غیبت حضرت مهدی-علیهالسّلام- برای همه شیعیان، بلكه برای همه مسلمانان بلایی سخت و ابتلایی بزرگ به شمار میرود1.
دروی از امام زمان-علیهالسّلام- دوری از سرچشمه نور است، و غیبت او همچون نهانی خورشید است كه ظلمت را بر سراپرده هستی میگستردو ضلالت و سرگشتگی بندگان خدا را باعث می شود2. در چنین شرایط سختی گریه و زاری بندگان در پیشگاه خدا میتواند راه نجاتی بگشاید و باران اشك بلازدگان میتواند شعلههای فتنه را خاموش سازد.
«وَ أخْذْنا أهْلَها بِالبأساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلّهُمْ یَضّرَّعُونَ».
«آنان را به سختیها و گرفتاریها و شداید روزگار مبتلا میسازیم، شاید كه به درگاه خدا تضرّع و زاری نمایند».
این سنّت بیتبدیل خداست كه سرنوشت آدمیان را براساس انگیزهها عمل كردهای آنان تقدیر میفرماید، تا آنان را در اثر ناسپاسیها،پیمانشكنیها، شرارت و نافرمانیهای خود آنان به گرفتاریهای فراوان و مشكلات طاقتفرسا دچار میسازد، امّا همواره براساس رحمت و عطوفت خویش به بركت یك بازگشت پشیمانانه و درخواست ملتمسانه و گریه عاجزانه، رهایی و آسانی را جایگزین گرفتاری و مشكلات میسازد.
«وجود امام زمان-علیهالسّلام- لطف است و غیبت او از ماست»3.
غیبت پیآمد كفران نعمت ولایت است، نتیجه قدر ناشناسی انسانها نسبت به مقام عظمای امامت است، اثر طبیعی سوزاندن پرچم هدایت و درهم شكستن كشتی نجات اهل بیت -علیهالسّلام- است.
و چه زیباست كه در روایات فرمودهاند:
«لایَنْجُو مِنْها إلّا مَنْ دَعی دُعاءَ الغَریقْ»4.
«از غیبت و مشكلات آن نجات نمییابد مگر كسی كه دعاء غریق را بخواند-یا چونان انسان گرفتار شده در غرقاب، با نهایت بیچارگی و شدّت اضطراب خدا را بخواند»5.
..............
1. كمالالدین، شیخ صدوق، ص335.
2 . مدرك پیشین، ص342.
3 . كلامی مشهور از مرحوم خواجه نصیرطوسی.
4 . كمال الدین، شیخ صدوق، ص349.
5 . كمال الدین، شیخ صدوق، ص349.