باز اِمشو دیدُمَک از نو چته؟
هُی مَدَت کم کن خِفِه کردی خُتِه
داد و بیداد از بسی کردی که حَلق
پاره وابی، مِیچه بد دیدی وِ خلق؟
سی چه هِی بالا و دومَن میکنی
مثل دِی کُر مُرده شیون می کنی
شک ندارم دیدمک دُز دیدیه
ایقَه تو هُول و ولا افتیدیه
ریم نویمبو وَت بُگم کردی کَِرُم
سر صدا کم تر بُکن بُردی سرم
وَت نمیگُم هیچ نگو، غوغا نکن
یا که ری نامَردُمَل دَس وا نکن
نه، نمیگم هر چه دیدی هیچ نگو
مثل باقی فکر غیر از خُت نَبو
نیتُّم نی تا که دلسردت کنم
وَت بیگیرم سُرخی و زردت کنم
دیدُمَک کارِت دُرُس، بُنگت قشنگ
قسمت خصمت نَبُو غیر از فشنگ
دیدُمَک دادی خَوَر، دَسِّت طلا
هم گُجیک قربونتابو هم قَلا
پا شلِک هر چی هِسی وابو فدات
صد قلا سُوزَک گِلابو زیر پات
مرغ نیّت صافِ مِث خُم بیریا
جُی تشکر داره ایثارت اُما:
مِث کسی که بِر کُنه تُوسُون تَشی
زحمتی بی فُیده داری میکشی
آخُو دُز، یکی دو تا نی دیدمک
تا فراریشون بیدی پُی هُی کمک
خُت بگو صد گرگ ای زد قد حَیُون
وَش چکاری وَر میا تنها چُپُون؟
خوبه وختی نیسِه تو صد تا یکی
ساده تر از خُم کمک می خُی وکی؟
دیدمک اُمروز دارا تا فقیر
پاک دُزن نیسی تُو لا شو دُز بگیر
رفت دُورونی که دُز مث دیب بی
زهله دار و زشت و بد ترکیب بی
اُوسُو که دز مثل غُولَک بی گذشت
بین خُش تا آدمی شک بی گذشت
ایسُو ای سیل دُز و دارِش کنی
سیل کفش و کُوت و شلوارش کنی
سیلِ مسجدرفتن و خوندن دعاش
سـیلِ کُر پا نِشسن و دَسّل هَواش
سیلِ ورد انداختنِ صُب تا شووِش
ســیلِ یا رب یا ربِ موقِی خُووش
می گووی، بَه بَه به دُز، اَحسَن به دُز
آفرین، صد مرحبا از من به دُز
دیدمک مِردی وِلابی، مهر مُرد
حرص وَرمُون هرچه خوبی بید بُرد
رشوه از روزی که اومد بین ما
دُز بگیر و دُز وَ هَم گفتن کُکا
گرگ، خُش سگ قوم و خویشابیدنه
دشمنِ سر سختِ میشا بیدِنه
گربه از بس پی صحابش حیله کرد
مُشک تو نوندونِ نونی تیله کِرد
پیدم از بَس دا وَدَس تندی که مار
زیر سویلش کرده مجلس برقرار
دیدمک، داری اگر وَم اعتقاد
دادرس نیسی نزن بیهوده داد
تیز اگر بُو گوشِ هوشِت مثل خُم
گفتُمت هر چی که لازم بی بُگُم
دیدمک اُونگل که مینی شُو خُووَن
روز، دیندی مال دزدی می دُوَن
روز اگر چیشَلتِ مِث ما وا کنی
بیشِ شو دُز می تری پیدا کنی
نصپِ شُو، شُو گرد اگر مینی تو، دُز
مینِه "طالب" روز روشن یُرغِه دُز
نارفیقم کم بوکو پولادِ سرد
دز زیاد آبیده دُمبالش نگرد
شعر از "سید طالب هاشمی"
مفاهیم وتعاریف:
امشو: امشب
دیدمک : نام پرنده ایست نیمه اهلی که نیمه شب ها پرواز میکند و با دیدن هر فرد غریبه ای صدای زیاد راه می اندازد .
