[h=2]
[/h]
گرایش به جنس مخالف و حتی تمایل به برقراری رابطه با وی بخشی از فرآیند رشد نوجوان است.
نوجوانان بر اساس گروه اجتماعی که به ان تعلق دارند، ممکن است در مورد نحوه ارتباط با جنس مخالف، دارای دیدگاه های شخصی بسیار محکمی باشند مثلا کلا با برقراری این دست رابط مخالف باشند و یا اینکه تصور کنند این دست روابط الزامی است.
به طور کل به نظر می رسد که در سال های اول نوجوانی، احتمال دارد که نوجوان هیچ تمایلی به برقراری رابطه با جنس مخالف نداشته باشد؛ اما در اواخر نوجوانی ممکن است ارتباط با جنس مخالف برای وی جذاب شود و تقریبا این زمان است که امکان بروز عشق و عاشقی های نوجوانی افزایش می یابد.
آنچه مهم است این است که این گرایش در هر حال ایجاد می شود لذا نوجوان در این زمینه خاص نیازمند درک و توصیه والدین خود هستند اما توجه کنید که این راهنمایی ها باید قبل از ایجاد این دست تعلقات خاطر به نوجوان ارایه شود نه بعد از آن!
"فیلیپ رایس"، روانشناس معاصر، با استناد به بررسی های بیش از ده پژوهشگر، در فاصله سال های 1984 تا 1996، هدف های زیر را برای قرارهای عاشقانه برمی شمارد:
- تفریح و سرگرمی: یكی از عمده ترین مقاصد رابطه با جنس مخالف، برخورداری از نوعی سرگرمی است. قرار عاشقانه برای نوجوان، لحظاتی سرشار از خوشی و لذت فراهم می سازد كه به خودی خود می تواند هدف باشد.
- همراهی و معاشرت بدون مسئولیت ازدواج: همنشینی و همراهی با دیگران، یكی از نیرومندترین انگیزه های رابطة عاشقانه است. تمایل به دوستی، پذیرش عاطفه و عشق دیگری یكی از جنبه های طبیعی و سالم رشد و تحول آدمی است.
- افزایش منزلت اجتماعی: كسانی برای كسب موفقیت ، اثبات و حفظ موقعیت اجتماعی خود به اینگونه رابطه ها كشیده می شوند ، به علاوه عضویت در دار و دسته های خاص است که باعث می شود نوجوان برای كسب منزلت اجتماعی، روابط عاشقانه برقرار سازد.
- تعیین و انتخاب همسر: قرارها و برخوردهای دختران و پسران، به ویژه در سنین بالاتر، به انتخاب همسر و ازدواج می انجامد؛ خواه این انتخاب آگاهانه باشد یا نباشد.
اینكه رابطه های عاشقانه به همسرگزینی بینجامد، به تمامی تجربه های فرد بستگی دارد. همه ارتباط ها، به ازدواج های عاقلانه منتهی نمی شوند؛ به خصوص اگر دختران و پسران دلداده، تحت تأثیر خصوصیات و عواملی سطحی یكدیگر را برگزیده باشند.
بعضی از زوج هایِ عاشق، خودخواهی، رقابت جویی، بی ثباتی و دیگر عادت های ناپسند را در طول دوران خاطرخواهی شان بروز می دهند كه زمینة ازدواجی موفق، كه همانا پیوندی دراز مدت براساس مهرورزی، سازگاری و هماهنگی است، را از بین می برد.
[/h]
گرایش به جنس مخالف و حتی تمایل به برقراری رابطه با وی بخشی از فرآیند رشد نوجوان است.
نوجوانان بر اساس گروه اجتماعی که به ان تعلق دارند، ممکن است در مورد نحوه ارتباط با جنس مخالف، دارای دیدگاه های شخصی بسیار محکمی باشند مثلا کلا با برقراری این دست رابط مخالف باشند و یا اینکه تصور کنند این دست روابط الزامی است.
به طور کل به نظر می رسد که در سال های اول نوجوانی، احتمال دارد که نوجوان هیچ تمایلی به برقراری رابطه با جنس مخالف نداشته باشد؛ اما در اواخر نوجوانی ممکن است ارتباط با جنس مخالف برای وی جذاب شود و تقریبا این زمان است که امکان بروز عشق و عاشقی های نوجوانی افزایش می یابد.
آنچه مهم است این است که این گرایش در هر حال ایجاد می شود لذا نوجوان در این زمینه خاص نیازمند درک و توصیه والدین خود هستند اما توجه کنید که این راهنمایی ها باید قبل از ایجاد این دست تعلقات خاطر به نوجوان ارایه شود نه بعد از آن!
"فیلیپ رایس"، روانشناس معاصر، با استناد به بررسی های بیش از ده پژوهشگر، در فاصله سال های 1984 تا 1996، هدف های زیر را برای قرارهای عاشقانه برمی شمارد:
- تفریح و سرگرمی: یكی از عمده ترین مقاصد رابطه با جنس مخالف، برخورداری از نوعی سرگرمی است. قرار عاشقانه برای نوجوان، لحظاتی سرشار از خوشی و لذت فراهم می سازد كه به خودی خود می تواند هدف باشد.
- همراهی و معاشرت بدون مسئولیت ازدواج: همنشینی و همراهی با دیگران، یكی از نیرومندترین انگیزه های رابطة عاشقانه است. تمایل به دوستی، پذیرش عاطفه و عشق دیگری یكی از جنبه های طبیعی و سالم رشد و تحول آدمی است.
- افزایش منزلت اجتماعی: كسانی برای كسب موفقیت ، اثبات و حفظ موقعیت اجتماعی خود به اینگونه رابطه ها كشیده می شوند ، به علاوه عضویت در دار و دسته های خاص است که باعث می شود نوجوان برای كسب منزلت اجتماعی، روابط عاشقانه برقرار سازد.
- تعیین و انتخاب همسر: قرارها و برخوردهای دختران و پسران، به ویژه در سنین بالاتر، به انتخاب همسر و ازدواج می انجامد؛ خواه این انتخاب آگاهانه باشد یا نباشد.
اینكه رابطه های عاشقانه به همسرگزینی بینجامد، به تمامی تجربه های فرد بستگی دارد. همه ارتباط ها، به ازدواج های عاقلانه منتهی نمی شوند؛ به خصوص اگر دختران و پسران دلداده، تحت تأثیر خصوصیات و عواملی سطحی یكدیگر را برگزیده باشند.
بعضی از زوج هایِ عاشق، خودخواهی، رقابت جویی، بی ثباتی و دیگر عادت های ناپسند را در طول دوران خاطرخواهی شان بروز می دهند كه زمینة ازدواجی موفق، كه همانا پیوندی دراز مدت براساس مهرورزی، سازگاری و هماهنگی است، را از بین می برد.
