[h=2]ذلکَ الکتابُ لاريبَ فيه هديً للمتقينِ الذينَ يؤمنونَ بالغيبِ --> متقین چه کسانی هستند؟[/h]
ذلکَ الکتابُ لاريبَ فيه هديً للمتقينِ الذينَ يؤمنونَ بالغيبِ و یقیمون الصلوةَ و ممّا رزَقناهُم ینفِقونَ
الف، لام، میم.این است کتابی که در [حقانیت] آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه ی هدایت تقواپیشگان است. آنان که به غیب ایمان می آورند و نماز برپا می دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند(1).
از امام صادق علیه السلام درباره این آیه پرسیدند؛ حضرت پاسخ دادند:
"متقیان، شیعیان علی علیه السلام هستند و غیب همان حجت [غایب] است. و شاهد آن، فرموده ی خدای تعالی است: و [کافران] گویند چرا آیتی از پروردگارش بر او نازل نمی شود؟ پس بگو همانا غیب مخصوص خداست، پس منتظر باشید که ما نیز از منتظران هستیم(2و3)"
جابربن عبدالله انصاری در تفسیر آیات 2 و 3 سوره بقره، حدیثی از حضرت رسول صلوات الله علیه نقل کرده است که ایشان ضمن بیان نام و نشان جانشینان خود، وقتی به نام مبارک حضرت قائم عجل الله عالی فرجه الشریف رسیدند، فرمودند: خوشا به حال آنانكه در زمان غيبت او شكيبائي پيشه كنند و بر محبت آنها استوار بمانند، كه آنها را خداوند متعال در آيه « الذين يؤمنون بالغيب » ستوده است(4) .
پی نوشت:
1ـ بقره، آیه 2و3؛
2ـ یونس، آیه ی 20؛
3ـ کمال الدین و تمامه النعمه، ج2، ص340؛
4ـ المحجه، ص17.
الف، لام، میم.این است کتابی که در [حقانیت] آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه ی هدایت تقواپیشگان است. آنان که به غیب ایمان می آورند و نماز برپا می دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند(1).
از امام صادق علیه السلام درباره این آیه پرسیدند؛ حضرت پاسخ دادند:
"متقیان، شیعیان علی علیه السلام هستند و غیب همان حجت [غایب] است. و شاهد آن، فرموده ی خدای تعالی است: و [کافران] گویند چرا آیتی از پروردگارش بر او نازل نمی شود؟ پس بگو همانا غیب مخصوص خداست، پس منتظر باشید که ما نیز از منتظران هستیم(2و3)"
جابربن عبدالله انصاری در تفسیر آیات 2 و 3 سوره بقره، حدیثی از حضرت رسول صلوات الله علیه نقل کرده است که ایشان ضمن بیان نام و نشان جانشینان خود، وقتی به نام مبارک حضرت قائم عجل الله عالی فرجه الشریف رسیدند، فرمودند: خوشا به حال آنانكه در زمان غيبت او شكيبائي پيشه كنند و بر محبت آنها استوار بمانند، كه آنها را خداوند متعال در آيه « الذين يؤمنون بالغيب » ستوده است(4) .
پی نوشت:
1ـ بقره، آیه 2و3؛
2ـ یونس، آیه ی 20؛
3ـ کمال الدین و تمامه النعمه، ج2، ص340؛
4ـ المحجه، ص17.