فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِي وَلاَ تَكْفُرُونِ (152)بقره
پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم، و شكر مرا گوئيد و كفران (در برابر نعمتها) نكنيد.
1مرا به ((اطاعت )) ياد كنيد، تا شما را به ((رحمتم )) ياد كنم (شاهد اين سخن آيه 132 سوره آل عمران است كه مى گويد: اطيعوا الله و الرسول لعلكم ترحمون ).
2 مرا به ((دعا)) ياد كنيد، تا شما را به ((اجابت )) ياد كنم (شاهد اين سخن آيه 60 سوره است كه مى گويد: ادعونى استجب لكم )
3 مرا به ((ثنا و طاعت )) ياد كنيد، تا شما را به ((ثنا و نعمت )) ياد كنم .
4 مرا در ((دنيا)) ياد كنيد تا شما را در ((جهان ديگر)) ياد كنم .
5 مرا در ((خلوتگاه ها)) ياد كنيد تا شما را در جمع ياد كنم .
6 مرا به ((هنگام وفور نعمت )) ياد كنيد، تا شما را در ((سختيها)) ياد كنم .
7 مرا به عبادت ياد كنيد تا شما را به كمك ياد كنم (شاهد اين سخن جمله اياك نعبد و اياك نستعين است ).
8 مرا به ((مجاهدت )) ياد كنيد، تا شما را به ((هدايت )) ياد كنم (شاهد اين سخن آيه 69 سوره عنكبوت است كه مى فرمايد و الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا).
9 مرا به ((صدق و اخلاص )) ياد كنيد شما را به ((خلاص و مزيد اختصاص )) ياد مى كنم .
10 مرا به ((ربوبيت )) ياد كنيد شما را به رحمت ياد مى كنم مجموعه سوره حمد مى تواند گواه اين معنى باشد).
البته هر يك از اين امور جلوهاى از جلوه هاى معنى وسيع اين آيه است و آيه فوق همه اين معانى و حتى غير آن را نيز شامل مى شود: مرا به ((شكر)) ياد كنيد تا شما را به ((زيادى نعمت )) ياد كنم ، چنانكه در آيه 7 سوره ابراهيم مى خوانيم لئن شكرتم لازيدنكم . بدون شك هر گونه توجه به خداوند چنانكه گفتيم يك اثر تربيتى دارد كه در پرتو ياد خدا در وجود انسان پرتوافكن مى شود، و روح و جان او بر اثر اين توجه آمادگى نزول بركات جديدى كه متناسب با نحوه ياد او است پيدا مى كند.