُصَدِّقـًا لِما بَينَ يَدَىَّ مِنَ التَّورةِ ومُبَشِّرًا بِرَسول يَأتى مِن بَعدِى اسمُهُ اَحمَدُ فَلَمّا جاءَهُم بِالبَيِّنـتِ قالوا هـذا سِحرٌ مُبين». (صف/61، 6)
واژهپژوهان، در ريشه يابى اين نام، آن را برگرفته از ريشه «ح م د» به معناى ستايش دانسته[SUP][1][/SUP] و گفتهاند: وجه نامگذارى پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) به احمد كه صفتى تفضيلى است، فراوانى ستايش خداوند بهوسيله حضرت[SUP][2][/SUP] يا ستودهتر بودن او بيش از همه نزد خداوند سبحان است.[SUP][3][/SUP] برخى، حمد را ثناگويى شخص به اوصاف نيكويى مىدانند كه فقط با زبان انجام گيرد.[SUP][4][/SUP]
برخى از واژهپژوهان نيز با افعل تفضيل دانستن اين واژه، آن را مبالغه در حمد و برگرفته از محمود يا حامد بودن نزد خدا دانستهاند كه بنابر وجه دوم، بايد مضافى در تقدير باشد.[SUP][5][/SUP] درباره اينكه آيا اين واژه، نام پيامبر يا از اوصاف او است، برخى با تأييد افعل تفضيل بودن احمد، آن را از نامهاى پيامبر دانستهاند كه به محمود بودن او در فعل و اخلاق دلالت دارد.[SUP][6][/SUP] راغب، مورد بشارت بودن اين نام از زبان عيسى(عليه السلام) را دليل برجستگى و پسنديدهتر بودن او از عيسى(عليه السلام) و همه پيامبران پيشين مىداند.[SUP][7][/SUP] برخى نيز گفتهاند: پيامبر، داراى نام عام (محمّد) و نام خاص (احمد) بوده و عيسى(عليه السلام)با اين بشارت، از پيامبر با نام خاص او يادكرده است.[SUP][8][/SUP] در برابر ديدگاه مشهور درباره ساختار ادبى اين واژه كه آن را افعل تفضيل شمردهاند، عدّهاى بر صفت مشبهه بودن آن اشاره دارند.[SUP][9][/SUP]
اين ديدگاه، با شرايط دستور زبان براى چنين اشتقاقى سازگارى ندارد.
براساس قرآن كريم، شكّى نيست كه يكى از نامهاى پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) احمد است، و اين نام، پس از محمّد، از شناخته شدهترين نامهاى حضرت شمرده مىشود. شهرت و كاربرد گسترده اين نام ميان مسلمانان بهاندازهاى است كه از صدر اسلام تاكنون، همواره براى يادكردن از پيامبر(صلى الله عليه وآله)استفاده از اين نام پس از «محمّد» در رتبه نخست قرار داشته است.
چگونگى نامگذارى:
درباره عَلَم (نام مخصوص) يا وصف مشهور بودن احمد براى پيامبر(صلى الله عليه وآله)، به اتّفاق نظرى نمىتوان دست يافت; ولى ادلّهاى ديدگاه نخست را تأييد مىكند. در روايتى از امام باقر(عليه السلام) نقل شده كه به آمنه، مادر پيامبر، در دوران باردارى ندا رسيد كه نام فرزند خود را احمد بگذارد.[SUP][10][/SUP] در گزارش ديگرى همين مضمون از خود آمنه نيز نقل شده است.[SUP][11][/SUP]
در روايت ديگرى از امام باقر(عليه السلام) نقل شده كه ابوطالب، عموى پيامبر در روز هفتم ولادت حضرت، اين نام را براى وى برگزيد و سبب اين نامگذارى را ستايش آسمانيان و زمينيان از حضرت دانست.[SUP][12][/SUP]در روايتى از خود پيامبر اسلام، وجه نامگذارى او به محمّد ستايش زمينيان از حضرت و به احمد ستودهتر بودن او نزد آسمانيان دانسته شده است.[SUP][13][/SUP]
پيشينه نام احمد:
درباره تقدم نامگذارى پيامبر به محمّد يا احمد، ديدگاههاى گوناگونى مطرح شده است; برخى با استفاده از آيه6 صف/61 كه نام احمد را صادر شده از زبان عيسى(عليه السلام) مىداند، تقدّم نام احمد را قطعى دانسته،[SUP][14][/SUP] معتقدند بنابر منابع تاريخى يهود، افرادى حتّى پيش از تولّد حضرت، از نام، ويژگىها و زمان تولّد وى آگاهى داشتند.[SUP][15
][/SUP]عدّهاى ديگر با استفاده از اين گزارش تاريخى كه نام احمد پيش از پيامبر اسلام، هيچ سابقهاى ميان عرب نداشته و پيش از او كسى به اين اسم، ناميده نشده است، بر تقدم شهرت محمد بر احمد اصرار دارند.[SUP][16][/SUP] برخى از اين گروه اينگونه نامگذارى را نشانهاى از حكمت و لطف خداوند دانستهاند تا كسى با احمدِ مورد بشارت عيسى(عليه السلام) مشتبه نشود; امّا پژوهشهاى تاريخى، بر وجود اين نام ميان برخى از قبايل اعراب جاهلى و پيش از اسلام، گواهى مىدهد.[SUP][17][/SUP]
[1]. مفردات، ص256; الكليات، ص58.
