مرحوم حضرت آیه اللّه العظمی بروجردی در اواخر عمر نزدیك به نود سال خود، بدون استفاده از عینك خطوط بسیار ریز حواشی كتب را به راحتی می خواندند و هیچ گونه ناراحتی ای از ناحیّه چشم نداشتند. ایشان درباره علّت این امر مكرّر فرموده بودند: در ایّامی كه در بروجرد بودم و به ناراحتی و درد چشم بسیار شدید مبتلا شدم .
این ناراحتی ، متقارن با روضه ایّام عاشورا در منزل بود. روز عاشورا این ناراحتی به حدّی شدّت گرفت كه تصمیم گرفتم در مجلس شركت نكنم . ولی باز منصرف شدم و دریغم آمد كه روز عاشورا- ولو به عنوان استشفاء- در مجلس روضه حاضر نشوم . در بروجرد رسم بود كه : در روز عاشورا جماعتی از علماء ودر راءس آنان سادات طباطبایی در هر سن از اذان صبح ، گِل می گرفتند و با خواندن نوحه و زدن سینه به صورت منظّم در مجالس شركت می كردند.
البته سایر طبقات مردم نیز به مقتضای نذری كه می كردند در این دسته شركت داشتند. وقتی این دسته به منزل ما آمدند من از روی پای یكی از آنان مقدار گل برداشتم و به دیدگان بیمار خود مالیدم . به فاصله كوتاهی این ناراحتی رفع شد و من پس از آن به هیچ كسالت چشمی مبتلا نشدم و حتّی محتاج عینك نیز نگردیدم .
اِذا عَلِمَ العالِمُ فَلَم یَعمَل كانَ كَالمِصباحِ یُضیی ءُ النّاسَ وَ یُحرِقُ نَفسَهُ:
هرگاه دانشمندی دانست و به كار نبست (دانایی و علم خود را) مانند چراغی است كه مردم را روشن كند و خود را بسوزاند. (حضرت رسول اللّه صلی الله علیه و آله)
این ناراحتی ، متقارن با روضه ایّام عاشورا در منزل بود. روز عاشورا این ناراحتی به حدّی شدّت گرفت كه تصمیم گرفتم در مجلس شركت نكنم . ولی باز منصرف شدم و دریغم آمد كه روز عاشورا- ولو به عنوان استشفاء- در مجلس روضه حاضر نشوم . در بروجرد رسم بود كه : در روز عاشورا جماعتی از علماء ودر راءس آنان سادات طباطبایی در هر سن از اذان صبح ، گِل می گرفتند و با خواندن نوحه و زدن سینه به صورت منظّم در مجالس شركت می كردند.
البته سایر طبقات مردم نیز به مقتضای نذری كه می كردند در این دسته شركت داشتند. وقتی این دسته به منزل ما آمدند من از روی پای یكی از آنان مقدار گل برداشتم و به دیدگان بیمار خود مالیدم . به فاصله كوتاهی این ناراحتی رفع شد و من پس از آن به هیچ كسالت چشمی مبتلا نشدم و حتّی محتاج عینك نیز نگردیدم .
اِذا عَلِمَ العالِمُ فَلَم یَعمَل كانَ كَالمِصباحِ یُضیی ءُ النّاسَ وَ یُحرِقُ نَفسَهُ:
هرگاه دانشمندی دانست و به كار نبست (دانایی و علم خود را) مانند چراغی است كه مردم را روشن كند و خود را بسوزاند. (حضرت رسول اللّه صلی الله علیه و آله)