هی مدد: فریاد کمک خواهی
اُفتیدیه:افتاده ای
خته : خودت را
می : مگه
سی چه : برای چی
دومن : پایین
دی کر مرده : مادری که پسرش مرده باشد
مث: مثل
ایقه : این قدر
ریم نویمو : کم رویی میکنم
وت : به تو
ری : روی
خت نبو : خودت نباش
خور : خبر
گجیک : گنجشک
قروونتاوو : فدایت شود
قلا : نوعی کلاغ
پاشِلَک: نوعی پرنده که لنگ لنگان راه میرود
اُفتیدیه: بشود
قِلا سوُزک: نوعی کلاغ سبز رنگ
گِل آوو زیر پات: زیر پاهایت بمیرد
بُنگِت: بانگ ، فریاد
نُبو: نباشد
مثِ خُم: مثل خودم
جِی تشکر: جای قدردان
ی بِر کُنه: روشن کند
تِوسون : تابستان
تشی : آتشی
بیفُیده: بدون فایده
آخو: آخه
پُی:با
وُ کی: از چه کسی
زد قَد حَیون: به حیوانها حمله کرد
چوپون: چوپان
پاک دُزِن: همه دزد هستند
لاشون: وسطشون
دُورونی: دوران
زَهلهدار: ترسناک
اوسو: آنوقت
غولک: غول کوچک موجودی افسانه ای
ایسو: حالا
سیِل: نگاه
دارِش: قد و اندازه اش
کوت : کت
کُر پا: چهار زانو
دَسل: دستها
موقِی خووِش: هنگام خوابیدنش
وِرد اُنداختن: ذکر گفتن
صُو تا شووِش: صبح تا شبش
میگووی: میگویی
وُ دُز: به دزد
وِلاوی: ول شد
مِرد مُرد: مرد مُرد
وِرمون: پیش ما
بید: بود
وُ هَم: به هم
ُککا : برادر ، داداش
خوشو: خودش
واویدنه: شدن
پُی صحاوِش: با صاحبش
موشک: موش
نوندون: ظرفی که در آن از نان نگهداری می کنند
اونگُل: آنهایی
مینی: میبینی
شوِ خوُوِن: شب در خواب هستند
دیندِی: دنبال
میدوون: میدوند ، دوندگی می کنند
چِشته: چشمانت را
بیش شو: بیشتر از شب
میتِری: می توانی
مینه : می بیند
طالُو: منظور نام شاعر است (طالب)
وَم: به من
وآ: باز
بو: باشد
هُی مَدَت کم کن خِفِه کردی خُتِه
داد و بیداد از بسی کردی که حَلق
پاره وابی، مِیچه بد دیدی وِ خلق؟
سی چه هِی بالا و دومَن میکنی
مثل دِی کُر مُرده شیون می کنی
شک ندارم دیدمک دُز دیدیه
ایقَه تو هُول و ولا افتیدیه
ریم نویمبو وَت بُگم کردی کَِرُم
سر صدا کم تر بُکن بُردی سرم
وَت نمیگُم هیچ نگو، غوغا نکن
یا که ری نامَردُمَل دَس وا نکن
نه، نمیگم هر چه دیدی هیچ نگو
مثل باقی فکر غیر از خُت نَبو
نیتُّم نی تا که دلسردت کنم
وَت بیگیرم سُرخی و زردت کنم
دیدُمَک کارِت دُرُس، بُنگت قشنگ
قسمت خصمت نَبُو غیر از فشنگ
دیدُمَک دادی خَوَر، دَسِّت طلا
هم گُجیک قربونتابو هم قَلا
پا شلِک هر چی هِسی وابو فدات
صد قلا سُوزَک گِلابو زیر پات
مرغ نیّت صافِ مِث خُم بیریا
جُی تشکر داره ایثارت اُما:
مِث کسی که بِر کُنه تُوسُون تَشی
زحمتی بی فُیده داری میکشی
آخُو دُز، یکی دو تا نی دیدمک
تا فراریشون بیدی پُی هُی کمک
خُت بگو صد گرگ ای زد قد حَیُون
وَش چکاری وَر میا تنها چُپُون؟
خوبه وختی نیسِه تو صد تا یکی
ساده تر از خُم کمک می خُی وکی؟
دیدمک اُمروز دارا تا فقیر
پاک دُزن نیسی تُو لا شو دُز بگیر
رفت دُورونی که دُز مث دیب بی
زهله دار و زشت و بد ترکیب بی
اُوسُو که دز مثل غُولَک بی گذشت