[2]. روحالمعانى، مج15، ج28، ص127; جمعالوسائل ج2، ص181ـ182.
[3]. مفردات، ص256; بصائر ذوىالتمييز، ج2، ص499; عمدةالحفاظ، ج1، ص452.
[4]. عمدة الحفاظ، ج1، ص450.
[5]. الكليات، ص58.
[6]. بصائر ذوى التمييز، ج2، ص499; ترتيب العين، ص423.
[7]. مفردات، ص256.
[8]. عمدة الحفاظ، ج1، ص452.
[9]. كشف الغمه، ج1، ص7.
[10]. الطبقات، ج1، ص79.
[11]. الطبقات، ج1، ص120.
[12]. الكافى، ج6، ص34.
[13]. تفسير قمى، ج2، ص378.
[14]. الروض الانف، ج2، ص152ـ153.
[15]. تاريخ دمشق، ج3، ص415ـ457; تفسير قرطبى، ج18، ص55; السيرهالنبويه، ج1، ص204ـ214.
[16]. الشفاء، ج1، ص229; الموسوعة الذهبيه، ج2، ص633.
[17]. جمهرة انساب العرب، ص400; الاشتقاق، ج1، ص9.
[2]. روحالمعانى، مج15، ج28، ص127; جمعالوسائل ج2، ص181ـ182.
[3]. مفردات، ص256; بصائر ذوىالتمييز، ج2، ص499; عمدةالحفاظ، ج1، ص452.
[4]. عمدة الحفاظ، ج1، ص450.
[5]. الكليات، ص58.
[6]. بصائر ذوى التمييز، ج2، ص499; ترتيب العين، ص423.
[7]. مفردات، ص256.
[8]. عمدة الحفاظ، ج1، ص452.
[9]. كشف الغمه، ج1، ص7.
[10]. الطبقات، ج1، ص79.
[11]. الطبقات، ج1، ص120.
[12]. الكافى، ج6، ص34.
[13]. تفسير قمى، ج2، ص378.
[14]. الروض الانف، ج2، ص152ـ153.
[15]. تاريخ دمشق، ج3، ص415ـ457; تفسير قرطبى، ج18، ص55; السيرهالنبويه، ج1، ص204ـ214.
[16]. الشفاء، ج1، ص229; الموسوعة الذهبيه، ج2، ص633.
[17]. جمهرة انساب العرب، ص400; الاشتقاق، ج1، ص9.
نام احمد بسیار ارزشمند هست....در پی بردن به ارزشمند بودن نام احمد اینکه وقتی پیامبر(ص) به معراج میروند خدای متعال ایشان با نام محمد مورد خطاب قرار نمیدهند... و همواره ایشان رو احمد مورد خطاب قرار میدهند.... در کتاب های معراج میتونید این رو به وضوح مشاهده کنید.... در جایی دیگه گفته شده اهل آسمان پیامبر(ص) رو با نام احمد میشناسند و خطاب میکنند و اهل زمین ایشان رو با نام محمد میشناسند و خطاب میکنند.