آخر عشق

[بابک]

آخر عشـق تو مرا اهل سحــر خواهد کرد
چشم خشکیده ام از مهر تو تر خواهد کرد
بندهء خوب شدن بسته به یک غمزه توست
گوشه چشمت دل ما زیر و زبر خواهد کرد
​

حب تـو گـر بنشــیند بـه نهـــانخــانه دل​

حب دنیــا دگر از ســینه به در خواهد کرد​

دلـم از فرط گنــه سنـگ شده کــاری کن
​

که نفس های تو در سنگ اثـر خواهد کرد​

دسـت بـالا ببـر و جــانم از آتـش برهــان​

که خـدا محض تو از بنـده گذر خواهد کرد​

کیمیـایی است عجب تعزیـه داری شما​

که نصیـب دل عشــاق گهر خواهد کرد​

عــاقبت نوکـرتـــان بـا نظــر مـادرتــان​

به سوی کرب وبلای تو سفر خواهد کرد​

***
​

تـا علـمـــدار بود اهــل حــرم آرامـنـــد
​

که نثــار ره تـو دیــده و ســر خواهد کرد​

طفل شش ماهه تان نیز خودش عباسی است​

گوش تا گوش سر خویش سپر خواهد کرد​

وای از آن لحظه که با رو به روی خاک اُفتی​

پیش چشـمان همه بـا تن صد چاک اُفتی​