،زنده یاد «ابوالفضل سپهر»
یه روزی روزگاری
دو تا بچه بسیجی
نمی دونم کجا بود
تو «فکه» یا «دوعیجی»...
تو «فاو» یا «شلمچه»،
تو «کرخه» یا «موسیان»
«مهران» یا «دهلران»،
تو « تنگه حاجیان»!؟
تو اون گلوله بارون،
کنار هم نشستن
دست توی دست هم ،
با هم جناق شکستن
.
با هم قرار گذاشتن،
قدر هم رو بدونن
برای دین بمیرن،
برای دین بمونن
با هم قرار گذاشتن
که توی زندگیشون
رفیق باشن و لیکن
اگر یه روز یکیشون
پرید و از قفس رفت
اون یکی کم نیاره ،
به پای این قرارداد،
زندگیشو بذاره ، سالها گذشت و اما
بسیجی های باهوش
نمی ذاشتن که اون عهد،
هرگز بشه فراموش
یه روز یکی از اون دو،
یه مهر به اون یکی داد، اون یکی با زرنگی،
مهر گرفت و گفت: “یاد “ روز دیگه اون یکی
رفت و شقایقی چید
برد و داد به رفیقش ،
صورت اونو بوسید،
گل رو گرفت و گفتش:
“بسیجی دست مریزاد “
قربون دستت داداش
گل رو گرفت و گفت: “یاد “
.عکسهای یادگاری ،
جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ ،
انگشتری و شونه، این می داد به اون یکی ،
اون یکی به این می داد
ولی هر کی می گرفت ،
می خندیدو می گفت: “یاد “ !
هی روزها و هفته ها
از پی هم می گذشت
ماسکها تونُ بذارین
که شیمیایی زدن “
از اون دو تا یکیشون
در صندوقشو گشود
ماسک خودش بود ولی
ماسک رفیقش نبود
دستشو برد تو صندوق ،
ماسک گازشو برداشت
پرید، روی صورت
دوست قدیمیش گذاشت
شادی روحش صلوات..
یه روزی روزگاری
دو تا بچه بسیجی
نمی دونم کجا بود
تو «فکه» یا «دوعیجی»...
تو «فاو» یا «شلمچه»،
تو «کرخه» یا «موسیان»
«مهران» یا «دهلران»،
تو « تنگه حاجیان»!؟
تو اون گلوله بارون،
کنار هم نشستن
دست توی دست هم ،
با هم جناق شکستن
.
با هم قرار گذاشتن،
قدر هم رو بدونن
برای دین بمیرن،
برای دین بمونن
با هم قرار گذاشتن
که توی زندگیشون
رفیق باشن و لیکن
اگر یه روز یکیشون
پرید و از قفس رفت
اون یکی کم نیاره ،
به پای این قرارداد،
زندگیشو بذاره ، سالها گذشت و اما
بسیجی های باهوش
نمی ذاشتن که اون عهد،
هرگز بشه فراموش
یه روز یکی از اون دو،
یه مهر به اون یکی داد، اون یکی با زرنگی،
مهر گرفت و گفت: “یاد “ روز دیگه اون یکی
رفت و شقایقی چید
برد و داد به رفیقش ،
صورت اونو بوسید،
گل رو گرفت و گفتش:
“بسیجی دست مریزاد “
قربون دستت داداش
گل رو گرفت و گفت: “یاد “
.عکسهای یادگاری ،
جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ ،
انگشتری و شونه، این می داد به اون یکی ،
اون یکی به این می داد
ولی هر کی می گرفت ،
می خندیدو می گفت: “یاد “ !
هی روزها و هفته ها
از پی هم می گذشت
تا که یه روز صدایی
اینطور پیچید توی دشت...یکی نعره می کشید:
“عراقیها اومدنماسکها تونُ بذارین
که شیمیایی زدن “
از اون دو تا یکیشون
در صندوقشو گشود
ماسک خودش بود ولی
ماسک رفیقش نبود
دستشو برد تو صندوق ،
ماسک گازشو برداشت
پرید، روی صورت
دوست قدیمیش گذاشت
همسنگر قدیمش ،
دست اونو گرفتشهل داد به سمت خودش،
نعره کشید و گفتش: ”چرا می خوای ماسکتو رو صورتم بذاری؟
بذار که من بپرم؛ تو... دو تا دختر داری “
ولی اون اینجوری گفت: “تو رو به جان امامبذار که من بپرم؛ تو... دو تا دختر داری “
حرف منو قبول کن، نگو ماسک رو نمی خوام “
زد زیر گریه و گفت: اسم امامو نبر
ماسکو رو صورت بذار ، آبرو ما رو بخر!
زد زیر گوشش و گفت: کشکی قسم نخوردم
بچه چرا حالیت نیست؟ اسم امام رو بردم !!!زد زیر گریه و گفت: اسم امامو نبر
ماسکو رو صورت بذار ، آبرو ما رو بخر!
زد زیر گوشش و گفت: کشکی قسم نخوردم
اون یکی با گریه گفت: فقط برای امام!
ولی بدون بعد تو ، زندگی رو نمی خوام! ماسکو رفیقش گرفت، گاز توی سنگر اومد
وقتی می خواست بپره، رفیقشو بغل زد لحظه های آخرین، وقتی میرفتش از هوش
خندید و گفت: برادر “یادم ترا فراموش “
خندید و گفت: برادر “یادم ترا فراموش “
آهای آهای برادر ، گوش بده با تو هستم!
یادت میاد یه روزی باهات جناق شکستم!؟تویی که روز مرِّگیت ، توی خونه نشونده
تویی که بعد چند سال هیچی یادت نمونده عکسهای یادگاری ، جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ ، انگشتری و شونههر چی رو بهت میدم ، روی زمین می ندازی
میگی همه اش دروغ بود “یاد ” نمی گی..... می بازی!!!
شادی روحش صلوات..