بین خُش تا آدمی شک بی گذشت
ایسُو ای سیل دُز و دارِش کنی
سیل کفش و کُوت و شلوارش کنی
سیلِ مسجدرفتن و خوندن دعاش
سـیلِ کُر پا نِشسن و دَسّل هَواش
سیلِ ورد انداختنِ صُب تا شووِش
ســیلِ یا رب یا ربِ موقِی خُووش
می گووی، بَه بَه به دُز، اَحسَن به دُز
آفرین، صد مرحبا از من به دُز
دیدمک مِردی وِلابی، مهر مُرد
حرص وَرمُون هرچه خوبی بید بُرد
رشوه از روزی که اومد بین ما
دُز بگیر و دُز وَ هَم گفتن کُکا
گرگ، خُش سگ قوم و خویشابیدنه
دشمنِ سر سختِ میشا بیدِنه
گربه از بس پی صحابش حیله کرد
مُشک تو نوندونِ نونی تیله کِرد
پیدم از بَس دا وَدَس تندی که مار
زیر سویلش کرده مجلس برقرار
دیدمک، داری اگر وَم اعتقاد
دادرس نیسی نزن بیهوده داد
تیز اگر بُو گوشِ هوشِت مثل خُم
گفتُمت هر چی که لازم بی بُگُم
دیدمک اُونگل که مینی شُو خُووَن
روز، دیندی مال دزدی می دُوَن
روز اگر چیشَلتِ مِث ما وا کنی
بیشِ شو دُز می تری پیدا کنی
نصپِ شُو، شُو گرد اگر مینی تو، دُز
مینِه "طالب" روز روشن یُرغِه دُز
نارفیقم کم بوکو پولادِ سرد
دز زیاد آبیده دُمبالش نگرد
شعر از "سید طالب هاشمی"
مفاهیم وتعاریف:
امشو: امشب
دیدمک : نام پرنده ایست نیمه اهلی که نیمه شب ها پرواز میکند و با دیدن هر فرد غریبه ای صدای زیاد راه می اندازد .
هی مدد: فریاد کمک خواهی
اُفتیدیه:افتاده ای
خته : خودت را
می : مگه
سی چه : برای چی
دومن : پایین
دی کر مرده : مادری که پسرش مرده باشد
مث: مثل
ایقه : این قدر
ریم نویمو : کم رویی میکنم
وت : به تو
ری : روی
خت نبو : خودت نباش
خور : خبر
گجیک : گنجشک
قروونتاوو : فدایت شود
قلا : نوعی کلاغ
پاشِلَک: نوعی پرنده که لنگ لنگان راه میرود
اُفتیدیه: بشود
قِلا سوُزک: نوعی کلاغ سبز رنگ
گِل آوو زیر پات: زیر پاهایت بمیرد
بُنگِت: بانگ ، فریاد
نُبو: نباشد
مثِ خُم: مثل خودم
جِی تشکر: جای قدردان
ی بِر کُنه: روشن کند
تِوسون : تابستان
تشی : آتشی
بیفُیده: بدون فایده
آخو: آخه
پُی:با
وُ کی: از چه کسی
زد قَد حَیون: به حیوانها حمله کرد
چوپون: چوپان
پاک دُزِن: همه دزد هستند
لاشون: وسطشون
دُورونی: دوران
زَهلهدار: ترسناک
اوسو: آنوقت
غولک: غول کوچک موجودی افسانه ای
ایسو: حالا
سیِل: نگاه
دارِش: قد و اندازه اش
کوت : کت
کُر پا: چهار زانو
دَسل: دستها
موقِی خووِش: هنگام خوابیدنش
وِرد اُنداختن: ذکر گفتن
صُو تا شووِش: صبح تا شبش
میگووی: میگویی
وُ دُز: به دزد
وِلاوی: ول شد
مِرد مُرد: مرد مُرد
وِرمون: پیش ما
بید: بود
وُ هَم: به هم
ُککا : برادر ، داداش
خوشو: خودش
واویدنه: شدن
پُی صحاوِش: با صاحبش
موشک: موش
نوندون: ظرفی که در آن از نان نگهداری می کنند
اونگُل: آنهایی
مینی: میبینی
شوِ خوُوِن: شب در خواب هستند
دیندِی: دنبال
میدوون: میدوند ، دوندگی می کنند
چِشته: چشمانت را
بیش شو: بیشتر از شب
میتِری: می توانی
مینه : می بیند
طالُو: منظور نام شاعر است (طالب)
وَم: به من
وآ: باز
بو: باشد