گريه براي حسين علیه السلام و اصحاب بزرگوارشان، يك گرية سامانيافته است كه خود مكتب براي آن برنامهريزي كرده است. گريهاي كه انسان ميكند، همهجا در اثر اندوه نيست، همانطور كه گرية شوق به جهت غم و اندوه واقع نميشود. گريه عارفان به جهت توجّه و طلب وصال است و اميد وصال در عين توجّه قلب به مقام بلند محبوب و چنين حالتي عارف را به اشك و شيدايي ميكشاند. گريه براي حسين علیه السلام، توجّه به مقام بلندي است كه حسين علیه السلام در جلوي انسانها به نمايش آورده و قلب او را متوجّة چنين مقصد بزرگي نمودهاست كه هركس به كمك حسين علیه السلام وارد چنين منظري شود، با تمام بيتابي اشك ميريزد و اوج ميگيردتا به يك معيّت با اباعبدالله علیه السلام نائل گردد و ناله سر دهد كه:
«اَلّلهُمَّ ارْزُقْني شَفاعَةَالْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُود وَ ثَبِّتْ لي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَيْنِ».ایام سوگواری اباعبدالله الحسین علیه السلام تسلیتالتماس دعا